ΣΥΝΤΟΜΑ

γι'αυτούς, που έφυγαν...

Στην σελίδα ' γι' αυτούς, που έφυγαν' ανεβαίνουν κείμενα-αφιερώματα στην μνήμη κάποιων που δεν είναι πια μαζί μας ... Φίλοι, γνωστοί ή προσώπα ευρύτερης αναγνώρισης...

15.6.2025. Εφυγε ένας μεγάλος της δημοτικής μας παράδοσης

Ο Πετρολούκας Χαλκιάς δεν είναι πια μαζί μας. Αποχώρησε με την συμπλήρωση των εννενηντάχρονων του.

Ενας ‘κλαρινιτζής’, που πιστός στην παράδοση της οικογένειας και πρά τις αρχικές αντιρρήσεις του πατέρα του, ξεκίνησε από τα πανηγύρια στα Ζαγοροχώρια και κατέχτησε τον κόσμο όλο, με το παίξιμό του αλλά και τις μελωδίες του.

Όχι μόνον στην Ελλάδα και την ομογένεια αλλά και στους σπεσιαλίστες της τζαζ (π.χ. Μπένυ Γκούντμαν, Λούις Αλμστρογκ κ.α.) ο Πετρολούκας κατέθεσε το μεγαλείο του ταλέντου του καταχτώντας διεθνείς αναγνωρίσεις… Είκοσι χρόνια στην Αμερική έπαιξε αλλά και δίδαξε την τέχνη του, δίνοντας εύσημα στην δημοτική μας μουσική. Πάντα με χαμόγελο, πάντα πρόθυμος να χαρίσει την μαγεία των ήχων του κλαρίνου του…

Δείγματα υψηλής ηχητικής απόλαυσης οι συνεργασίες του με μεγάλου Ινδούς δασκάλους, όπως ο Rakesh Chaurasia (bansuri), ο Daya Shankar, ο Devashish Dey και άλλοι…

Ο Πετρολούκας δεν είναι ένας ακόμη σπουδαίος μουσικός δημιουργός και εκτελεστής. Είναι χωρίς υπερβολή ένας σταθμός της εθνικής μας μουσικής…

Αναπαύεται στην μνήμη μας… 

Ας τον αποχαιρετήσουμε με δικούς του ήχους σε ένα Ηπειρώτικο μοιρολόι με χαρακτηριστικά γυρίσματα.

20.4.2025. Εφυγε ο Αλέκος Κόσκορος

Τον γνωρίσαμε πριν από δεκάδες χρόνια. Χρόνια παιδικά και αργότερα εφηβικά και νεανικά… Ζωτικός, ιδιαίτερος, δραστήριος, εξαιρετικά ευφυής… 

Αυτές τις ιδιότητές του τις διοχέτευσε για πολλά χρόνια σε κοινωνικοπολιτική δραστηριότητα, που αντικειμενικά ξεπερνούσε τα Κερκυραϊκά όρια.

Συναντηθήκαμε πολλές φορές σε ίδια ή σε διαφορετικά ‘στρατόπεδα’. Κρατάμε την κοινή συμπόρευση σε σημαντικές ώρες, όπως την μεταπολίτευση, την κατάργηση της μοναρχίας… 

Πρωτοπόρος και στην χρήση της πληροφορικής άνοιξε πολύ νωρίς τα φτερά του στην ενσωμάτωσή της στην καθημερινότητά του. Πολύ περισσότερο στην διαδικτυακή επικοινωνία, που την αξιοποίησε καθοριστικά για την διεύρυνση των γνωστικών του οριζόντων. 

Θα μας λείψει η πνευματική του ενάργεια …

Καλοτάξιδος

  

10.4.2025. Εφυγε ο Γιώργος Πανουσάκης

Ενας αγαπημένος φίλος, χρόνια κολλητός, λόγω της Κερκυραϊκής μας καταγωγής αλλά και από την κοινή μας θητεία στον Αγιο Σάββα, μας άφησε... 

Ξεχωριστός ο Γιώργος. Για την εντιμότητά του, το αδιάπτωτο ενδιαφέρον για την επιστήμη του, την αγάπη του για τα παιδιά του και την Σοφία...

Κεφάτος, καλαμπουρτζής, ανεκτικός με ευρύ πνεύμα για το σημαντικό και το διαφορετικό... Αδιόρθωτα νέος στο πνεύμα και φανατικός Κερκυραιολάτρης, πικραίνονταν για τα στραβά και τα ανάποδα, που αυξάνονται και πληθύνονται στην νήσο των ΦΑΙΑΚΩΝ...

Από πρόσφατο τηλεφώνημά του κατάλαβα, πως είχε μπει στον δύσκολο και ταλαίπωρο δρόμο της αποχώρησης... Μιλούσε δύσκολα αλλά η γενναιότητά του και μία λανθάνουσα αισιοδοξία το διακατείχαν παρά την προφανή του επειδείνωση... 

Μείναμε σύμφωνοι πως θα με ξανάπαιρνε... Δεν τα κατάφερε...

Γιώργο, μακάρι να μπορούσα να σου διαμηνύσω, πόσο είσαι εδώ...

Γειά σου φίλε μου...

1.9.2024.Εφυγε ο Δάνης Κατρανίδης

Μετά από μακρύ διάστημα ταλαιπωρίας ο Δάνης Κατρανίδης αποχώρησε, αφήνοντας πλούσιο έργο αλλά και παρακαταθήκη χαρακτήρα στον δύσκολο χώρο της τέχνης.

Τον θυμόμαστε στο Θέατρο, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο. Παντού κατέθεσε τα ποιοτικά του διαπιστευτήρια… Πλάι στο καλλιτεχνικό του έργο ο Δάνης είχε έντονη κοινωνικο-πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της αριστεράς…

Η συμμετοχή του στην παράσταση: Cabaret το 1978 σημαδεύει την καλλιτεχνική του καθιέρωσή. Χαρακτηριστικό των δυνατοτήτων του η μεγάλη γκάμα ρόλων που υποδύθηκε με  πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Χαιρετάμε τον Δάνη με το αίσθημα πληρότητας, που μας χάρισε  η χαρισματική του προσωπικότητα

Καλοτάξιδος

 

20.6.2024. Αντίο στον Ντόναλτ Σάδερλαντ

…Που αποχώρησε μετά από μακρόχρονη ασθένεια σε ηλικία 88 ετών.

Τον γνωρίσαμε από το αλησμόνητο MASH, που υπήρξε καυτή σάτυρα σε βάρος της Αμερικής για τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Καναδικής καταγωγής και ακτιβιστής ειρηνιστής ηθοποιός στη διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του έλαβε πλήθος βραβείων, μεταξύ αυτών ένα Έμμυ και δυο Χρυσές Σφαίρες.

Τον θάνατό του ανακοίνωσε ο γιός του Κίφερ Σάδερλαντ, επίσης γνωστός ηθοποιός. 

 

20.6.2024. Εφυγε η Ανουκ Αιμέ

Αργήσαμε να γράψουμε για την μεγάλη απώλεια της μούσας τόσων και τόσων μεγάλων Γάλλων σκηνοθετών της nouvelle vague και όχι μόνον.

Φυσικά, η καθιέρωσή της και η διαχρονική της απήχηση οφείλεται στο ρομαντικό αριστούργημα του  Κλωντ Λελούς: Ενας άνδρας και μία γυναίκα, όπου πρωταγωνίστησε με τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν.

Δεν ξεχνάμε βέβαια την Ντόλτσε Βίτα (Φρεντερίκο Φελλίνι), "8½" (Φελίνι, 1963), Η τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου (1981) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Πρετ-α-πορτέ του Ρόμπερτ Άλτμαν (1994)

Η καριέρα της άρχισε από την ηλικία των 14 ετών… Πολυτάραχη η ζωή της, σημαδεύεται από 4 γάμους (       Έντουαρτ Τσίμερμαν, Νίκος Παπατάκης, Πιέρ Μπαρού και Άλμπερτ Φίνεϊ).

Πρότυπο γυναικείας ομορφιάς υμνήθηκε για το κάλλος της.

Εφυγε στις 18 Ιουνίου του 2024 σε ηλικία 92 ετών.

 

12.6.2024. Χωρίς την Francoise Hardy

Εσβησε η γλυκιά αισθαντική φωνή της νιότης μας. Της εποχής των σκιρτημάτων…

Εμβληματική η Fancoise στο νέο γαλλικό κύμα της μουσικής καθιερώθηκε πανηγυρικά. Πρωταγωνίστρια της γενιάς γιε-γιε χωρίς η ίδια να είναι το έξαλλο νιάτο της εποχής (Jhony Haliday, Claude Francois, Sheila, Antoine κ.λ.π.). Καθιερώθηκε με τo ιδιόρρυθμο ηχόχρωμά της αλλά και την χαρακτηριστική μελωδία,  που δεν σου επέτρεπαν να την μπερδέψεις.

Σύζυγος του τραγουδοποιού Ζακ Ντυτρόγκ, και μητέρα του επίσης τραγουδουπιού Τομά Ντυτρογκ, πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής της ταλαιπωρούμενη από προβλήματα υγείας.

Την αποχαιρετάμε με τον …’φίλο της το τριαντάφυλλο’ (mon amie la rose). Σύντομα θα της ετοιμάσουμε ένα άλμπουμ με μελωδίες και στίχους. 

 

8.6.2024. Εφυγε η Δέσποινα Στυλιανοπούλου

Το ‘λαϊκό’ κορίτσι του σινεμά και του θεάτρου μας αποχώρησε σε ηλικία 92 ετών.

Θα την θυμόμαστε πάντα για την σπιρτόζικη παρουσία της σε ρόλους απλής κοπέλας με πολλές χαριτωμένες ‘Ελληνικούρες’. Πρωταγωνίστησε με όλους τους μεγάλους της κλασσικής Ελληνικής κωμωδίας-φάρσας του σινεμά, της πρόζας και της επιθεώρησης.

Αποσυρμένη τα τελευταία χρόνια, όπως ήταν φυσικό, μας άφηνε τα κατασταλάγματα της εμπειρίας και της σοφίας της.

Καλοτάξειδη.

5.5.2024. Ο Αντώνης Τουρκογιώργης έφυγε

Μία μεγάλη μουσική προσωπικότητα, ο Αντώνης Τουρκογιώργης, ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Sokrates drunk the conium, έφυγε.

Ο Αντώνης μουσικά σημάδεψε την ελληνική ροκ, που του οφείλει τα μέγιστα…

Δυστυχώς και η ζωή του χρωστάει πολλά, γιατί από το 2010 έζησε δύσκολα. Μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο εξαιτίας ρήξης εγκεφαλικής αρτηρίας και ενδοαρτηριακό εμβολισμό, που επιχειρήθηκε θεραπευτικά, ο Αντώνης έζησε καθηλωμένος στο κρεβάτι…

Παρηγοριά, η ευρεία αναγνώριση του κοινού αλλά και των συναδέλφων του, που τιμούσαν την πρωτοποριακή του παρουσία στα δρώμενα της Ελληνικής ροκ.

Καλοτάξιδος...

Τον αποχαιρετάμε με ένα τραγούδι του αφιερωμένο στον ‘θρύλο’, που τόσο πολύ αγαπούσε… Παλιότερα παιζόνταν στο ΣΕΦ πριν από τα παιγνίδια του Ολυμπιακού.

 

4.5.2024. Η απώλεια της Αννας Παναγιωτοπούλου

Ταυτισμένη με το σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο, με τις ποιοτικές σειρές της τηλεόρασης (κρατικής και ιδιωτικής) και τον Ελληνικό κινηματογράφο, η Αννα Παναγιωτοπούλου έφυγε από την ζωή… Και παρά την ταλαιπωρία των τελευταίων χρόνων τη ζωής της, η απώλειά της μας γεμίζει θλίψη και νοσταλγία για τις όμορφες στιγμές καλλιτεχνικής δημιουργίας που μας χάρισε.

Το ξεκίνημά της είναι ταυτισμένο με το Ελεύθερο Θέατρο στο Παγκράτι, με την σύγχρονη εναλλακτική επιθεώρηση: και σύ χτενίζεσαι.

Το Ελεύθερο Θέατρο έγινε Ελεύθερη σκηνή και η Αννα έγινε Μαντάμ Σουσού, Τρείς Χάριτες, Ντόλτσε Βίτα… στην μικρή οθόνη. Και safe sex, το κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο κ.α. στην μεγάλη.

Θλιβόμαστε για την αποχώρησή της και κρατάμε τις δημιουργίες της…

 

14.4.2024. Εφυγε ο Γιάννης Φέρτης

Πιστός, αφοσιωμένος και μακρόβιος υπηρέτης της υποκριτικής τέχνης ο Γιάννης Φέρτης, αποχώρησε του κόσμου τούτου σε ηλικία 86 ετών…

Η φυσιογνωμία του πασίγνωστη ανάμεσα στους Ελληνες θεατές της μικρής και της μεγάλης οθόνης και όχι μόνο. Η θητεία του στο θέατρο πλούσια και πολυσχιδής. Το Ελληνικό αλλά και το παγκόσμιο ρεπερτόριο μέσα στην καλλιτεχνική του δράση…

Θα αποφύγουμε να αναφερθούμε λεπτομερειακά στο μακροσκελέστατο καλλιτεχνικό του έργο, που εύκολα θα ανακαλέσει κανείς από διάφορους σχετικούς ιστότοπους, όπως π.χ. την wikipedia. (πατήστε)

Όχι ευκαταφρόνητη η παρουσία του και στο μουσικό στερέωμα, όπου η χαρακτηριστική του φωνή μας χάρισε συνδυασμούς απαγγελίας τραγουδιού…

Ας τον θυμηθούμε σε μία τέτοια στιγμή με την Αφροδίτη Μάνου…

29.3.2024. Εφυγε ο Λουκανός Ζαμίτ

Η Κέρκυρα φτώχυνε… Όχι η Κέρκυρα της φιγούρας, της ‘τουριστικής ανάπτυξης’, της illustration αποτύπωσης και του προχειρότητας και της επιφάνειας…

Ο Λουκιανός Ζαμίτ, που έφυγε από κοντά μας υπήρξε το πρότυπο του σεμνού, επιμελούς και σχολαστικού εργάτη του πνεύματος σε μία εποχή, που το τελευταίο δείχνει να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το νησί του πάλαι ποτέ πολιτισμού, που έχει μετατραπεί με ρυθμούς ξέφρενης χυδαιότητας σε ΚΕΡΚΥΡΑΜΑΣ.

Ας θυμηθούμε του τίτλους μερικών έργων που περιγράφουν την διαδρομή σχεδόν 70 χρόνων στην λογοτεχνία αλλά και την ιστοριογραφία: Ο άρχοντας και η λιομαζώχτρα, Οι οικοδεσπότες του Αχιλλείου, Οι Μαλτέζοι στην Κέρκυρα και στον ευρύτερο μεσογειακό χώρο, Τα χελιδόνια ξανάρθαν, Στην Κορέα και την Ιαπωνία, Διαπρεπείς Κερκυραίοι 16ου-19ου αιώνα,  Άνθρωποι του χθες.

Και αυτά μόνον ενδεικτικά, αφού ο Λουκιανός Ζαμίτ υπήρξε συγγραφέας πλήθους διηγημάτων, που δημοσιεύτηκαν σε Κερκυραϊκά και αθηναϊκά έντυπα, σε λογοτεχνικά περιοδικά ενώ η παρουσία του και οι εισηγήσεις του πλούτισαν λογοτεχνικά συνέδρια του Κερκυραϊκού και του ευρύτερου Ιόνιου καλλιτεχνικού χώρου.

Και όλα αυτά χωρίς φανφάρες, ‘ύμνους’ και ‘αίνους’…

Αυτή η στάση, αυτή η συμπεριφορά είναι που κάνει πιο μεγάλη, πιο σημαντική, πιο έντονη, την έλλειψη του Λουκιανού Ζαμίτ από την κερκυραϊκή καθημερινότητα.

28.2.2024. Δύσκολα θα ξεχαστεί ο Ηλίας Λογοθέτης…

…που απεχώρησε του κόσμου τούτου σε ηλικία 85 ετών έχοντας αφήσει μία πλούσια παρακαταθήκη καλλιτεχνικής δημιουργίας στο Θέατρο, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση…

Ετσι, όπως κάναμε το flash back στην νμήμη μας, το θυμηθήκαμε έξω από την Νομική σχολή την βραδιά των γεγονότων το 1973.

Κρατούσε και αυτός ένα αναμμένο κερί, όπως αρκετός κόσμος, που είχε μαζευτεί στις στάσεις των Λεωφορείων στην οδό ακαδημίας και εξέφραζε με αυτό τον τρόπο την συμπαράστασή του στους αγωνιζόμενους φοιτητές. Τις κοινωνικο-πολιτικές του ευαισθησίες της κράτησε διαχρονικά.

Εραστής της όπερας προόριζε τον εαυτό του για καλλιτέχνη του λυρικού τραγουδιού αλλά η επαφή του με το θέατρο τον κέρδισε.

Χαρακτηριστική η φυσιογνωμία του, η προφορά και η χροιά του λόγου… ‘Περσόνα’ από τις λίγες στον χώρο της υποκριτικής. Σε προδιάθετε στο γέλιο αλλά καθόλου δεν υστερούσε σε δραματικές αποδόσεις.

‘Ο Πρίγκηπας’, ‘ο Θησαυρός της Αγγελίνας’,  ‘Το μινόρε της Αυγής’, ‘Χαίρε Τάσο Καρατάσο’, ‘Ο Κίτρινος Φάκελος’, ‘ο ιός του πατέρα’ είναι μερικές από τις σειρές, που σφραγίστηκαν και σημαδεύτηκαν ποιοτικά από την παρουσία του.

Βραβεύτηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τις ταινίες: Βαβυλωνία (1970) και τα Παιδιά της Χελιδόνας (1988).

Τελευταία του συμμετοχή στην παραγωγή: Έτερος Εγώ: Νέμεσις

Τον αποχαιρετάμε με συγκίνηση. Καλοτάξιδος.

2.2.2024. Απεχώρησε αιωνόβιος ο Νίκος Βανδώρος

Ενας σοβαρός ηθοποιός, που μετέπεσε στην φωνητική και τελικά στην υποκριτική από την …πυροσβεστική, που την υπηρέτησε για 33 του χρόνια.

Από καλλιτεχνικό σόι και επτανησιακή καταγωγή, αφού ο πατέρας του Γεράσιμος υπηρέτησε για μικρό διάστημα το μελόδραμα ως βαρύτονος και η μητέρα του Σόνια Ιατρίδου (ψευδώνυμο) ως υψίφωνος της οπερέτας.

Το 1956 εμφανίζεται σαν τενόρος σε οπερέτα και το 1958 στο Θέατρο του Νίκου Χατζίσκου.

Το γνωρίσαμε σε πολλές παραστάσεις αφού συνεργάστηκε με τους πιο γνωστούς θιάσους (Μυράτ, Λαμπέτη, Γιούλη, Παγουλάτου, Φωτόπουλου, Μαντζουράνη, Λειβαδέα, Κωνσταντάρα, Κατράκη). Τον είδαμε σε περίπου 30 ταινίες σε μεγάλη γκάμα χαρακτήρων που υποδύθηκε.

Η μεγάλη και ανείπωτη τραγωδία της ζωής του η απώλεια του γιού του Θεόφιλου σε ηλικία 60 ετών από καρκίνο το 2021… Να μην τύχει σε κανένα γονιό να θάβει το παιδί του, είχε πει. Κοινότυπη αλλά απόλυτη αλήθεια…

Ειρωνεία της τύχης. Και ο ίδιος είχε αρρωστήσει από καρκίνο πριν από πολλά χρόνια και τον ξεπέρασε χάρις στην έγκαιρη ενεργοποίηση και συμπαράσταση του γιού του Θεόφιλου.

Η ευγενική του μορφή παραμένει στην μνήμη μας με όλο τον σεβασμό στο έργο και τον πόνο της ζωής του.  

29.9.2023. Χαιρετισμός στον φίλο Τάσο Καζιάνη

Με τον Τάσο Καζιάνη είμαστε μαζί στο σχολείο, στην ίδια τάξη. Κάποιες φορές και στο ίδιο θρανίο. Ηπιος χαρακτήρας, με φιλική προδιάθεση στις επικοινωνίες του, κεφάτος και σοβαρός όπου έπρεπε.

Ο Τάσος υπηρέτησε στην ζωή του την μεγάλη του αγάπη, την μουσική… Από πολλές θέσεις… Μουσικός-εκτελεστής στην μπάντα, σολίστας, δάσκαλος νέων μουσικών, συγγραφέας βιβλίων διδασκαλίας της μουσικής.

Η Παλιά Φιλαρμονική αλλά και το ωδείο της Κέρκυρας γνώρισαν το πολυσχιδές έργο του Τάσου… Αυτό, που παρείχε πάντα με συνέπεια και αγάπη στους μαθητές του…

Πέρασε δύσκολες προσωπικές ώρες και πολέμησε με αξιοπρέπεια…

Φεύγοντας ο Τάσος αφήνει την κατάθεση του έργου του, που είναι πλούσια και αναγνωρισμένη… Αφήνει ακόμα την αγαθή του μνήμη σε όσους τον γνώρισαν και τον εκτίμησαν…

Θα τον θυμόμαστε… Καλοτάξιδος.

16.1.2023. Ένα τελευταίο αντίο στον Λορέντσο

Τον μεγάλο Γιώργο Δαρίβα, που έφυγε σε ηλικία 98 χρονών…

Πλήρης ημερών ο θρυλικός Λορέντσο (αυτό ήταν το παρατούκλι, που του είχε δώσει η εξέδρα) κουβάλησε στις πλάτες του μαζί με την ιστορία του Ολυμπιακού και την ιστορία της χώρας σε δύσκολες ώρες… Τότε, που οι επιλογές ήταν πράξη ύψιστης ευθύνης με διακύβευμα μέχρι την ίδια τη ζωή…

Η ιστορία τότε γράφτηκε με έναν διαφορετικό αγώνα ποδοσφαίρου: Ολυμπιακός-Σκαπανείς Μακρονήσου. Αγώνα, που αποφάσισε ο ‘νεωτεριστής’ διοικητής Γ. Σγουρός, που έντυσε την όλη προσπάθεια με καλιλογικά στοιχεία για το ‘θεάρεστο’ έργο, που συντελείται στην Μακρόνησο για την εθνική αποκατάσταση παραπλανημένων Ελληνοπαίδων και τα τοιαύτα.  

Μαζεύτηκαν στο γήπεδο της λεωφόρου κάπου 12 χιλιάδες θεατές (26.1.1949), που δεν σταμάτησαν να χειροκροτούν του παίχτες των δύο ομάδων σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Περισσότερο, βέβαια,  τους Μακρονησιώτες για προφανείς λόγους…

Η ομάδα της Μακρονήσου είχε στις τάξεις της 4 παίχτες του Ολυμπιακού: Γιώργος Δαρίβας, Νίκος Πολίτης, Διονύσης Γεωργάτος και Ηλίας Μαλαμόπουλος. Για την ιστορία θα αναφέρουμε την πλήρη σύνθεση και τις ομάδες προέλευσης:

Τερματοφύλακας ο Νίκος Πολίτης του Ολυμπιακού. Στην άμυνα ο Συμεών Ζόπσος της ΜΕΝΤ, ο οποίος στο δεύτερο ημίχρονο αντικαταστάθηκε από τον Γιάννη Φωκά του Παναθηναϊκού. Ο Καραβασίλης της Προοδευτικής, ο Κώστας Λιάρος του Εθνικού και της Καλαμαριάς, ο Βασίλης Παπαδόπουλος του Απόλλωνα. O Διονύσης Γεωργάτος του Ολυμπιακού, ο Κώστας Ιωαννίδης του Ηρακλή, ο Γιώργος Δαρίβας και ο Ηλίας Μαλαμόπουλος του Ολυμπιακού. Ο Γιώργος Πατηνιώτης του Εθνικού και ο μεγάλος Αντώνης Παπαντωνίου (αρχηγός) του Παναθηναϊκού. Ο Αντώνης Παπαντωνίου, εξέχουσα προσωπικότητα του αθλητισμού ήταν ταυτόχρονα και προπονητής της ομάδας…

Από την άλλη μεριά, στον Ολυμπιακό έπαιξε και ο μεγάλος Ανδρέας Μουράτης, ο ΕΛΑΣίτης, που πήρε μέρος στην αποσόβηση της ανατίναξης της Ηλεκτρικής στον Πειραιά, με παροιμιώδη ηρωϊσμό. Δεν βρισκόταν στην Μακρόνησο λόγω ηλικίας… Σύντομα τον έκοψαν από την Εθνική για τα …αντεθνικά του φρονήματα, παρότι ήταν ο αδιαφιλονίκητα καλύτερος σέντερ μπακ της εποχής.

Φυσικά, έλειπε ο θρυλικός Νίκος Γόδας, αγωνιστής της εθνικής αντίστασης και του Πειραϊκού λαού, που είχε εκτελεστεί περίπου έναν χρόνο πριν στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας, φορώντας την φανέλα του Ολυμπιακού…

Οι Μακρονησιώτες κέρδισαν τον Ολυμπιακό 2-1με γκολ του Δαρίβα και του Πατηνιώτη.

Το πείραμα του νεωτεριστή διοικητή δεν πολυάρεσε στους κυβερνώντες, γι’ αυτό και δεν ξανάγινε… Το σμίξιμο τόσων χιλιάδων ανθρώπων στις κερκίδες της Λεωφόρου, που ζητωκραύγαζαν Μακρονησιώτες δεν ήταν και … τόσο πολύ επιθυμητό.  

Διασώζονται σημειώματα, άδειας λίγων ωρών …δια τους οπλίτες Δαρίβαν Γεώργιον και Πολίτην Νικόλαον ίνα εξέλθωσι του στρατοπέδου και αγωνισθώσι με την ομάδα τους: Ολυμπιακός Πειραιώς…

Ο Γιώργος Δαρίβας αγάπησε το ποδόσφαιρο και το υπηρέτησε διαχρονικά. Σταμάτησε την μπάλα σαν παίχτης το 1959 έχοντας σημειώσει με τον Ολυμπιακό 160 γκολ… Δούλεψε σαν προπονητής του φυτώριου αλλά και της πρώτης ομάδας καταχτώντας το πρωτάθλημα του 1975.

Πολλά χρόνια τον βλέπαμε στα γήπεδα σαν παίχτη των παλαιμάχων και πρόεδρο του συλλόγου τους…

Τον αποχαιρετάμε με πολλή αγάπη εισπράττοντας την καλοσύνη, που απέπνεε η παρουσία του και το χαμόγελό του…

     

25.12.2023. Εφυγε ο Βασίλης Καρράς!

Ιδιαίτερη φωνή… Αμεσος, στην επικοινωνία με το κοινό του, συνθέτης και στιχουργός ο ίδιος… Δεν άρεσε σε όλους αλλά άρεσε πολύ σε εκείνους που τον προτιμούσαν… Αγαπητός όμως παντού με το ζεστό του χαμόγελο και την μεγάλη του καρδιά…

Ο Βασίλης έφυγε μετά από ένα αρκετά μακρύ διάστημα ταλαιπωρίας και σήμερα αφήνει πίσω του την αγάπη των δικών του και των θαυμαστών του…

Καλοτάξιδος

 

15.12.2023. Ο Γιώργος έφυγε ξαφνικά

Απρόβλεπτα εγκατέλειψε την ζωή ο Γιώργος Τόλιος, ο σιωπηρός θρύλος των ντραμς στις ‘Τρύπες'. Σε ηλικία 58 ετών.

Ενας σεμνός και πολύ παραγωγικός μουσικός και ποιητής… 

Αρτιος καλλιτέχνης με γνήσια σεμνότητα, ενώθηκε με τις Τρύπες το 1985, όπου παρέμεινε μέχρι και την διάλυση του συγκροτήματος… Δούλεψε για λίγο με τα ξύλινα σπαθιά ενώ συνεργάστηκε με πολλούς δημιουργούς της αυτόνομης μουσικής παραγωγής.

Κλείνουμε τον χαιρετισμό στον Γιώργο Τόλιο με δικούς του στίχους από το έργο: ’Αέρας’, που ερμηνεύουν οι ‘ΤΡΥΠΕΣ’ στο σχετικό βίντεο.

Μια που έχω μάτια μια που αναπνέω

Όταν υπάρχουνε τα φύλλα και φυσάει

Όταν ζεσταίνω ότι παγώνει

Και αγναντεύω το επόμενο νησί

Κι έχω στη τσέπη χρυσά κομμάτια

Όσες περάσαν από πίσω μου εικόνες

Κι όλα τα λόγια που μ’ ομορφύναν

Όσες φορές ήρθε με χάιδεψε η σιωπή

Γι αυτό ζητάω ότι υπάρχει

Και τρεμοσβήνει κι απ’ το πιο αθώο βλέμμα

Γι αυτό ζητάω ότι πονάει

Και λυσσασμένο μες τα βάθη μου γυρνά

Γιατί το ξέρω πίσω απ’ την σκόνη

Στέκονται γίγαντες που ορίζουν την σιωπή τους

Βουτάν στο μάτι κάθε χειμώνα

Και περισσεύουνε για όπου χρειαστεί

Μια που έχω μάτια μια που αναπνέω

Όταν υπάρχουν το φεγγάρι κι η σκιά σου

Σαν αγκαλιάζω κάθε αγκάθι

Γδέρνω την άκρη απ’ το όνειρο κι αργείς

Κι έχω σχεδία, έχω πανί μου

Όσα σκοτάδια μου τα φώτισε η αλήθεια

Κι όσους φιλήσαν νεκρούς θεούς τους

Κι ύστερα κάνανε την πρώτη προσευχή

Γι αυτό ζητάω ότι υπάρχει

Και ανατριχιάζει πριν σκεφτώ να το αγγίξω

Γι αυτό ζητάω ότι πονάει

Στο άδειο χέρι ένα άλλο χέρι να σβηστεί

Γιατί το ξέρω πίσω απ’ την σκόνη

Χάνεται ο ήλιος ξημερώνει πάντα βράδυ

Σπάζουνε όλα μισά κομμάτια

Σβήνει το χνώτο τους και έχουν ξεχαστεί

12.12.2023. Πιο φτωχό το ποδόσφαιρο χωρίς τον Κώστα Νεστορίδη

Εφυγε σε ηλικία 93 ετών και αφήνει την ανάμνηση ενός δεινού εκτελεστή και ταυτόχρονα ενός εξαίρετου χειριστή της μπάλας. Εμείς οι Ολυμπιακοί έχουμε …’κακές’ αναμνήσεις από τις εμπνεύσεις του ‘Νέστορα’ στο γήπεδο.

Αστεία πράματα… Μόνον καλές μπορεί να έχει ένας φίλαθλος, οπαδός οποιασδήποτε ομάδας από έναν αθλητή γνήσιο, αυθόρμητο, καλοπροαίρετο, με φιλίες σε όλες τις ομάδες…

Ο ‘Νέστορας’ ατύχησε γιατί γεννήθηκε …νωρίς… Είναι μάλλον βέβαιο πως στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, που ακολούθησαν και αυτός είχε σταματήσεις πια να παίζει, θα είχε κάνει μεγάλη και διεθνή καριέρα… Μπορούσε…

Κρατάμε το κέφι του, το γέλιο του… Ετσι, όπως τον θυμόμαστε σε μία φωτογραφία μαζί με τον Σάββα τον Θεοδωρίδη χαμογελαστούς, στην κηδεία του μεγάλου καλαμπουρτζή Θανάση Μπέμπη…

Φανταστείτε τους στον …Σείριο… Πινόκιο και Νέστορας να τραβάνε σουτ του Σάββα… 

8.11.2023. Εμβληματικός για το Ιόνιο Πανεπιστήμιο…

…Ο Χάρης Ξανθουδάκης, που έφυγε ξαφνικά σε ηλικία 73 ετών. Η παρουσία του και η δράση εδώ και αρκετές δεκαετίες αφιερωμένη στην ίδρυση, στην καθιέρωση, και στην ανάδειξη του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιόνιου Πανεπιστημίου. Τον θυμόμαστε όταν με αποφασιστικότητα διεκδικούσε ανυποχώρητος την στέγαση του Τμήματος, που από τον βίλλα Μπερνιέ είχε μεταστεγαστεί στον ‘αείμνηστο’ ΦΟΙΝΙΚΑ.

Εκείνα τα πρώτα, τα διεκδικητικά και αγωνιστικά χρόνια του ‘νέου’ ΙΠ τον θυμόμαστε να επιδιώκει και να καταφέρνει μετά πολλών βασσάνων και κόπων την στέγαση του Τμήματος Μουσικών Σπουδών μέσα στο Παλιό Φρούριο…

Πράξη μεγάλης πρακτικής και συμβολικής σημασίας αφού ουσιαστικά παραβίαζε τα ‘ιερά και τα όσια’ όλων των δολοπλόκων, αντιδραστικών ή απλώς υπερβολικά ανόητων, που φρόντιζαν με νίχια και με δόντια να αποφευχθεί πάση δυνάμει η υπεσχημένη από την ίδρυσή του ΙΠ στέγασή του μέσα στην χερσόνησο του Παλιού Φρουρίου.

Σήμερα βέβαια, που 'προόδευσαν' οι καταχθόνιοι ‘φίλοι’ του ΙΠ, ως χώρος στέγασής του προορίζονται κάποια σε κατάσταση σχεδιασμού επι χάρτου ευρισκόμενα οικοδομήματα στην οδό Ιωάννου Θεοτόκη! Αντί του Παλιού Φρουρίου!

Ο Χάρης Ξανθουδάκης κατάφερε να ξαναγνωρίσει τους συνθέτες της παραμελημένης και παρεξηγημένης Επτανησιακής Μουσικής χολής στο κοινό… Το Κερκυραϊκό αρχικά και το Πανελλήνιο ευρύτερα…

Γεμάτος όνειρα στα πρώτα του χρόνια είναι καταθέσει πρόταση για την δημιουργία σχολής παραστασιακών τεχνών, που τότε –εδώ και 30 περίπου χρόνια- θα ήταν μοναδική και πρωτοποριακή στο είδος… Οι ίδιες ‘προοδευτικές’ δυνάμεις, που διαφεντεύουν τον χώρο φρόντισαν νε μεταφερθεί η πρόταση στον κάλαθο των αχρήστων πριν καλά-καλά γνωστοποιηθεί…

Τιμάμε την μνήμη ενός ολοζώντανου ανθρώπου με δυνάμεις και όνειρα, που είχαν άμεσες θετικές κοινωνικές και πολιτισμικές επιπτώσεις.

Καλοτάξιδος…

   

4.11.2023. …‘Καταραμένε Βιλλελά!!!

Οι νεώτεροι ίσως γνωρίζουν τον θρύλο του Βασίλη Γεωργίου σαν εκφωνητή ραδιοφώνου μετάδοσης των αγώνων μπάσκετ… Φυσικά της ‘βασίλισσας’ ΑΕΚ, που είχε πάρει το ελληνικό μπάσκετ στα ύψη… Τί να πεις για την ομάδα του Ζούπα, Τσάβα, Χρηστέα, Λαρεντζάκη, Πετράκη, Βασιλειάδη Τρόντζου… Και φυσικά του ‘παγκόσμιου’!!! Του Γιώργου του Αμερικάνου, που ο Βασίλης Γεωργίου τον είχε χαρακτηρίσει-ονομάσει έτσι…

Ο Βασίλης είχε την μοναδική ικανότητα να μεταφέρει την εικόνα του αγώνα στους ακροατές, χωρίς την μεσολάβηση εικόνας. Η εκφώνησή του, οι διακυμάνσεις της φωνής του, τα επιφωνήματά του έπλαθαν εικόνες, έφτιαχναν ‘βίντεο’.

Ο Βασίλης συμμετείχε στον αγώνα σαν οπαδός… αλησμόνητη μας μένει η φράση του …καταραμένε Βιλλελά… Αναφερόνταν στον play maker της αντίπαλης Γαλλικής ομάδας… Η ΑΕΚ έπρεπε να καλύψει διαφορά, αλλά ο Βιλλελά δεν μας άφηνε… Καλάθι η ΑΕΚ, καλάθι ο Βιλλελά… Με αυτή την αγωνία παρακολουθούσαμε το παιγνίδι με το τρανζίστορ στ’ αυτί. Στο τέλος τα καταφέραμε…

Φυσικά, το παιγνίδι, που του χάρισε την εμβληματική του ταυτότητα ήταν το ΑΕΚ-Σλάβια 89-82, τελικός του κυπέλλου κυπελλούχων Ευρώπης 1968, στο Παναθηναϊκό Στάδιο…

Ο Βασίλης έφυγε με πολλές μέρες πίσω του… Και με την φιγούρα του επάξια στο πάνθεο της αθλητικής δημοσιογραφίας… Η ΑΕΚ του χρωστάει αλλά κι’ αυτός της οφείλει. Και το Ελληνικό μπάσκετ ευρύτερα πρέπει να τον μνημονεύει…  

Σε αποχαιρετάμε Βασίλη.   

  
2.11.2023. Εφυγε ο Γιώργος Μανιάτης

Πάντα η απώλεια είναι δυσάρεστη. Κι’ όταν αφορά ανθρώπους που γνωρίζεις είναι περισσότερο… Κι’ ακόμη περισσότερο όταν φεύγουν άνθρωποι, που εκτιμάς…

Δεν θα αναφερθούμε νεκρολογικά για τον Γιώργο. Το έχουν ήδη κάνει άλλοι, που γνωρίζουν καλά… Να καταθέσουμε την εκτίμησή μας για την φυσική του ευγένεια και σεμνότητα, τον ήπιο λόγο με προφανή το σεβασμό στον συνομιλητή και την διάθεση επικοινωνίας και ανταλλαγής σκέψεων.

Στο διαδίκτυο υπάρχουν αρκετά περιεκτικές αναφορές στο Ακαδημαϊκό, το διδακτικό, το επιστημονικό, το συγγραφικό και το ιδεολογικο-πολιτικό του έργο.

Είναι σίγουρα βαρύς ο πόνος για τους δικούς του, όπως και για τους φίλους του…

Τον κρατάμε στη μνήμη και τον αποχαιρετάμε χαρούμενα… Με το κασκόλ του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη και στο ΣΕΦ… Κάπου έχουμε και μία σχετική φωτογραφία της παρέας…

 

28.10.2023. Καλό ταξίδι στον Πέτρο Θέμελη…

Φαίνεται, πως το επιστημονικό, ανασκαφικό, διδακτικό και συγγραφικό του έργο είναι εξαιρετικά πλούσιο. Λέμε φαίνεται γιατί δεν είμαστε κατάλληλοι να το κρίνουμε αν και είναι πανθομολογούμενη η αναγνώρισή του.

Για μας έχει δύο σημαδιακούς σταθμούς στην κοινωνική πλευρά της δραστηριότητάς του.

●Είναι aυτός, που αγωνίστηκε και επέβαλλε την θέση για ανοιχτούς αρχαιολογικούς και μνημειακούς χώρους, επισκέψιμους στο ευρύ κοινό για να πλησιάσει και να γνωρίσει τα αγαθά του πολιτισμού… Ισως δεν συναισθανόμαστε την σημασία αυτής της άποψης, που ουσιαστικά είναι κυρίαρχη σήμερα αν και όχι απόλυτα… Ο Πέτρος Θέμελης θεωρούσε πως το κοινό είναι η ζωή των αρχαιολογικών τόπων και πως ο ‘αποστειρωτικός’ αποκλεισμός τους από επισκέπτες θα είναι ταυτόσημος με τον αργό θάνατό τους.  

●Είναι εκείνος, που με το μακρόχρονο και συνεπές ανασκαφικό του έργο μας αποκάλυψε την αρχαία Μεσσήνη χαρίζοντάς μας ένα συγκλονιστικά πλούσιο χώρο με μέγα το πλήθος των ευρημάτων, που τον καθιστούν θαυμαστό. Στάδιο, Θέατρο, αγορά, ναοί, οικίες συγκροτούν ένα άρτιο αστικό σύνολο, που θα μπορούσε να είναι ζωντανό… Η αρχαία Μεσσήνη κατά την γνώμη μας αξίζει πολύ μεγαλύτερης προβολής και γνωριμίας…

Για τους λόγους αυτούς σαν κοινοί θνητοί αισθανόμαστε βαθιά ευγνωμοσύνη για αυτόν που έφυγε αφήνοντας τόσο σπουδαία κληρονομιά έργου υψηλής πνευματικής έμπνευσης…

 

25.10.2023. Εφυγε ο Γιώργος Γραμματικάκης

Σε ηλικία 84 ετών ο Γιώργος Γραμματικάκης απεχώρησε… Με βίο γεμάτο πνευματικό και πανεπιστημιακό έργο έγραψε ιστορία σαν καθηγητής φυσικής του πανεπιστήμιου της Κρήτης με διεθνείς διακρίσεις και πρωτοπόρες συμμετοχές…

Ο Γιώργος Γραμματικάκης συμμετείχε από την αρχή στο πείραμα «Νέστωρ», που ανίχνευε τα φαντασματικά νετρίνα στα θαλάσσια βάθη της Πύλου. Υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Harvard και δύο φορές πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Με την Κέρκυρα τον συνδέει η θητεία του ως διορισμένος πρόεδρος της διοικούσας Επιτροπής του Ιονίου πανεπιστημίου πριν το τελευταίο αποκτήσει σύγκλητο και Πρυτανεία. Δεν συμφώνησε με το αίτημα μίας ευρείας μερίδας του Πανεπιστημιακού κόσμου και κάποιων Κερκυραίων για την διεκδίκηση του χώρου του Παλιού Φρουρίου ως τόπου δημιουργίας και εγκατάστασης της Πανεπιστημιούπολης του ΙΠ. Παραμένει στα αυτιά μας η ρήση του…Εγώ θέλω το Πανεπιστήμιο να διαχυθεί στην πόλη… Δεν συμφωνήσαμε…Ούτε η πολιτική του ανάμειξη μας ενθουσίασε...

Σήμερα αποχαιρετάμε τον Ακαδημαϊκό δάσκαλο και ερευνητή της πρώτης γραμμής με την πολύπλευρη μόρφωση, που συνδύαζε τις θετικές επιστήμες με την ανθρωπιστική του πληρότητα…

 

6.10.2023. Τελικά ήταν άτυχη η Μαίρη Χρονοπούλου

Αν σκεφτεί κανείς πως ένα σοβαρό τροχαίο το 1999, τις περιόρισε σε μέγιστο βαθμό την κινητικότητα και έζησε αυτή την 24ετία σε αυτοαποκλεισμό.

Και τώρα, στα 90 της χρόνια, ένα ατύχημα μέσα στο σπίτι, ένα πέσιμο από την σκάλα, γράφει το τέλος.

Εξαιρετικά ζωντανή, δραστήρια και ταλαντούχα η Μαίρη Χρονοπούλου υπηρέτησε τον ελληνικό κινηματογράφο σε μία ευρύτατη γκάμα είδους ταινιών… Δράμα, κοινωνικός και πολιτικός κινηματογράφος, κωμωδία μιούζικαλ. Σις ταινιοθήκες κάθε τύπου η Μαίρη έχει κάνει γερές καταθέσεις:

«Τα κόκκινα φανάρια» (1963), «Χωρίς ταυτότητα», (1963), «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» (1966), «Πολύ αργά για δάκρυα» του Γιάννη Δαλιανίδη (1968, Φίνος Φιλμ), «Όταν η πόλις πεθαίνει» (1969), «Οι αδίστακτοι» (1965), «Κοινωνία ώρα μηδέν» (1966), «Η λεωφόρος του μίσους» (1968), «Ορατότης μηδέν» (1970).

Παρούσα και στις κωμωδίες τύπου μιούζικαλ, όπως: «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Μια κυρία στα μπουζούκια» και «Γοργόνες και μάγκες».

Με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο εργάστηκε στους «κυνηγούς» και στο «Ταξίδι στα Κύθηρα», ενώ κέρδισε βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «Τα παιδιά της χελιδόνας» του Κώστα Βρεττάκου, το 1987.

Πολύ σωστή και ιδιαίτερη η φωνή της Μαίρης της επέτρεψε να τραγουδήσει στο σινεμά και μάλιστα να καθιερωθεί με μεγάλες επιτυχίες, όπως: «Είμαι γυναίκα του γλεντιού» και «Του αγοριού απέναντι»…

Η Μαίρη Χρονοπούλου υπηρέτησε γενικά το main stream του Ελληνικού σινεμά της εποχής του και το έκανε με επιτυχία.

Την αποχαιρετάμε με όμορφες μνήμες από την καλλιτεχνική της παρουσία…

    

14.8.2023. Σαν σήμερα πριν 69 χρόνια…

Ισως κάποτε, όταν η ανθρωπότητα μπορέσει να αξιολογήσει την πορεία της, πιο πέρα από ταξικές και πολιτικές αναγκαιότητες, να μπορέσει να δώσει στον Νίκο Πλουμπίδη την θέση, που του ανήκει στο πάνθεον των μεγαλύτερων, των σπανιότερων οραματιστών της πανανθρώπινης ελευθερίας…

Γιατί ο δρόμος μέχρις εκεί είναι στρωμένος με πολλά εμπόδια ανθρώπινης ατέλειας και μικρότητας… Τότε, λοιπόν, οι αξιολογήσεις μας θα αντιμετωπίζουν τους δράστες του πολλαπλού εγκλήματος με φυσιολογική ψυχραιμία… Τους δικαστές, το πολιτικό προσωπικό των εξαρτημένων δοσίλογων, τους συκοφάντες, τους μικρονοϊκούς και μικρόψυχους  γραφειοκράτες, τους εκτελεστές του…  

Τότε θα μπορούμε να συλλάβουμε το μεγαλείο του ανθρώπου, που υπερέβη την ατομικότητα σε βαθμό ιδεατής τελειότητας…  

Μας κάνει πολύ καλό η ανάμνηση του Νίκου Πλουμπίδη…

Κλείνοντας, ας θυμηθούμε το τραγούδι-αφιέρωμα του Θάνου Μικρούτσικου και του Μάνου Ελευθερίου με την χαρισματική φωνή της Μαρίας Δημητριάδη.

11.8.2023. Εφυγε η Λιζέτα Νικολάου

Κρίμα… Εφυγε μετά από ένα συνηθισμένο δυστύχημα (πτώση στην σκάλα). ‘Ευτυχώς’ δεν ταλαιπωρήθηκε…

Την κρατάμε μέσα μας σαν την εξαιρετικά πετυχημένη τραγουδίστρια του Γιάννη Μαρκόπουλου. Μαζί με την Μέμη Σπυράτου υπήρξαν οι πρώτες δύο γυναικείες παρουσίες που συμμετείχαν στα φωνητικά σύνολα του συνθέτη. Στις συναυλίες και στις μπουάτ έγινε κομμάτι της αντιχουντικής ατμόσφαιρας, της πολιτικής οργής και  ελπίδας…

Η σεμνότητα μέγιστη αρετή της. Ισως όχι και τόσο ευνοϊκή για καριέρα αλλά πολύ σπουδαία και σπανίζουσα, ειδικότερα στον χώρο…

Την αποχαιρετάμε καταθέτοντας την εκτίμηση και τον σεβασμό μας.

 

    

30-6-2023. Εφυγε ο Αλαν Αρκιν

Τον πρωτοείδαμε την εποχή της φανατικής κινηματογραφοφιλίας μας, στην πρώτη του ταινία: Ερχονται οι Ρώσοι (1966) Μία αριστουργηματική κωμωδία, που σατύριζε με εκπληκτικό τρόπο την Σοβιετοφοβία, που καλλιεργούνταν στις ΗΠΑ.

Το παίξιμο του Αλαν συγκλονιστικό… Πιστέψαμε πως είδαμε την γέννηση ενός νέου μεγάλου κωμικού, που θα γράψει ιστορία σαν παγκόσμιας ακτινοβολίας αστέρας… Μάλλον δεν επιβεβαιώθηκε η υπερβολική μας προσδοκία. Αυτό όμως δεν σημαίνει καθόλου, ότι ο Αλαν Αρκιν δεν έκανε μία λαμπρή διαδρομή κυρίως στον χώρο της 7^ης τέχνης… Επόμενες ταινίες: Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει (1967), Ο Πόνος της Σιωπής (1968), Κατς 22 (1970), Οι Συμπέθεροι (1979), Ο Ψαλιδοχέρης (1990), Οικόπεδα με Θέα (1992), Γκάττακα (1997), Μάρλεϊ, ενας Μεγάλος Μπελάς (2008) και Little Miss Sunshine, που το χάρισε το Οσκαρ δεύτερου ανδρικού ρόλου (2006).

Πολυσχιδής καλλιτεχνική προσωπικότητα αφού εκτός από ηθοποιός υπήρξε σκηνοθέτης, μουσικός και τραγουδιστής.

Χτες έφυγε σε ηλικία 93 ετών…

Καλοτάξιδος… 

3-5-2023. Χωρίς την Σούλη Σαμπάχ…

Που έφυγε στα 91 της χρόνια…Πλήρης ημερών και έργου η κατά κόσμον Αναστασία Χριστοδούλου… Μισή Κύπρια, μισή Χιώτισσα, γεννημένη στην Αλεξάνδρεια, όπου και μεγάλωσε… Στην 10ετία του 50 ήρθε στην Αθήνα. Η καριέρα της γεμάτη από παρουσίες σε κοσμικά κέντρα, στο σινεμά και την τηλεόραση… Αλησμόνητη θα μείνει στον ρόλο της τσιγγάνας στην ταινία: Λατέρνα, Φτώχια και φιλότιμο. Εδώ τραγουδούσε το κύριο τραγούδι της ταινίας με τεράστια διαχρονική επιτυχία: Γαρούφαλλο στ’ αυτί.

 Εζησε με τον Δημήτρη Νικολαΐδη, επίσης γνωστό ηθοποιό, που έφυγε αρκετά χρόνια πριν… Την αποχαιρετάμε με το video - clip της εμβληματικής ελληνικής Ταινίας, όπου την χαρήκαμε…

16-4-2023. Εφυγε η Κατερίνα Χέλμη

Την γνωρίσαμε στα ‘Κόκκινα Φανάρια’ αλλά την θυμόμαστε και από τις ταινίες: ‘Κατήφορος’, ‘Η Αγάπη μας’ κ.α. Στην τελευταία, υπήρξε αντίζηλος της Βουγιουκλάκη…  Είναι περίπου 25 οι ταινίες, που έπαιξε. Παρούσα και σε τηλεοπτικές σειρές, όχι τόσο συχνά… Δούλεψε με επιτυχία στο Θέατρο κυρίως σε κλασσικό ρεπερτόριο. Τα τελευταία χρόνια έγραφε βιβλία…

Δραστηριοποιήθηκε πολιτικά με το ΠΑΣΟΚ στο χώρο των καλλιτεχνών αλλά και στο Δήμο Αθηναίων σαν δημοτική σύμβουλος της παράταξης του Θόδωρου Πάγκαλου… 

Πολιτικά αντίθετη με το σύζυγό της Καθηγητή και Ακαδημαϊκό Κωνσταντίνο Σβολόπουλο, που υπήρξε στενός φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Την θυμόμαστε από το καλλιτεχνική της βιογραφία αλλά και την σεμνότητα, που χαρακτήριζε την παρουσία της.

Καλοτάξιδη…

 

15-3-2023. Εφυγε ο Μίμης Παπαϊωάννου

Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ όλων των εποχών κατά την εκτίμηση της πλειοψηφίας των ΑΕΚτζήδων. Και φυσικά από τους καλύτερους Ελληνες παίχτες… Δημιουργικός, εκτελεστής, φαντεζί και συνάμα απλός και γρήγορος ο Μίμης ήταν μαιτρ του είδους…

Στην ζωή του ασχολήθηκε και με άλλες δραστηριότητες όπως το τραγούδι αλλά το ποδοσφαιρικό του ταλέντο τον περιγράφει και ορίζει το στίγμα του.

Αν τον μεταφέρουμε στην εποχή μας έχουμε κάθε λογικό δικαίωμα να υποθέσουμε, πως είχε όλα τα προσόντα για μία λαμπρή διεθνή καριέρα…

Ασφαλώς οι ΑΕΚτήδες έχουν τον πρώτο λόγο στην λύπη και την τιμή αλλά δεν είναι υπερβολή να πούμε, πως η αξία του Μίμη υπερέβαινε τα όρια της ομάδας του…

Καλοτάξιδος.

8-3-2023. Σύμβολο μίας εποχής ο Χρήστος Ζαντέρογλου

Εφυγε ένας άρχοντας, ένας μαραθωνοδρόμος, ένας ιππότης των ελληνικών γηπέδων…

Ζήσαμε από πολύ κοντά την ποδοσφαιρική διαδρομή του Χρήστου στον Ολυμπιακό… Ηλθε από την Νίκη βόλου το 1964 και έπαιξε εως το 1969… Η παρουσία του στο κέντρο της άμυνας επιβλητική και αρχοντική…Ηταν ο τελευταίος, που αναλάμβανε να διορθώσει όποια τυχόν λάθη των συμπαικτών του…

Και δεν ήταν μόνον αυτό. Ο Χρήστος εξακολουθεί να είναι κάτοχος ενός μοναδικού ρεκόρ: έπαιξε επί 165 συνεχή παιγνίδια. Δεν έχασε ούτε ένα!!! Δεν είναι λίγο…

Αξιοζήλευτος, γιατί υπήρξε αναντικατάστατο μέλος της ομάδας του Μπούκοβι. ΜΕ τον Μάρτον προπονητή πήρε δύο πρωταθλήματα…

Τον χαρακτηρισμό του μαραθωνοδρόμου τον ’κέρδισε΄ για την αστείρευτη αντοχή του… Ο Χρήστος τελείωνε τον αγώνα φρέσκος-φρέσκος, έτοιμος να παίξει άλλον ένα…

Ηταν ιππότης με παραδειγματική συμπεριφορά μέσα και έξω από το γήπεδο.

Τον θυμάμαι σε έναν αγώνα παλαιμάχων του Ολυμπιακού στην Κέρκυρα… Τον παρουσίασα σε μία φίλη που με συνόδευε και ο Χρήστος την χαιρέτησε με χειροφίλημα…

Όταν σταμάτησε την μπάλα δεν έφυγε από τα γήπεδα. Δούλεψε σαν προπονητής και στην πρώτη του ομάδα, την Νίκη Βόλου, που κατάφερε να την ανεβάσει κατηγορία, ενώ συμμετείχε πολλές φορές και στο προπονητικό τιμ του Ολυμπιακού…

Τον αποχαιρετάμε με τιμή και σεβασμό κρατώντας στην μνήμη την ολοκληρωμένη και υποδειγματική προσωπικότητά του.

 

6.12.2022.  Τέτοια μέρα έφυγε...

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος έφυγε πριν 32 χρόνια αλλά τον θυμόμαστε πάντα τον πρίγκηπα της ελληνικής ροκ.

Καλλιτέχνης με μεγάλος εύρος δράσης και με πρωταγωνιστή της 'ιδεολογίας' του τον άνθρωπο και την πολυπόθητη απελευθέρωσή του..

Αφησε το στίγμα του στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα του τόπου...

 

25-8-2022. Εφυγε ο Tim Page

Ο φωτογράφος, που όχι μόνον κατέγραψε την ιστορία του πολέμου του Βιετνάμ αλλά ουσιαστικά συνέβαλλε και στην διαμόρφωσή της… Οι φωτογραφίες του επηρέασαν αποφασιστικά την κοινή γνώμη σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο αποτελώντας κυρίαρχο στοιχείο για το σπάσιμο του πληροφοριακού εμπάργκο, που είχαν επιβάλλει οι Αμερικανικές κυβερνήσεις. Ετσι, έσπασε η απόκρυψη της κυνικής εισβολής των ΗΠΑ με αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός ισχυρού φιλειρηνικού, αντιπολεμικού και αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος, που σφράγισε πολιτικά και πολιτισμικά την ανθρωπότητα.

Ο Tim έχει συνδεθεί με τα δρώμενα της Ινδοκίνας, αφού συνέχισε για πολλά χρόνια τις φωτογραφικές του καταγραφές στην Καμπότζη, στα χρόνια των Χμερ.

Αποσύρθηκε στην Αυστραλία, όπου έζησε στο κλίμα μίας μετατραυματικής ψυχολογίας, σημαδεμένος από όσα έζησε και κατέγραψε. Τα τελευταία χρόνια πάλεψε με τον καρκίνο…

Εφυγε γεμάτος με μοναδικές μνήμες και συγκλονιστικές καταγραφές… Γεμάτος, δηλαδή με δημιουργικές καταθέσεις, που αποτελούν κατάθεση ποιοτικού βιογραφικού…

Καλοτάξιδος

                       

27-7-2022. Εφυγε ο Ματθαίος Γιωσαφάτ

Ενας από τους πρωτοπόρους της σύγχρονης ψυχιατρικής στον Ελληνικό χώρο αλλά και στην παγκόσμια ψυχιατρική κοινότητα έφυγε… Σε ηλικία περίπου 85 ετών…

Μία ζωή, που κύριο χαρακτηριστικό της είναι η μελέτη και διερεύνηση του ανθρώπινου ψυχικού κόσμου τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο… Υπήρξε από τους πρώτους, που εφάρμοσαν ομαδική ψυχανάλυση κυρίως σε οικογενειακό κύκλο.

Δάσκαλος σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού και ταυτόχρονα δημιουργός εταιρειών ψυχανάλυσης, που προσέφεραν γνώση και παιδεία σε νεότερους συναδέλφους του… Ριζοσπαστικός στην απόψεις του για τις κοινωνικές συμβατικότητες δεν δίσταζε να περιγράψει και να κριτικάρει πολλά ταμπού, που θεωρούσε αίτια ατομικής δυστυχίας αλλά και συλλογικής δυστοπίας…

Το χαιρετάμε με τον σεβασμό, που αξίζει στους αστείρευτα δημιουργικούς ανθρώπους…

11-7-2022. Εφυγε ένας καλός φίλος…

…Που είχαμε πολύ καιρό να επικοινωνήσουμε αλλά που διατηρούμε τις καλύτερες μνήμες για αυτή την όμορφη γνωριμία στα νιάτα μας… Μιλάμε για τον Κώστα Βαγιανό… Γιατρός, αγωνιστής, με μεγάλη απήχηση στους συναδέλφους του στον Ευαγγελισμό τα χρόνια εκείνα, που εκλέχτηκε και πρόεδρος του τοπικού συλλόγου εργαζομένων… Αργότερα γιατρός στο κέντρο Υγείας στην Νέα Μάκρη πρόσφερε με ανιδιοτέλεια της υπηρεσίες του, που αναγνωρίστηκαν από τους κατοίκους της περιοχής… Με αναγνωρισμένη κοινωνικότητα διετέλεσε και αντιδήμαρχος Νέας Μάκρης με σημαντική προσφορά σε πολιτιστικά ζητήματα.

Καλοτάξιδος Κώστα…

8-7-2022. Εφυγε ο Τζέιμς Κάαν...

Σε ηλικία 82 ετών και με πλούσια κινηματογραφική και τηλεοπτική παρουσία ο μεγαλύτερος ‘γιός’ του Βίτο Κορλεόνε, απεχώρησε από τον βίο ετούτο… Ο Σόνι Κορλεόνε ως ευέξαπτος ήρωας χάρισε στον Τζέιμς Κάαν την αναγνωρισιμότητα στο κοινό… 

Εκτοτε έπαιξε πολλές φορές τον ρόλο του σκληρού, που διευκόλυνε η φυσιογνωμία του, η ‘περσόνα’ του, για να χρησιμοποιήσουμε την σχετική κινηματογραφική ορολογία… Όμως την ευρύτητα των υποκριτικών του ικανοτήτων απέδωσε σε διάφορα άλλα έργα, κωμικά και δραματικά, όπως το  «Misery» του Στίβεν Κινγκ το 1990 ή το Dogville κ.α. Η απόδοσή του δεν ήταν άσχετη προς το γεγονός ότι είχε κάνει σοβαρές σπουδές στο σινεμά.

Τον αποχαιρετάμε με λύπη για την απώλειά του και με σεβασμό για την δημιουργία του…  

20-6-2022. Ο Θαλής Τσιριμώκος και το fair play

Πέθανε από καρδιακό επεισόδιο ο παλιός ποδοσφαιριστής Θαλής Τσιριμώκος, σε ηλικία 63 ετών. Ωραίος επιθετικός, έπαιξε σε πολλές ομάδες της Α’ Εθνικής…

Εκείνο, όμως, που του χάρισε ιστορική μνήμη είναι το φιλί του στον Νίκο Σαργκάνη σε αγώνα ΟΦΗ-Ολυμπιακού. Σε μία από τις καλύτερες αποκρούσεις στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο ο Θαλής, αντίπαλος του Νίκου δεν δίστασε να εκφράσει τον θαυμασμό του με ένα φιλί…

Ωραίο, που θάταν το ποδόσφαιρο αν το έπαιζαν άνθρωποι με τέτοιο ήθος… Το Θαλή, λοιπόν, που έφυγε νέος θα τον θυμόμαστε για αυτό το μήνυμα, που άφησε… Δεν είναι γκολ, δεν είναι φάση… Είναι στιγμή ανθρώπινου μεγαλείου… Δέστε το.

 

30-5-2022. Εφυγε ένας τροβαδούρος…

Ο Δάκης, της νιότης μας αλλά και της διαρκούς νεότητας… Με την βελούδινη φωνή του, το εξαιρετικά πλούσιο ρεπερτόριό του και την διαχρονικότητα των εκτελέσεών του… Ζωή δημιουργική, παραγωγική… Ξεκινώντας από την Αλεξάνδρεια και κουβαλώντας την πλούσια κουλτούρα που χαρακτήριζε τον Αιγυπτιώτικο Ελληνισμό, ο Δάκης στόλισε με ήχους και ευγένεια την παρουσία του…

Ηταν κρίμα, που ταλαιπωρήθηκε στο τέλος. Και αυτό το πέρασε με την ίδια αξιοπρέπεια και με περίσσιο χαμόγελο, όταν ο πόνος το επέτρεπε…

Το χαιρετάμε με δικό του τραγούδι, όπως ο ίδιος το απέδωσε στην αγαπημένη εκπομπή ‘Μουσικό κουτί’, πριν μερικούς μήνες…

21-5-2022. Συγκινητικός αποχαιρετισμός 

Του Ζαν Μισελ Ζαρ προς τον Βαγγέλη: Αγαπητέ Vangelis, θα σε θυμόμαστε πάντα για τη μοναδική πινελιά σου και τις συγκινητικές μελωδίες σου. Εσύ κι εγώ πάντα μοιραζόμασταν το ίδιο πάθος για τα συνθεσάιζερ και την ηλεκτρονική μουσική. Αναπαύσουν εν ειρήνη…

Λιτό και συνάμα ουσιαστικό κατευόδιο ενός μεγάλου προς ένα άλλο μεγάλο της ηλεκτρονικής μουσικής, που φτωχαίνει χωρίς τον Vangelis.

2-4-22:Καλοτάξιδη

Στο μυαλό μας και στην ψυχή μας η φωνή της Ειρήνης Κονιτοπούλου -Λεγάκη ήταν ταυτισμένη με τις μελωδίες και τους ρυθμούς της Αγαιοπελαγίτικης μουσικής… Χρόνια πολλά συνέβαινε αυτό… Και από αυτή και την ποιότητά της βγήκαν αξιόλογοι διάδοχοι καινούργιοι… Παιδιά, εγγόνια…

Εφυγε, λοιπόν στα 91 της χρόνια αφήνοντας πίσω σπουδαία και πλούσια κληρονομιά στην εθνική μας κουλτούρα…

Καλοτάξιδη… 

13-3-2022. Εφυγε ο Αλαίν Κριβίν

Με την γνωστή του αξιοπρέπεια χαιρέτησε τον κόσμο τούτο ο έφηβος του Μάη του 68… Από τους πρωταγωνιστές του, ο Αλαίν, που ξεκίνησε από την νεολαία του κομμουνιστικού κόμματος αλλά συνδέθηκε στην συνέχεια με την 4^η Διεθνή. Σαν τροτσκιστής σφράγισε την πολιτική του δράση που υπήρξε συνεχής και ακάματη… Πρωταγωνιστής στην δημιουργία της εργατικής πάλης (Lutte ouvriere) συσπείρωσε σημαντικό μέρος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Η αλήθεια είναι ότι οι τροτσκιστές στην Γαλλία παρά την άνθισή τους βρέθηκαν διασπασμένη αφού την ίδια ώρα υπήρξε “αντίπαλος” πόλος με την Αρλέτ Λαγκιγιέρ. Από το 2009 συμμετείχε στην ίδρυση και την δράση του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος και βοήθησε τον Ολιβιέ Μπεζανσενό, που πέτυχε αξιοπρεπή ποσοστά αλλά …παρήλθε.

Ο Αλαιν φεύγει παραμένοντας πιστός μαρξιστής-αντικαπιταλιστής… Σε όλη του την ζωή παρέμεινε στην αριστερά της αριστεράς την ίδια ώρα, που αρκετοί σύντροφοί του έκαναν μικρά ή μεγάλα άλματα προς …την άλλη πλευρά… Η πρόοδος της ηλικίας του περιόρισε τις δραστηριότητές του αλλά δε μείωσε την φυσική του αγωνία για την ριζική βελτίωση της κοινωνίας…

Τον αποχαιρετάμε με σεβασμό…

10-3-2022. Πότε πέρασαν 30 χρόνια…

…από τότε, που έφυγε ο Γιώργος ο Ζαμπέτας!!! Μάλιστα, κύριε… Στις 10 του Μάρτη του 1992 ο Γιώργαρος μας αποχαιρέτησε…

Αν δεν συνειδητοποιούμε τον χρόνο της απουσίας του και την ίδια την απουσία του είναι γιατί βρίσκεται συνέχεια μπροστά μας με τους ήχους του αλλά και την εικόνα του, αφού υπήρξε συχνός μουσικός πρωταγωνιστής του Ελληνικού σινεμά της εποχής του…

Ας μην λησμονάμε, πως ο Γιώργος Ζαμπέτας, εκτός από μεγάλος λαϊκός συνθέτης, ήταν ένας από τους μεγάλους βιρτουόζους του μπουζουκιού, που πολλοί σημαντικοί δημιουργοί τον ήθελαν πάντα στην ορχήστρα τους ή για τις πρώτες εκτελέσεις των έργων τους… Πρώτος και καλύτερος ο Χατζηδάκις... 

Ας τον θυμηθούμε σήμερα με μία κλασσική δημιουργία του: τα ξημερώματα με την επίσης αλημόνητη Βίκυ Μοσχολιού…

28-2-22. Η Μαριέττα ήταν διαφορετική

Ο λόγος της και η πράξη της απέπνεαν μίαν άλλη κοινωνική κουλτούρα… Φορές-φορές έδειχνε εγκλωβισμένη στη ΝΔ, την οποία ασφαλώς υπηρέτησε πιστά και αποδοτικά. Είναι προφανές, πως η αποχώρησή της δεν μας συγκινεί λόγω ιδεολογικής συνάφειας αλλά εξ αιτίας της εκτίμησης προς έναν άνθρωπο με άλλο ήθος.

Καλοτάξιδη!