Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

13.8.2025 Η τέχνη έχασε τον Θανάση Ρετζή

 


Αρκεί έστω και μία σύντομη ματιά το βιογραφικό σημείωμα του Θανάση για να πείσει, πως ο Ρετζής δεν ήταν απλά ένας σκηνοθέτης… Ισως δεν θέλησε καν να είναι… Προτίμησε να στοχάζεται πάνω σε κεφαλαιώδη ζητήματα μορφής και αλληλεξάρτησής τους με άλλους τομείς των εικαστικών τεχνών αλλά και της ποίησης.

Τρείς ταινίες του, το «Μαύρο-Άσπρο» (1973), το «Corpus» (1979) και ο «Ηλεκτρικός Άγγελος» (1981) εκθέτουν του προβληματισμούς του.

Αιρετικός και ‘πρόξενος συγκρούσεων’ ο Θανάσης Ρετζής πρωταγωνίστησε στην δημιουργία του Κέντρου Πειραματικού Κινηματογράφου και του αντιφεστιβάλ κινηματογράφου ενώ ήταν ιδιαίτερα ενεργός συνδικαλιστικά και πολιτικά.  

Γνώστης και ‘μύστης’ του φωτός και του ρόλου του στην σκέψη και τη ζωή ο Θανάσης μαζί με τον Ιάνη Ξενάκη έστησαν στον Πολύτοπο των Μυκηνών ένα οπτικο-ακουστικό δημιούργημα στηριγμένο σε ήχους, φωτισμούς και αρχαίες αναφορές…

Ο κινηματογράφος, η τέχνη, η διανόηση χάνουν έναν σταθερό εργάτη και δημιουργό.

 

 

 

Σχόλια