Τον τελευταίο καιρό, συμβαίνουν σοβαρότατες μεταβολές
των ισορροπιών της περιοχής, που κατοικούμε και οι οποίες προοιωνίζουν …δύσκολες
ώρες.
Καθοριστική είναι η επελθούσα πρόσφατα ριζική ανατροπή
των σχέσσων με την κυβέρνηση της Βεγγάζης. Η αναθέρμανση των σχέσεων με την
Άγκυρα με προτελευταία κορύφωση το Τουρκολιβυκό μνημόνιο και τελευταία την
ανακοίνωση της Λιβύης για πρόσκληση της Τουρκίας σε έρευνες για υδρογονάνθρακες
στα εθνικά ύδατα της χώρας.
Ενας άλλος
‘σύμμαχος’ η Αίγυπτος, την οποία η Ελληνική πλευρά διαφημίζει σαν δεδομένη φίλη
ανακοινώνει την πρόθεσή της να λάβει μέρος στην κατασκευή του πολεμικού
αεροπλάνου KAAN, που
σχεδιάζει η Τουρκία να ξεκινήσει μέσα στην επόμενη χρονιά.
Η ‘υπόθεση KAAN’ είναι για την Τουρκία πολύ ευρύτερη από το μαχητικό αυτό όπλο.
Είναι ένα συνολικό γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό σχέδιο, που επιδιώκει να
συσπειρώσει δυνάμεις της περιοχής. Εντονο είναι το ενδιαφέρον και των Ηνωμένων
Αραβικών Εμιράτων για συμμετοχή ενώ και άλλα κράτη, ιδιαίτερα Αραβικά, είναι
πιθανόν να ενδιαφερθούν. Ετσι, το ’Κaan’
ανάγεται σε ευρύτερο στρατιωτικο-πολιτικό σχέδιο χωρών που φιλοδοξούν να διεκδικήσουν
την αυτονομία τους και την αυτάρκειά τους.
Απέναντι σε αυτούς τους προφανώς μακρόπνοους
σχεδιασμού είναι μάλλον θλιβερό να αναφερθούμε σε αντίστοιχες δυνατότητες της
δικής μας χώρας…
Η πολιτική της αρπαχτής και το πολιτικό βάρος του
μεταπρατισμού ‘μετέφεραν’ σε ξένα χέρια την ιδιοκτησία και την διαχείριση της
Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, ούτως ή άλλως αναιμικής στα χρόνια της μέχρι
τώρα διαδρομής της…
Θλιβερό, ακόμη και να τα καταγράψεις τα προφανώς
δυσμενή αποτελέσματα για την χώρα, της οποίας η οινομικο-κοινωνική και πολιτική
ηγεσία ελπίζει, όπως πάντα, στην μακροθυμία των ‘προστατών’ της.
Σχόλια