Πόσο πιο πλήρες θα μπορούσε να είναι ένα κείμενο που θα καλούνταν να περιγράψει το πολιτικό-πολιτισμικό κλίμα της εποχής… Θαυμάζουμε και ζηλεύουμε τον ‘ κυκλοθυμικό ’ σαν συγγραφέα, που έχει λέξεις και φράσεις μαχαιριές για να μην αφήσουν τίποτε απέξω… Ευχαριστούμε το φίλτατο Στέφανο Πάντο , που μας το κοινοποίησε... Εμείς 'προσφέρουμε' αυθαίρετα την εικονογράφηση... Κι ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ναι ξέρω έχουμε συνηθίσει. Έχουν γίνει memes, ποστ, σκετς σε επιθεωρήσεις, dad jokes, τραγούδια, ταινίες, ατάκες σε σήριαλ, έχει φτιαχτεί ολόκληρο λεξικό όρων στην καθημερινή μας γλώσσα. Ρουσφέτι, βύσμα, εξυπηρέτηση, φακελάκι, γρηγορόσημο, θείος στην Κορώνη, κομματάρχης, κομματόσκυλο, πρασινοφρουρός, γαλάζιο παιδί, κουμπάρος, κομματόσκυλο, Γκρούεζας. Ακόμα κι οι πολιτικοί, ειδικά όσοι είναι οι πατριάρχες των βυσμάτων, μιλάνε για το βαθύ κράτος, πού όλο το ξηλώνουν κι όλο θεριεύει σαν το γιοφύρι της Άρτας ένα πράγμα. Δεν είναι σκάνδαλο. Δεν σκανδαλίζει το λαό, ...
Ο φίλτατος Δημήτρης Λεβέντης ανακαλεί στη μνήμη μας τις σπουδαίες, τις μεγάλες τις ιστορικές μέρες της Παρισινής κομμμούνας, που σημάδεψαν την σκέψη και την δράση των επαναστατών, όπου γης… Απολύτως επίκαιρη αυτή η ανάκληση σε χρόνους δύσκολους και γκρίζους…
Προχτές έκλεισαν 154 χρόνια από την έκρηξη της "Παρισινής Κομμούνας", ενός από τα σπουδαιότερα κοινωνικά πειράματα που σήμαδεψαν τους αιώνες!
Η εργατική τάξη του Παρισιού αρνείται να αφοπλιστεί μετά την ήττα του στρατού από τους Πρώσσους. Στήνονται οδοφράγματα και η αντίσταση μετατρέπεται σε εξέγερση.
Αρχίζει η ηρωική Κομμούνα του Παρισιού, που θα ζήσει 72 ημέρες, " le temps des cerises (ο καιρός των κερασιών) όπως αποκαλούν οι Γάλλοι την σύντομη αυτή κοινωνική άνοιξη. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, η κρατική εξουσία πέρασε, έστω και για σύντομο χρονικό διάστημα, στα χέρια της εργατικής τάξης και όχι σε δεξιούς η "προοδευτικούς" υπαλλήλους του συστήματος που εναλλάσσονται σε κυβερνήσεις της αστικής εξουσίας κοροϊδεύοντας τον κόσμο.
Και την άσκησαν όχι μόνο οι εργάτες γαλλικής καταγωγής… Εντάχθηκαν στα όργανα αποφάσεων Πολωνοί και Ιταλοί αξιωματικοί, Ρωσίδες ποιήτριες, Ούγγροι διανοούμενοι, Αφρικάνοι Ζουάβοι, Γερμανοί λιποτάκτες, Βέλγοι αγρότες…
Η Κομμούνα απέδωσε αμέσως υπηκοότητα στους ξένους: «Λαμβάνοντας υπόψη ότι η σημαία της Κομμούνας είναι αυτή της οικουμενικής Δημοκρατίας, θεωρώντας ότι κάθε πόλη έχει δικαίωμα να δίνει τον τίτλο του πολίτη στους αλλοδαπούς που την υπηρετούν."
Απλές αλήθειες!
Στον τελευταίο πρόλογο στη Γερμανική έκδοση του "Κομμουνιστικού Μανιφέστου", που υπογράφεται και από τους δυο συγγραφείς του, με ημερομηνία 24 Ιουνίου 1872, ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς γράφουν πως :
"το πρόγραμμα του "Μανιφέστου έχει πλέον ξεπεραστεί σε ορισμένα μέρη, γιατί η Κομμούνα απόδειξε ότι η εργατική τάξη δεν μπορεί απλώς να πάρει στα χέρια της την έτοιμη κρατική μηχανή και να τη βάλει σε κίνηση για τους δικούς της σκοπούς".
Ο Ένγκελς έγραψε ότι η Κομμούνα ήταν "...το τσάκισμα της παλιάς κρατικής εξουσίας και η αντικατάστασή της από μια καινούρια, αληθινά δημοκρατική εξουσία" και ότι "τον σοσιαλδημοκράτη φιλισταίο τον πιάνει ξανά ιερός τρόμος όταν ακούει τις λέξεις "δικτατορία του προλεταριάτου".
Ε, λοιπόν, κύριοι, θέλετε να μάθετε τι λογής είναι αυτή δικτατορία; Κοιτάχτε την Παρισινή Κομμούνα. Αυτή ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου"
(Πρόλογος στο έργο του Μάρξ:"Ο Εμφύλιος πόλεμος στην Γαλλία).
Να κλείσουμε με ένα απόσπασμα από επιστολή του Γουσταύου Κουρμπέ δημιουργού του εξαίσιου πίνακα "Η καταγωγή της ζωής" προς τους γονείς του στις 30 Απρίλη '1871.
" Αληθινός παράδεισος είναι το Παρίσι. Δεν υπάρχει ίχνος αστυνομίας, καθόλου ηλιθιότητα, σε καμία περίπτωση κλίμα αυστηρότητας, καμία φιλονικία. Το Παρίσι πάει μόνο του σαν βρίσκεται πάνω σε ρόδες"
Αναρτούμε ένα πιο σύγχρονο ύμνο της Κομμούνας, "Η κομμούνα μάχεται" από την σπουδαία ταινία του Μπερτράν Ταβερνιέ "Ο δικαστής κι ο δολοφόνος"(1976) τον ερμηνεύουν η νεότατη τότε Ιζαμπέλ Υπέρ και ο ίδιος συνθέτης του τραγουδιού -εμβληματικός στιχουργός της γαλλικής αναρχίας Ζάν Ροζέ Κωσσιμόν.
Μιά απόπειρα απόδοσης στα ελληνικά, της ιστορίας ενός ερωτευμένου νεανικού ζευγαριού στα οδοφράγματα.
Aγάπη μου δίχως αμφιβολία δεν είχαμε τύχη
Ήταν ο πόλεμος
και είμαστε είκοσι χρονών
Ο χειμώνας του '70 κείνος ο χειμώνας των βασάνων
κι ακόμα χειρότερα της μιζέριας
Τούτη την νέα άνοιξη
θα ανθίσουν τα λιλά
ψηλά στην Μπελβίλ
από τις πλαγιές της Μπύτ
από το δάσος της Μεντόν
θα πάμε να τα συλλέξουμε
σε καιρούς ευκολότερους
Η Κομμούνα μάχεται
κι αύριο θα νικήσουμε !
Αφουγκραστήκαμε την φωνή των συντρόφων
" Οι απαίσιοι Βερσαλιέροι
πλησιάζουν στο Παρίσι"
Μού είπες τότε :
Με σένα, θα κατέβω στα οδοφράγματα
ή θέση της γυναίκας
είναι δίπλα στον άντρα της"
Όταν ο πρώτος από μας έπεσε στο λιθόστρωτο
κατρακυλώντας μπροστά μας
με μια σφαίρα στο μέτωπο
Έσκυψες επάνω του κι έκλεισες τα βλέφαρα
Η Κομμούνα μάχεται
κι αύριο θα νικήσουμε !
Εργάτες, αγρόττες ας ενώσουμε την οργή μας !
Συμφορά σε κείνους που μας κλέβουν
εξευτελίζοντάς μας
Απαιτούμε σεβασμό και μισθούς δίκαιους
Τα κατώφλια των σχολειών ανοιχτά στα παιδιά μας
Οι γονείς μας δεν ήξεραν ούτε γραφή ούτε ανάγνωση
τους θεωρούσαν κτηνάνθρωπους
κι εκείνοι σκύβαν στη βρισιά
Η ισότητα η αληθινή
ανήκει σε κείνον που την επιθυμεί…
Η Κομμούνα μάχεται
κι αύριο θα νικήσουμε !
Οι βαλέδες των τυράννων ήταν περισσότεροι
αναγκαστήκαμε να παραδοθούμε
Θα μας τουφεκίσουν
Αλλά της ελπίδας μας η κραυγή
που θα ξεπηδήσει απ΄ τις σκιές
θ'ακουστεί σε όλο το κόσμο
και δεν θα ξεχαστεί ποτέ
Στρατιώτες υπακούστε !
στις διαταγές των αρχηγών σας
να μας εκτελέσουν
στη καρδιά σημαδέψτε
απ΄το χυμένο μας αίμα
θα γεννηθεί η λευτεριά .
Η Κομμούνα μάχεται
και είμαστε οι νικητές.
Σχόλια