Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης… ...
15.10.2023. Μίκη Θεοδωράκη: Εθνικός Ύμνος της Παλαιστίνης
την
Από το blog: https://theodorakism.blogspot.com/μεταφέρουμε τις πληροφορίες, που αναφέρονται στο ιστορικό της σύνθεσης του εθνικού ύμνου της Παλαιστίνης από τον Μίκη Θεοδωράκη και της πρώτης εκτέλεσής του στο Παλαιστινιακό Κοινοβούλιο. Στο τέλος του κειμένου παρατίθεται ο ύμνος.
Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ
Το 1981, ο Γιάσερ Αραφάτ επισκέπτεται την Ελλάδα, ως ηγέτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Κατά την παραμονή του στην Ελλάδα, συναντάται με τον τότε βουλευτή (με το ΚΚΕ) Μίκη Θεοδωράκη και του ζητά να συνθέσει έναν ύμνο για την ΟΑΠ, ο οποίος θα προταθεί να αποτελέσει τον επίσημο ύμνο του Παλαιστινιακού Κράτους, όταν επιτευχθεί η επίσημη ίδρυσή του! Στις αρχές του επόμενου έτους (1982), ο Μίκης Θεοδωράκης αποδέχεται την πρόσκληση του Γιάσερ Αραφάτ και επισκέπτεται την Βηρυτό, ως καλεσμένος του Υπουργού Πολιτισμού του Λιβάνου και της ΟΑΠ, για να παρουσιάσει το έργο του!
Η ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ!
Στη Βηρυτό, σε έναν τεράστιο υπόγειο χώρο που αποτελούσε την Βουλή των Παλαιστινίων, η ηγεσία του ΟΑΠ υποδέχεται τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο Αραφάτ προαναγγέλλει την ανάκρουση του έργου του Μίκη Θεοδωράκη, για να τεθεί προς έγκριση ως Εθνικός Ύμνος των απανταχού Παλαιστινίων. Η μουσική ξεκινά στο κασετόφωνο (βλ. φωτο 2) και αντηχεί σε ολόκληρη την αίθουσα. Στο τέλος, Αραφάτ και άπαντες βουλευτές των Παλαιστινίων σηκώνονται όρθιοι και ξεσπούν σε χειροκροτήματα ενθουσιασμού. Ο ύμνος είχε πλέον και την έγκριση της παλαιστινιακής βουλής!
Είναι χαρακτηριστικό, ότι το 1994 εορτάστηκε πανηγυρικά στο Όσλο η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων (όπου αναγνωρίστηκε η Ανεξάρτητη Παλαιστινιακή Αρχή), παρουσία των Πέρες και Αραφάτ με την παρουσίαση του Μαουτχάουζεν που στο μεταξύ έχει γίνει "εθνικό τραγούδι" του Ισραήλ και του Ύμνου για την Παλαιστίνη που συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης, ως αναγνώριση και της δικής του συμβολής στην υπόθεση της ειρήνης στην περιοχή αυτή. Την ίδια χρονιά (1994), απονεμήθηκε το νόμπελ Ειρήνης στους Αραφάτ, Πέρες και Ράμπιν, για το ρόλο τους στις ειρηνευτικές συνομιλίες ανάμεσα σε Ισραηλινούς και Παλαιστινίους.
Το 1983, απονέμεται το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη, στον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ το 2000 είναι υποψήφιος για το Νόμπελ Ειρήνης, με την υποστήριξη πλήθους ανθρώπων του πνευματικού κόσμου από κάθε γωνιά του πλανήτη. Η Ακαδημία του το αρνείται.
Σχόλια