Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Ύμνος στον Κομμουνισμό από τις μπουάτ !!!

Στο κλασσικό ρομαντικό νεοκυματικό τραγούδι του Λάκη Παππά σε στίχους του Γιάννη Αργύρη: Πάει κι’ αυτή η Κυριακή, ο φίλτατος Γιώργος Ρούσης αφουγκράζεται το ελπιδοφόρο μήνυμα για την άλλη Κυριακή, την Κυριακή διαρκείας, που έρχεται… Με το τραγούδι αυτό ο Γιώργος γεφυρώνει την σκέψη του με τις περιγραφές του Λουί Αλτουσέρ για την ζωή μετά την απελευθέρωση.

 

Κι όμως φίλοι μου αυτό το τραγούδι των Γιάννη Αργύρη και Λάκη Παππά από τα πιο ωραία της εποχής των μπουάτ είναι ένας ύμνος στον Κομμουνισμό .



Πάει κι αυτή η κυριακή
Και η χαρά μας πάει
Ήτανε τόσο βιαστική
Όπως και κάθε κυριακή
Που πριν τη ζήσουμε περνάει
Πάει κι αυτή η κυριακή
Κι ας καρτερούμε μια άλλη
Που να ‘ναι ολόκληρη ζωή
Που να ‘ναι απέραντη γιορτή
Μια κυριακή τόσο μεγάλη
Πάει κι αυτή η κυριακή
Κι ας καρτερούμε μια άλλη

Διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα από την Αυτοβιογραφία του Αλτουσέρ και θα καταλάβετε γιατί.

Ο Louis Althousser, λοιπόν περιγράφοντας τον τρόπο ζωής του ίδιου και των συγκρατουμένων του, μετά την απελευθέρωση τους από το γερμανικό στρατόπεδο Stalag Schleswig, γράφει:

«Φτιάχτηκαν ζευγάρια που ο πατήρ Πουαριέ λίγο πολύ τα ευλόγησε. Οργανώσαμε τον ανεφοδιασμό, κάνοντας παγανιές στα πέριξ που καθεμιά απέφερε το φορτίο της σε ζαρκάδια, ελαφίνες, λαγούς κι άλλα ζωντανά, λαχανικά και τα συνακόλουθα ποτά. Ανατρέψαμε τη ροή ενός ρυακιού, για να έχουμε νερό. Τέλος, φτιάξαμε γαλλικό ψωμί. Συγκεντρώσαμε τον πληθυσμό για να του δώσουμε πληροφορίες και πολιτικά μαθήματα. Μάθαμε τον χειρισμό των όπλων, μάθαμε αγγλικά και ρωσικά στους νεαρούς Γερμανούς και στις Γερμανίδες. Τρομοκρατημένοι αυτοί στην αρχή, αναθάρρησαν στη συνέχεια. Παίζαμε ποδόσφαιρο και θέατρο με αληθινές γυναίκες. Κάθε μέρα ήταν Κυριακή, δηλαδή ο κομμουνισμός."

Λουί Άλτουσερ, "Το μέλλον διαρκεί πολύ - Τα γεγονότα, Αυτοβιογραφίες" Εκδόσεις ο Πολίτης, 1992, σελ.373

 

Σχόλια