Ωραία , θα έλεγε στην αφέλειά του ο κατά Βολφ Μπίρμαν ‘ παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος’ . Να αξιολογείται ο γιατρός και μάλιστα από αυτούς, που δέχονται τις φροντίδες του … Τί πιο λογικό, τί πιο θετικό και προοδευτικό … Οσοι σκέφτονται έτσι έχουν διαπράξει ένα …μικρό λαθάκι… Στην ουσία μία τεράσια λαθάρα, συνειδητά ή ασυνείδητα… Χωρίς να φλυαρήσουμε, νομίζουμε, πως όλοι θα συμφωνήσουμε, πως η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα της νοσηλείας είναι απόλυτα συλλογικό ζήτημα. Από τους φαινομενικά ‘ασχετους’ με το νοσηλευτικό έργο, τεχνικούς, διοικητικούς μέχρι τους πιο άμεσα εμπλεκόμενους με αυτό υγειονομικούς… Ταυτόχρονα, η τεχνολογική υποδομή ενός νοσοκομείου είναι καθοριστικός παράγοντας για το εύρος, την βαρύτητα και την επιτυχία των διενεργούμενων ιατρικών πράξεων. Δεν υπάρχει Ελληνας, που να μην έχει ζήσει την εφιαλτική ανεπάρκεια της νοσοκομειακής υποδομής της χώρας. Οι εικόνες που περιγράφονται από την ώρα της εισόδου μέχρι το τέλος της νοσηλείας περιλαμβάνουν είναι σχεδόν τρο...
Η ΦΑΙΑΚΙΑ αντιγράφει από τα ‘Πρεβεζιάνικα Χρονικά’ το άρθρο του φίλτατου Θεοδόση Πυλαρινού: Πρέβεζα, η πόλη σύμβολο του αυτόχειρα ποιητή όλων των εποχών.
Προφανέστατα, το κείμενο αφορά τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη, τον βάρδο του ελληνικού πεσιμισμού, που εκφράζει την σύνθλιψή του από την μίζερη επανάληψη της καθημερινότητας.
Με την γνωστή ενάργεια και περιεκτικότητα, ο λόγος του Θεοδόση ξετυλίγει το γκρίζο κουβάρι της ‘Πρεβεζάνικης’ κατάθλιψης του ποιητή…
Ταπεινά, θα καταθέσουμε την ‘διαφωνία’ μας με τον ποιητή γιατί μας αρέσει πολύ η Πρέβεζα, που την θεωρούμε ως πόλη με προϋποθέσεις ανθρώπινης ισόρροπης διαμονής…
Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο του Θ. Πυλαρινού πατώντας εδώ.
Σχόλια