Στις αρχές του 20ου αιώνα η
υπό διαμόρφωση αστική τάξη της χώρας (ποτέ δεν κατάφερε να διαμορφωθεί στα σοβαρά)
ήταν διαιρεμένη ανάμεσα σε δύο δομικές απόψεις για το μέλλον της χώρας μέσα στις
διεθνείς εξελίξεις…
Η μία άποψη, η πιο σύγχρονη και ‘προοδευτική’
κήρυσσε την Ελλάδα … των δύο ηπείρων και των 5 θαλασσών πιστεύοντας, πως
αν η χώρα παρέμβει δυναμικά στα διαδραματιζόμενα, πλάι στις δυνάμεις της Αντάντ
μπορεί να πετύχει τα απίστευτα και να επεκταθεί σε όρια, που θα θυμίζουν …βυζαντινή
αυτοκρατορία.
Η άλλη, η συντηρητική προβάλλοντας τις
εμπειρίες από την ‘ευεργετική’ δράση των Αγγλογάλλων πρότεινε να …κάτσουμε στα
αυγά μας, και να κρατήσουμε την χώρα μας …μικρά μεν αλλά με τον τίτλο της εντίμου,
που στην διεθνή πολιτική σκακιέρα αποδίδεται συνήθως στους αδύνατους ή/και
ανόητους παίκτες…
Εκτοτε το σύνθημα περί ‘φτωχής αλλά εντίμου Ελλάδος’
χρησιμοποιείται κυρίως ειρωνικά όταν κάποιος επιθυμεί να αναφερθεί στα χάλια της
εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής κατάστασης…
Περίπου 100 χρόνια μετά, ο ‘ανταγωνισμός’ και η διαπλοκή των δύο απόψεων έχει οδηγήσει σε σημαντικές εθνικές και οικονομικές καταστροφές
(μικρασιατική, Κυπριακή προδοσία, μνημόνια).
Η χώρα ταλανίζεται από σημαντική
μείωση του λαϊκού εισοδήματος, βαρύ υποβιβασμό των κοινωνικών υπηρεσιών, συντριβή
εργασιακών δικαιωμάτων, καταστροφή του παραγωγικού της ιστού… Σκάνδαλα, μαζική
εκποίηση του εθνικού πλούτου, οξύ δημογραφικό πρόβλημα, μονοκαλλιέργεια ενός συνεχώς
ευτελιζόμενου τουρισμού, έλεγχος της δημόσιας ζωής και της μαζικής επικοινωνίας
από ολιγάρχες χαρακτηρίζουν την δημόσια πολιτική ζωή στο εσωτερικό…
Η εικόνα μας στο εξωτερικό θα μπορούσε
να είναι μία καρικατούρα κρατικής υπόστασης αν δεν ήταν ταυτόχρονα θλιβερή και
εξαιρετικά επικίνδυνη για τον λαό, την νεολαία και το μέλλον της…
Απούσα στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις
της περιοχής, μονόπλευρα καθηλωμένη στις καθιερωμένες δυτικόστροφες επιλογές της
ηγεσίας κινδυνεύει διαρκώς να εμπλακεί σε διεθνείς επικίνδυνες περιπέτειες,
μόνον και μόνον για να αποδείξει την τυφλή της εξάρτηση. Οι διπλωματικές ήττες
συνεχείς και σαρωτικές…
Την ώρα, που η γειτονική Τουρκία αναλαμβάνει
πρωταγωνιστικές στρατιωτικο-πολιτικές πρωτοβουλίες, που τυγχάνουν ευρύτερης
αναγνώρισης και αποδοχής, η Ελληνική εξωτερική πολιτική εισπράττει απομάκρυνση των ‘φίλων’ της,
υποτίμηση και υποβάθμιση της αξίας της…
Το κλίμα είναι ευεπίφορο για την παρόξυνση
εθνικιστικών κορωνών, που πλειοδοτούν σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, παρά τα
προφανή αδιέξοδα, που συνεπάγονται… Γιατί, δεν υπάρχει στρατιωτικός
προγραμματισμός στην Δύση, που να μην συμπεριλαμβάνει και την Τουρκία…
Η πραγματική ενδυνάμωση της χώρας έχει
απαραίτητη προϋπόθεση την ανάδειξη του λαού της σε πρωταγωνιστή και κυρίαρχο ρυθμιστή
των εξελίξεων…
Σχόλια