Ήταν η 11η μέρα της απεργίας πείνας του
Πάνου Ρούτσι, που η κυρία Αφροδίτη Λατινοπούλου εξέπεμψε το … εθνικόφρον μήνυμά
της:
...Με θλίβει το να βλέπουμε αυτή την εικόνα στο ιερό μνημείο του Αγνώστου
Στρατιώτη. Κάποια πράγματα στην Ελλάδα είναι ιερά. Εκείνο το μνημείο υπάρχει
γιατί οι πρόγονοί μας έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα μας. Δεν είναι εικόνα
αυτή. Δεν είναι εικόνα στο ιερό μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Άλλο το ένα,
Άλλο το άλλο».
Ακριβώς στο ίδιο μοτίβο και ευκαιρίας δοθείσης συνέχισε:
«Δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει. Άλλος να ανεβαίνει στην Ακρόπολη,
να κρεμάει πανό για το ΚΚΕ και να μη συλλαμβάνεται. Κάποια πράγματα σε αυτή τη
χώρα είναι ιερά».
'Μεγαλείο' μεταφυσικής, υπερβατικής ιερότητας των χώρων, που επικαλέστηκε η κυρία
Αφροδίτη…
Με τα βιώματα της μετεμφυλιακής περιόδου θυμάμαι πως
έβλεπα φάτσες σοβαροφανείς, φυσιογνωμίες πολιτικάντηδων, που σε δήθεν πνεύμα
ύψιστης εθνικής έπαρσης κατέθεταν στεφάνια στις παραμονές των εθνικών επετείων…
Αυθόρμητα έκανα την σκέψη, πως κάποιοι από αυτούς -οι ίδιοι οι συγγενείς τους-
μπορεί να υπήρξαν δοσίλογοι, μαυραγορίτες, ‘συνεργάτες’. Σαν κι αυτούς που σε άλλες
χώρες κυνηγήθηκαν φυλακίστηκαν ή εκτελέστηκαν και που στην δική μας την χώρα …τιμώνται
για το εθνικό τους φρόνημα… Εύλογα, λοιπόν δεν γιορτάζαμε και ακόμη δεν γιορτάζουμε
την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον ναζιστικό ζυγό… Και πολύ καλά κάνουμε
γιατί έτσι θα …μολυνθεί ο λαός και η νεολαία από το άκουσμα των έργων της εθνικής
αντίστασης… Επικίνδυνα πράγματα δηλαδή από τα οποία οι εκάστοτε ταγοί του
έθνους παίρνουν τα μέτρα τους για να προλάβουν εγκαίρως το κακό…
Θυμάμαι π.χ. μία φορά, που ο Φίλης Κορωνάκης
εκπρόσωπος της ΕΑΜικής εθνικής αντίστασης στην Κέρκυρα πήγε να καταθέσει
στεφάνι την 28η Οκτωβρίου. Αυτοστιγμεί, μέγα πλήθος αστυφυλάκων τον
σήκωσαν και τον μετέφεραν εκτός του …ιερού τόπου σαν σακί με πατάτες…
Όμως οι σοφές κουβέντες σαν αυτές της κ. Λατινοπούλου
δεν πάνε χαμένες… Εφτασαν μέχρι το μέγαρο Μαξίμου, που έτεινε ευήκοον ους… Αφομοίωσε
δημιουργικά το μήνυμα και στο πνεύμα του κυρίαρχου στο Δυτικό ημισφαίριο
Τραμπισμού αναθέτει την αρμοδιότητα για την φύλαξη και την ευταξία του χώρου
στον Υπουργείο Εθνικής Αμύνης… Ένα σμπάρο δηλαδή με πολλά τρυγόνια αντίστοιχα…
Η άτιμη η μνήμη δεν μας αφήνει να αγιάσουμε… Ετσι
αυθόρμητα παρέλασαν μπροστά μας σκηνές από την κηδεία του Σεφέρη στις 10
Σεπτέμβρη του 1971… Επί ‘εθνοσωτηρίου’, δηλαδή. Η κηδεία μετατράπηκε σε
αυθόρμητη και μαζική αντιχουντική διαδήλωση. Η πρώτη φροντίδα, όμως των Απριλιανών
πραιτωριανών δεν ήταν η ματαίωση της διαδήλωσης αλλά η παρεμπόδισή της μπροστά
στον άγνωστο στρατιώτη…
Βλέπετε, για το καθεστώς διαχρονικά, η ευταξία του χώρου μπροστά
στην Βουλή ήταν σύμβολο και ‘τεκμήριο’ της εθνικής τάξης και ασφάλειας καθ’
άπασαν την επικράτειαν… Το ετόνισε πρόσφατα και ο Αρης του 'ουράνιου' καναλιού.
Γι’ αυτό και μας
έσπρωξαν προς την λεωφόρο Αμαλίας… Όπως καληώρα προτείνει ως προτρέχων λαγός ο
υπουργός Επικρατείας…
Δύο λόγια για την ιερότητα του χώρου, που δύσκολα θα
μπορούσε να αποδοθεί στην πλειοψηφία αυτών που προσέρχονται με φράκο για να τον
στεφανώσουν… Ούτε και από αυτούς που κραύγαζαν το …υψηλού πατριωτικού φρονήματος:
’Γερά, Γερούν’
Ο χώρος είναι ιερός από τους αγώνες του λαού για
ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη και προκοπή… Εδώ μπροστά, διεκδικήθηκε το πρώτο σύνταγμα.
Εδώ μπροστά οι πρώτοι νεκροί Εαμίτες αγωνιστές και αγωνίστριες από τους Αγγλους
‘ελευθερωτές’…
Για χίλιους λόγους ιερός και ο χώρος της Ακρόπολης…
Εδώ ο αγράμματος Καραϊσκάκης πρόσφερε μολύβι στους πολιορκημένους Τούρκους για
να μην χαλάσουν τα μάρμαρα… χαλάστε εμάς τους είπε…
Ο Μαυροκορδάτος δεν ήταν εκεί.
Ισως ρύθμιζε κάποιες λεπτομέρειες του δανείου, που φρόντισε να λάβει η χώρα από
Βρετανική Τράπεζα. Κάτι ψιλά από το δάνειο έκαναν το μεγάλο ταξίδι
Λονδίνο-Ελλάδα… Εμείς όμως το πληρώναμε και το ξεπληρώσαμε μέχρι το 1976…
Είναι ακόμα ιερός ο χώρος γιατί δύο Ελληνόπουλα, που
δεν ανήκαν στο μπλοκ των ‘ημέτεραι απώλειαι εις Γερμανός αξιωματικός’ κατάφεραν
τον μοναδικό άθλο να κατεβάσουν από τον τιμημένο βράχο, την σιχαμερή σβάστικα.
Δεν είναι, λοιπόν, άλλο το ένα και άλλο το άλλο, όπως διατείνεται
η πρόεδρος της ‘φωνής λογικής’. Είναι αυτό ακριβώς το ίδιο… Οι αγώνες του λαού, η ανιδιοτέλεια και η αφοσίωση στα ιδανικά του ορίζουν την ιερότητα του χώρου...
Προκαλούν τη μνήμη μας οι ανατροπείς της αληθινής
ιστορίας ...‘εθνοφύλακες’… Αν αλήθεια έμπαιναν κριτήρια διέλευσης στον χώρο του
άγνωστου πολεμιστή για την ελευθερία της πατρίδας, για κάποιους θα έπρεπε να
βγουν αποφάσεις μη προσέγγισης σε απόσταση πολλών μέτρων… Μπορεί και χιλιομέτρων...
Σχόλια