Αν κάποιος ψάχνεται για να συλλάβει τα δομικά
χαρακτηριστικά του φιλελεύθερου καπιταλισμού, θα βοηθηθεί ιδιαίτερα αν
επιχειρήσει να ερμηνεύσει την …πολιτική των ‘επιδομάτων’…
Μιλάμε δηλαδή για αυτά τα βοηθήματα, που δίνονται αντί
πάγιας και μόνιμης χορήγησης αύξησης μισθού ή σύνταξης και που μεταφράζονται με
αρκετή επιτυχία σε μικρο-πολιτική επένδυση. Οι ‘ευεργετούντες’ τον λαό εκάστοτε
κυβερνητικοί τονίζουν πως παρά τις δυσκολίες της εθνικής και της παγκόσμιας
οικονομίας, παρά τις πιέσεις των αυστηρών τηρητών της δημοσιονομικής σταθερότητας
(διάβαζε επαίσχυντη λιτότητα), έχουν την δυνατότητα να προχωρήσουν στο α’ ή β’
επίδομα προς συγκεκριμένες ομάδες εργαζόμενων ή συνταξιούχων πολιτών… το
συνήθως αστείο ποσό του επιδόματος, που γελοιοποιείται τα μέγιστα εξαιτίας του
κόστους ζωής σε βασικότατες πλευρές της καθημερινότητας (κατοικία, διατροφή,
κοινόχρηστες υπηρεσίες, υγεία, παιδεία κ.λ.π.).
Όμως αυτή η εξευτελιστική για το πολίτη διαδικασία
υποαμοιβής καταφέρνει με την αγαστή συνεργασία των φίλιων ΜΜΕ να αποκτήσουν
κάποιο στοιχειώδες ειδικό βάρος ελκυστικότητας. Τουλάχιστον παρατείνουν τα όρια
της ανοχής, που είναι το κρίσιμο μέγεθος για την επιτυχία των πολιτικών
λιτότητας και αυτών, που τις εφαρμόζουν.
Η ’αμοιβή’ μέσω επιδομάτων είναι αναγκαίο κομμάτι της εργασιακής
πραγματικότητας και κουλτούρας, που επιβάλλεται με ταχύτατους ρυθμούς στις καπιταλιστικές
χώρες και στην δική μας επίσης. Στην εποχή της ‘απασχόλησης’ αντί της εργασίας.
Της ρευστότητας της απασχόλησης αντί της νομιμοποίησης της εργοδοτικής
αυθαιρεσίας. Της εξυγίανσης των όρων δουλειάς αντί της κατάργησης πλήθους στοιχειωδώς
προστατευτικών νόμων και διατάξεων υπέρ των εργαζόμενων. Και αυτό δεν είναι το
πρωτεύον.
Πρώτιστη μέριμνα του συστήματος είναι να τονίζει την
ρευστότητα κάθε αμοιβής και η κατάργηση κάθε δεδομένης πληρωμής… Πολύ απλά: η
χορήγηση επιδόματος επιτρέπει στους κυβερνώντες την κατάργηση της αμοιβής …εν
ευθέτω χρόνω. Και το ‘εύθετον’ το καθορίζουν η κερδοσκοπική αδηφαγία των
καπιταλιστών μαζί με τις φάσεις της δομικής κρίσης του συστήματος… Τότε θα
είναι ‘φυσικό’ για την …σωτηρία της οικονομίας και της πατρίδας ευρύτερα να
περικοπούν κάποια επιδόματα, που θα ξαναδοθούν, όταν η οικονομία το επιτρέψει…
Μάλλον ποτέ δηλαδή.
Η αρχή της ρευστότητας της αμοιβής της εργασίας μαζί
με την ρευστότητα των όρων εργασίας είναι πολύτιμα εργαλεία των καπιταλιστών
και των κυβερνήσεών τους στον δρόμο της ‘ανάπτυξης'.
Και λένε την 'αλήθεια'… Αλλά όχι ολόκληρη… Αποκρύπτουν
όσο μπορούν πως η ‘ανάπτυξη’ αυτή αφορά τη δική τους τάξη και όχι την
πλειοψηφία της κοινωνίας εναντίον της οποίας σταθερά στρέφονται…
Σχόλια