Βαδίζοντας σταθερά προς το τέλος

Η δημοσκοπική κατιούσα του ΣΥΡΙΖΑ ήλθε πολύ πριν κατακαθίσει η ‘χρυσόσκονη’ της συνεδριακής διαδικασίας και εκλογής ηγέτη… Ισως γιατί δεν ήταν χρυσόσκονη… Και πώς θα μπορούσε να είναι όταν οι κομματικές διαδικασίες, που απαιτήθηκαν, κατέγραψαν ζενίθ πολιτικής αναξιοπιστίας και ιλαρότητας… 

Το πιο τραγικό για τον χώρο είναι πως υπάρχουν καλοπροαίρετοι, που αρνούνται ή εμποδίζονται να διαγνώσουν τις πολιτικές και ταξικές αποστασίες, που διέπραξε η …‘πρώτη φορά αριστερά’ και των οποίων οι συνέπειες υπήρξαν και είναι τραγικές, χωρίς δυστυχώς να έχουν τελειώσει ακόμη…

Μιλάμε για τους καλοπροαίρετους γιατί νομίζουμε, πως κάποιοι του στενού πυρήνα της κομματικής γραφειοκρατίας δεν είναι δυνατόν να πάσχουν από τέτοιου βαθμού πολιτική τύφλωση ώστε να αδυνατούν να δουν τη προφανή σύνδεση αιτίου (κωλοτούμπα) και αιτιατού (υποταγή στα μνημόνια, πολιτική σύνθλιψη και συντριβή)…

Σοβαροί αλλά και σοβαροφανείς αναλυτές εξαντλούν τα δεδομένα τους στην πρόσφατη οργανωτική φαρσοκωμωδία και στον εκ των ΗΠΑ άγγελο σωτηρίας, με την έγκριση και στήριξη του Alexis. Αδυνατούν ή προσποιούνται, ότι αδυνατούν να στρέψουν την κεφαλή τους στην χτεσινή τους ιδεολογική και πολιτική διαδρομή… 

Εξαντλούνται σε μικροπολιτικές εμπνεύσεις και εφευρέσεις για κατανάλωση στην καθημερινότητα χωρίς καμία δυνατότητα άσκησης μακρόπνοης, αληθινά αριστερής πολιτικής. 

Το διακηρυγμένο όραμα και σύνθημα για την ενότητα της κεντροαριστεράς παραπέμπει ευθέως στις πολυδιασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, πλάι στο Πανελλήνιο ΣΟΚ, που έχει αναλάβει μικρό μέρος των δυνάμεών του ως αποτέλεσμα της διαρροής από το ΣΥΡΙΖΑΙικο αλαλούμ…

Υλικά, που θα μπορούσαν ίσως να σπείρουν έστω και φρούδες ελπίδες έχουν αυτο-υποστεί πλήρη απαξίωση…

Στους δρόμους, στις πλατείες, στις διαδηλώσεις αναγεννιέται η λαϊκή δύναμη.