Νίκος Μητσιάλης: Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, Βολοντίμιρ…

Στις βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες οικονομικές επιπτώσεις της παρατεινόμενης Ρωσο-Ουκρανικής σύγκρουσης αναφέρεται το άρθρο του φίλτατου Νίκου Μητσιάλη . Τα ‘τεκμήρια’, που προσκομίζει ο Νίκος φωτίζουν την σκοτεινή ή/και αγνοημένη από τα ΜΜΕ και το ευρύ κοινό οικονομική πλευρά του πολέμου, που μπορεί να συνταράξει τον πλανήτη περισσότερο ακόμη και από την οπλικο-στρατιωτική πλευρά της διαμάχης…   Κάποια επιμέρους στοιχεία από αποσπάσματα ομιλίας της Ούρσουλας φον ντερ Λάιεν στο Ευρωκοινοβούλιο στις 10 αυτού του Σεπτέμβρη, δείχνουν την αγωνιώδη αναζήτηση μιας «νόμιμης» κλοπής των αποθεμάτων της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας που βρίσκονται δεσμευμένα στην Ευρώπη. Τα περισσότερα από αυτά τα Ρωσικά αποθέματα, περίπου 200 δις ευρώ, αναπαύονται στο Euroclear του Βελγίου. Κυρίως γι’ αυτά τα αποθεματικά «ψάχνουν» να βρουν μια κομπίνα υφαρπαγής, δίχως η ετικέτα να αναγράφει ότι αυτά «κατάσχονται». Κουτοπονηριές χρεοκοπημένων ηγετών που αφελώς ποντάρισαν τόσο σε ρωσικά αποθεματικά ...

Ύμνος στον Κομμουνισμό από τις μπουάτ !!!

Στο κλασσικό ρομαντικό νεοκυματικό τραγούδι του Λάκη Παππά σε στίχους του Γιάννη Αργύρη: Πάει κι’ αυτή η Κυριακή, ο φίλτατος Γιώργος Ρούσης αφουγκράζεται το ελπιδοφόρο μήνυμα για την άλλη Κυριακή, την Κυριακή διαρκείας, που έρχεται… Με το τραγούδι αυτό ο Γιώργος γεφυρώνει την σκέψη του με τις περιγραφές του Λουί Αλτουσέρ για την ζωή μετά την απελευθέρωση.

 

Κι όμως φίλοι μου αυτό το τραγούδι των Γιάννη Αργύρη και Λάκη Παππά από τα πιο ωραία της εποχής των μπουάτ είναι ένας ύμνος στον Κομμουνισμό .



Πάει κι αυτή η κυριακή
Και η χαρά μας πάει
Ήτανε τόσο βιαστική
Όπως και κάθε κυριακή
Που πριν τη ζήσουμε περνάει
Πάει κι αυτή η κυριακή
Κι ας καρτερούμε μια άλλη
Που να ‘ναι ολόκληρη ζωή
Που να ‘ναι απέραντη γιορτή
Μια κυριακή τόσο μεγάλη
Πάει κι αυτή η κυριακή
Κι ας καρτερούμε μια άλλη

Διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα από την Αυτοβιογραφία του Αλτουσέρ και θα καταλάβετε γιατί.

Ο Louis Althousser, λοιπόν περιγράφοντας τον τρόπο ζωής του ίδιου και των συγκρατουμένων του, μετά την απελευθέρωση τους από το γερμανικό στρατόπεδο Stalag Schleswig, γράφει:

«Φτιάχτηκαν ζευγάρια που ο πατήρ Πουαριέ λίγο πολύ τα ευλόγησε. Οργανώσαμε τον ανεφοδιασμό, κάνοντας παγανιές στα πέριξ που καθεμιά απέφερε το φορτίο της σε ζαρκάδια, ελαφίνες, λαγούς κι άλλα ζωντανά, λαχανικά και τα συνακόλουθα ποτά. Ανατρέψαμε τη ροή ενός ρυακιού, για να έχουμε νερό. Τέλος, φτιάξαμε γαλλικό ψωμί. Συγκεντρώσαμε τον πληθυσμό για να του δώσουμε πληροφορίες και πολιτικά μαθήματα. Μάθαμε τον χειρισμό των όπλων, μάθαμε αγγλικά και ρωσικά στους νεαρούς Γερμανούς και στις Γερμανίδες. Τρομοκρατημένοι αυτοί στην αρχή, αναθάρρησαν στη συνέχεια. Παίζαμε ποδόσφαιρο και θέατρο με αληθινές γυναίκες. Κάθε μέρα ήταν Κυριακή, δηλαδή ο κομμουνισμός."

Λουί Άλτουσερ, "Το μέλλον διαρκεί πολύ - Τα γεγονότα, Αυτοβιογραφίες" Εκδόσεις ο Πολίτης, 1992, σελ.373

 

Σχόλια