Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

81 χρόνια πριν… Μία από τα ίδια…

Αξίζει να ανακαλέσουμε στην μνήμη μας τον Αττίλα νο 2, που διαμόρφωσε την τελική μορφή της Τουρκικής κατοχής…

Ιδιαίτερα αξίζει να εστιάσουμε στον ρόλο της ‘δημοκρατικής’ δεξιάς, που μόλις είχε πάρει την σκυτάλη από την φασιστική με ομαλή διαδικασία αλλαγής…

Στο μεταξύ,  οι Τούρκοι υλοποίησαν το 100% των τότε επιδιώξεών τους. Και αν η χούντα χρεώνεται με ανοιχτή, προετοιμασμένη από χρόνια, εξευτελιστική προδοσία, η δημοκρατική διαδοχή της δεν είναι άμοιρη ευθυνών για την ‘ομαλή’, μοιρολατρική εξέλιξη των στρατιωτικών πραγμάτων ανάμεσα στους δύο Αττίλες.

Το δόγμα του …’η Κύπρος κείται μακράν’ τηρήθηκε με θρησκευτική ευλάβεια… Σήμερα πια που έχουν διαρρεύσει και έχουν συγκεντρωθεί σημαντικά δεδομένα από το στρατιωτικό ημερολόγιο της εποχής διαφαίνεται, πως οι ΗΠΑ, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη δύναμη και στην προκείμενη περίπτωση την Μ. Βρετανία επιθυμούσε την επιτυχία της εισβολής για πολλούς σοβαρούς λόγους. 

Το ξήλωμα το ουδέτερου Μακάριου, η εγκατάσταση βάσης στο ‘αβύθιστο’ αεροπλανοφόρο της Ανατολικής Μεσογείου, η ικανοποίηση Τουρκικών εθνικιστικών φιλοδοξιών και η ματαίωση όποιων σχεδίων αποστασιοποίησή της από το ΝΑΤΟ ήταν σημεία υψηλής προτεραιότητας για τις ΗΠΑ και τον εμπνευστή και χειριστή του Κυπριακού Χένρυ Κίσιγκερ. 

Ο Χένρυ γνώριζε μέχρι λεπτομερείας τις ικανότητες αλλά και τις προθέσεις των χουνταίων και των διαδόχων τους. Φρόντισε ενεργητικά κανείς να μην χαλάσει την υλοποίηση του σχεδίου μέχρι και την κατάληψη της Αμμοχώστου. Απόλυτα χαρακτηριστικός ο χλευασμός του προς την πρόταση του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Τζέιμς Κάλαχαν για πίεση προς την Τουρκία-εν ανάγκη και στρατιωτική- για να επανέλθει η συνταγματική τάξη στην μεγαλόνησο, όπως ορίζονταν από τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου… ‘Είναι η πιο ηλίθια πρόταση άκουσα΄κραύγασε ο Κίσιγκερ και την έγραψε στα παλιότερα των υποδημάτων του…

81 χρόνια αργότερα, στην μνημονιακή Ελλάδα με παρόμοια οικονομικο-κοινωνική σύνθεση με πολιτικό προσωπικό σαφώς υποδεέστερης επάρκειας με πνεύμα ενός ευδαιμονιστικού, καταναλωτισμού και ωχαδελφισμού υπάρχει σοβαρό ανάγκη ανατροπής της κυριαρχούσας συνείδησης σε όλα τα επίπεδα: εθνικό, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό… Που έτσι και αλλιώς είναι ισχυρά αλληλεξαρτώμενα… 

Σχόλια