Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πατενταρισμένος φίλος του Ισραήλ
και της πολιτικής του… Όμως, υπέρτατο ‘καθήκον’ του είναι η διάσωση της
Αμερικάνικης οικονομίας, που δεν βρίσκεται στα καλύτερά της, όπως επιβεβαιώνουν
οι ακραίες και κάποτε αντιφατικές ενέργειες του στην παγκόσμια σκηνή…
Μήπως ο Ντόναλντ έχει αρχίσει να σκέφτεται, πως καλύτεροι
φίλοι είναι οι πετρελαιάδες της Μέσης Ανατολής; Ενας γενικός συμβιβασμός στα
πλαίσια της συμμαχίας του Αβραάμ θα ήταν ό,τι καλύτερο μπορεί να επιθυμεί… Σε αυτά
αναφέρεται το άρθρο του φίλτατου Νίκου Μητσιάλη…
Ο Alfredo Jalife, καθηγητής Πολιτικών και Κοινωνικών
Επιστημών στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού (UNAM), που
χαρακτηρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους γεωπολιτικούς αναλυτές της
εποχής μας, ισχυρίζεται στην “La Jornada” ότι ο πρόεδρος Ντόναλτ Τραμπ
αναμόρφωσε την πολιτική ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, αλλάζοντας
προτεραιότητες συμμαχιών.
Απομακρύνει τις ΗΠΑ από το Ισραήλ δηλώνοντας ότι η Μέση
Ανατολή αποτελεί το «κέντρο του κόσμου». Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Τραμπ στην
αγωνιώδη προσπάθεια να εξασφαλίσει την οικονομική επιβίωση των ΗΠΑ, επιχειρεί
τη σύνδεση του Συμβούλιου Συνεργασίας του Κόλπου (CCG) με αμερικανικές
πολυεθνικές. Για τον Τραμπ αυτές οι πετρελαιοπαραγωγές μοναρχίες, και όχι το
εβραϊκό κράτος, βρίσκονται πλέον στον πυρήνα της στρατηγικής της Ουάσιγκτον.
Παράλληλα ο γεμάτος αντιθέσεις μπίζνεσμαν Τραμπ, ως άλλος
Λόρενς της Αραβίας, στο Ριάντ της
Σαουδικής Αραβίας δήλωνε «πως συνέστησε στο Νετανιάχου να μην βομβαρδίσει τις
πυρηνικές εγκαταστάσεις ενόσω οι συζητήσεις για την εξεύρεση διπλωματικής λύσης
για τον περιορισμό του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης δείχνουν να
προχωρούν...»
Στόχος του και η επανεκκίνηση των «Συμφωνιών του Αβραάμ»!
Κανένας δεν είχε μέχρι τώρα χαρακτηρίσει τη Μέση Ανατολή «κέντρο του κόσμου»,
όπως έκανε ο απρόβλεπτος Τραμπ, ειδικά σε μια εποχή που οι σιωνιστές
διαπράττουν στην περιοχή αυτή μια γενοκτονία αμάχων παλαιστινίων χωρίς
τέλος.
Το σιωνιστικό σχέδιο ενός Μεγάλου Ισραήλ παρά τα βουνά
των πτωμάτων παλαιστίνιων αμάχων παραμένει ανέφικτο μέχρι τώρα. Ίσως ακόμα και
να ξεθωριάζει μετά τις συμφωνίες μαμούθ του Τραμπ με τους Άραβες για επενδύσεις
ύψους 600 δισ. δολαρίων, οι οποίες μπορεί να ανέλθουν προοπτικά στα 1 τρισ.
δολάρια!
Η Μέση Ανατολή δεν έγινε ξαφνικά το Τραμπικό κέντρο του
κόσμου. Μετράει, όμως ως ένας γεωπολιτικός και οικονομικός άξονας. Ενώ η Κίνα
του Σι Τζινπίνγκ επεκτείνει το «Δρόμο του Μεταξιού», την ίδια ώρα που και η
Ρωσία του Πούτιν συνομιλεί με το Ισλάμ, μέσα από το Ρώσο-Ισλαμικό συνέδριο του
Καζάν. Ο Τραμπ προσπαθεί εκεί να κτίσει τη γεο-πετρελαϊκή «Αγία Συμμαχία» με
τις μοναρχίες του Κόλπου και ευρύτερα.
Όμως αυτές οι συμφωνίες μαμούθ με τους πετρελαιάδες του
Κόλπου, όπως και η επανεκκίνηση των «Συμφωνιών του Αβραάμ» προϋποθέτουν όσο το
δυνατόν ήρεμο περιβάλλον. Αντίθετα η επιτυχημένη επίθεση του Ισραήλ τα
ξημερώματα της περασμένης Παρασκευής, εναντίον του Ιράν, τινάζει στον αέρα τα
όποια σχέδια του Τραμπ για «ήσυχα νερά» κατάλληλα για όσο το δυνατόν
περισσότερες συμφωνίες στο «κέντρο του κόσμου» όπως χαρακτήρισε ο πρόεδρος των
ΗΠΑ τη Μέση Ανατολή. Η επίθεση αυτή, επιβεβαιώνει εκτός άλλων και το υπαρξιακό
αδιέξοδο των σιωνιστών οι οποίοι απέβλεπαν πάντα ως διέξοδο, σ’ έναν
γενικευμένο πόλεμο στην ευρύτερη περιοχή, με τις ΗΠΑ στο πλευρό τους.
Η προγραμματισμένη συνέχιση των συζητήσεων αυτή τη
Κυριακή στο Ομάν μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, η οποία
μετά την επίθεση του Ισραήλ ασφαλώς ματαιώνεται, εξηγεί και το εσπευσμένο της
ισραηλινής επίθεσης στο Ιράν.
Στο ερώτημα αν η προχθεσινή επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν ή
τα drones που έπληξαν στρατιωτικά αεροδρόμια βαθιά στη Ρωσία είχαν την έγκριση
της Αμερικής, ως απάντηση τίθεται η ερώτηση: Ποιας Αμερικής; Γιατί ως γνωστόν
δεν υπάρχει μια Αμερική… Ειδικά σε μια «ενδιαφέρουσα» εποχή που τα όποια
Τραμπικά business certificates δεν επαρκούν προκειμένου να κυβερνηθεί ένας…
Τιτανικός, όπως οι ΗΠΑ με «μειωμένες ταχύτητες» (αποβιομηχάνιση), με 37 τρισ.
δολάρια δημόσιο χρέος, σ’ έναν αναδυόμενο πολυπολικό κόσμο!
Σχόλια