Θέλει ο 'Μπίμπι' να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν τον αφήνει…

Αν κανείς παρακολουθεί σχολαστικά τις δηλώσεις Νετανιάχου τουλάχιστον από την 7 η Οκτωβρίου 2023, οφείλει να παραδεχτεί πως δεν μασάει τα λόγια του… Ασφαλώς αυτό δεν το κάνει από κάποια έμφυτη αρετή ειλικρίνειας αλλά γιατί αυτό εξυπηρετεί ποικιλότροπα την πολιτική του… Προάγει τον εθνικισμό στην χώρα του, συσπειρώνει την ισχυρότατη Ισραηλινή ακροδεξιά γύρω του και κυρίως: ετοιμάζει τις γειτονικές του χώρες και την παγκόσμια κοινότητα να πληροφορηθεί και να ‘κατανοήσει’ τα σχέδιά του για το Μεγάλο Ισραήλ.  Σε καμία περίπτωση δεν προσποιήθηκε τον 'ειρηνιστή' τον 'φιλάνθρωπο', τον 'γεναιόψυχο'... Σε κάθε του δήλωση υπογράμμιζε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την αναγκαιότητα της ...τελικής λύσης...  Αυτή είναι η βασική του επιδίωξη και θα έλεγε κάποιος αντικειμενικός κριτής της ιστορικής 80χρονης διαδρομής του νεώτερου ισραηλινού κράτους πώς κάθε μέρα κάθε ώρα, που περνάει η επίσημη κρατική πολιτική εκεί είναι προσανατολισμένη αυτό το όραμα υπηρετεί…  Οι ελάχιστες...

Από τη νεολαία το φως!!!

Ούτε περίεργο ούτε μοναδικό... Στις κρίσιμες ώρες, που η προθυμία των πολιτών για αντίδραση είναι πεσμένη… Τότε, που η συστημική εξουσία έχει απλώσει τα πλοκάμια της σφιχτά και προκαλεί ασφυξία της λαϊκής αναπνοής έρχεται 'θαυματουργικά' η νεολαία να μας φωτίσει, να μας ζεστάνει τις καρδιές να μας αρπάξει από την αδράνεια και να μας τραβήξει μαζί της στο δρόμο του χρέους...

Γέμισαν οι δρόμοι στις πόλεις όλης της χώρας... Σταθεροί και αποφασισμένοι. Με την σιγουριά της καθαρότητάς τους, με την αισιοδοξία της τιμιότητάς τους. Με την οργή, που προκαλεί ο πόνος για τον άγριο θάνατο 57 ψυχών. 

Φοιτητές και μαθητές μαζί. Η ελπίδα του τόπου αν ο τόπος θέλει να ελπίζει... Εχθρός στα σχέδια της φιλελεύθερης ισοπέδωσης, των απάνθρωπων μεταμορφώσεων, της αποκτήνωσης, της μετατροπής σε μονομάχους της καπιταλιστικής αρένας...

Ενδεικτικό της ωριμότητας των άγουρων νιάτων ήταν το πλαίσιο των κινητοποιήσεων... Χωρίς να παραμερίζει τις προσωπικές ευθύνες, που πάντοτε υπάρχουν, οι νέοι μας προχωράνε στην ουσία... Στις συστημικές ευθύνες, που εκ του πονηρού παρακάμπτουν τα 'προοδευτικά' κόμματα εστιάζοντας σε προσωπικούς στόχους...
Με αυτό τον τρόπο εξυπηρετούν μέγα πλήθος μικροπολιτικών επιδιώξεων και το κυριότερο: βγάζουν το σύστημα λάδι... 

Αυτό το πέπλο πονηρίας και ιδεολογικής διαπλοκής ξέσκισε η νεολαία με την ενεργοποίησή της και τα συνθήματά της... Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας...

Ακριβώς έτσι είναι. Η κερδοφορία της πλουτοκρατίας είναι άμεσα εξαρτημένη από τον υποβιβασμό της ποιότητας ζωής του λαού... Σε όλα τα επίπεδα, σε κάθε τομέα κοινωνικής παρουσίας... 

ΟΛΕΣ οι προηγούμενες κυβερνήσεις, από Τρικούπη και δώθε έχουν να επιδείξουν  ... λαμπρό έργο για την εξόντωση του πιο ασφαλούς, λαϊκού μέσου μαζικής μεταφοράς: του σιδηροδρόμου... Και τα κατάφεραν... Είμαστε οι χειρότεροι στην Ευρώπη από άποψη μεταφορών σταθερής τροχιάς. Οχι, από ανικανότητα στελεχών, λάθη και παραλείψεις, που έχουμε συνηθίσει να μας σερβίρουν… 

Εχουμε τα χάλια μας από συνειδητή πολιτική επιλογή, που την συμβολίζει η αλησμόνητη φωτογραφία του εθνάρχη, που πήρε στα χέρια του το κομπρεσέρ για να σπάσει τις γραμμές του τραμ στην οδό Αθηνάς...Ετσι κατάφεραν πολλοί αριβίστες, τυχοδιώκτες, ατσίδες και διαπλεκόμενοι να δομήσουν το 'θαύμα' της εξόντωσης των τραίνων σε όφελος των ...ημέτερων μέσων μαζικής ή ιδιωτικής μεταφοράς... 

Με επίπεδο  συγκοινωνικής κάλυψης, που την αποτυπώνει με ακρίβεια η κατάσταση του σταθμού υπεραστικών λεωφορείων στον Κηφισό. Ή από την σαρδελοποίηση στα αστικά λεωφορεία του προηγούμενο αιώνα... Ή από την στασιμότητα των υποδομών σε εναλλακτικές προσεγγίσεις κοντινών προς την Ηπειρωτική χώρα νησιών (Λευκάδα, Σαλαμίνα κ.λ.π.) 

Θα μπορούσαν να έχουν καταργήσει τα τραίνα, όπως έκανε π.χ. η Αλβανία... Δεν ήταν όμως μικροπολιτικά πρόσφορη μία τέτοια απόφαση και γι' αυτό διατηρούσαν τις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες στα γνωστά χάλια, μοιράζοντας αφειδών υποσχέσεις για καινούργια έργα, που δεν γίνονται ποτέ. 

'Η γίνονται με όρους κανονικής απάτης, όπως η ανακαίνιση του σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου, που κόστισε μερικά εκατομμύρια στις αρχές του αιώνα και καταργήθηκε πριν λειτουργήσει... Το ίδιο ισχύει και για τους σιδηροδρόμους Βορειοδυτικής Ελλάδας  (Κρυονέρι-Μεσολόγγι-Αγρίνιο) της οποίας τα δήθεν εγκαίνια ξεπερνούν σε ιλαρότητα ταινίες με το Λουί Ντε Φυνές, σε ρόλο υπουργού, που επιβλέπει δημόσια έργα.

Ολο αυτό το κλίμα της φαυλότητας είναι άρρηκτα δεμένο με τον περιορισμό των εργασιακών και των κοινωνικών δικαιωμάτων, τον στραγγαλισμό των δημοκρατικών ελευθεριών, την επιβολή και την καταστολή των λαϊκών διεκδικήσεων.       

Η ΦΑΙΑΚΙΑ δεν διακρίνεται για την υπεραισιοδοξία της... Ομως η νεολαία στο δρόμο, με το δικό της ρυθμό και φωνή είναι πραγματική ελπίδα...


Σχόλια