Το έργο, που παρακολουθούμε προετοιμάζεται συστηματικά
εδώ και αρκετές 10ετίες…
Στη νιότη μας δεν ζήσαμε απλά στιγμές μεγάλης
πολιτικής ανάτασης... Αντιπολεμικό κίνημα της νεολαίας στις ΗΠΑ και την Ευρώπη,
Μάης του 68, ήττα του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού στο Βιετνάμ, Εθνικοαπελευθερωτικά
κινήματα στην Αφρική και την Λατινική Αμερική, την Κούβα, τον Φιντέλ, τον Τσέ…
Πιο πολύ και από όλα αυτά και άλλα παρόμοια, που μας επηρέασαν,
έχει πρακτική σημασία το πνεύμα αλληλεγγύης, που είχε αναπτυχθεί στην
καθημερινότητά μας. Αναρίθμητες οι εκφράσεις του… Έμοιαζε με διαχρονική και
αδιατάρακτη εγγύηση δύναμης, ικανής να αντιστρατευθεί κάθε
είδους αντιδρατικότητα, συντηρητισμό, ακροδεξιό εκβαρβαρισμό…
Το σύατημα φρόντιζε να προετοιμάζεται
συστηματικά και επιστημονικο-τεχνοκρατικά. Επιδίωξή του η διάρρηξη της κοινωνικότητας,
η καλλιέργεια και η ανάδειξη του ατομικισμού σε επίπεδο ενστίκτων, η ακραία
ανταγωνιστικότητα, η σκληρή επιθετικότητα…
Ένας ολόκληρος μηχανισμός διαστροφής, που ξεκίναγε από
τα παιδικά παιγνίδια, τις τηλεοπτικές ΄παιδικές’ εκπομπές της ασύλληπτης
αγριότητας. Που επεκτάθηκε στα ‘καταξιωμένα’ κοινωνικά πρότυπα των πολιτικών
μαυρογιαλούρων της απάτης, της συναλλαγής και του εμπαιγμού, που όμως κατάφερναν
να θριαμβεύουν κοινωνικά χάρις στην ‘αγωνιστικότητά’ τους… Που προήγαγε μορφές
ψυχαγωγίας φαινομενικά συλλογικές και στην πράξη βαθιά μοναξιακές... Πολλές φορές με την ‘στήριξη’
ουσιών. Που αναγνώρισε στη νεανική ζωτικότητα την ‘νόμιμη’ εκτόνωση μέσα από
τον χουλιγκανισμό. Που μετέτρεψε τον μαζικό αθλητισμό σε πολυτέλεια και τις θύρες
των εξαγριωμένων οπαδών σε νεολαιϊστικα ‘στέκια’…
Δυστυχώς, πίσω από την θεαματική καθιέρωση της βίας μεταξύ ανηλίκων
βρίσκεται και η ισχυρή ‘στήριξη’ ή η παγερή αδιαφορία των γονιών.
Σημάδι των καιρών και αυτό. Γονείς, που μπερδεύτηκαν από διάψευση προσδοκιών, ψευδο-μεταρρυθμίσεις
και πρόσκαιρες ταξικές μικρο-αναβαθμίσεις αναγνώρισαν στον σκληρό ανταγωνισμό το
πρότυπο ασφαλείας για τα παιδιά τους. Άλλοι, θύματα μία ποικιλόμορφης
κοινωνικής αδιαφορίας αντιμετωπίζουν την παραβατική εγκληματικότητα των παιδιών
τους σαν φυσικό φαινόμενο… Έλλειψη χρόνου των γονέων άλλο χαρακτηριστικό της εποχής, που τα ωράρια εργασίας και μεταφορών καταντούν απαγορευτικά ακόμη και για την απλή συνάντηση της οικογένειας.
Ο ασύδοτος ατομικισμός, είναι μία πολιτισμική και υπαρξιακή διαστροφή που δεν προοιωνίζει αντίσταση στον σκοταδισμό αλλά ευμενή υποδοχή και στήριξη σε κάθε είδους εκφασισμό.
Τυτόχρονα, ο ιστορικός αναθεωρητισμός έχει πονηρότατα ενεργοποιηθεί για να παραμορφώσει πραγματικότητες κατά το δοκούν και το συμφέρον του και να δημιουργήσει ψευδείς συνειδήσεις με φορτία ακροδεξιού ψευτοεθνικισμού...
Αν κάποιος ήθελε να επεκταθεί στο σύνολο των
φαινομένων αντικοινωνικότητας και στα πραγματικά τους αίτια θα χρειάζονταν
τόμους…
Τα διαδραματιζόμενα στις ΗΠΑ αλλά και σε άλλες καπιταλιστικές
μητροπόλεις το επιβεβαιώνουν…
Για όσους δεν αποδέχονται την κοινότητα-αρένα της αλληλοεξόντωσης
και οραματίζονται ρεαλιστικά την κοινωνία της πανανθρώπινης ελευθερίας υπάρχει
μπροστά ένας δύσκολος δρόμος μάθησης, συστράτευσης και συλλογικής παιδαγωγικής και ανατρεπτικής δράσης…
Σχόλια