Παλιότερα, μετά από φυσικές καταστροφές, οι εκάστοτε κυβερνώντες μαυρογιαλούροι δήλωναν με πάθος, πως όσο και αν κοστίσει η αποκατάσταση θα είναι πλήρης στο 1000%. Όλα θα γίνουν καλύτερα από πριν και πως σύντομα οι πληγέντες θα αποκατασταθούν… Βέβαια, πάντοτε η αποκατάσταση ήταν ελλειπέστατη. Γι’ αυτό και το κουφάρι αυτής της χώρας φέρει βαριά τα σημάδια θεοηνιών η κοινωνικών συφορών, όπως ο εμφύλιος… Ουδέποτε εξ άλλο επιχειρήθηκε ένας μακρόπνοος χωροταξικός σχεδιασμός. Αυτό το κράτος και ειδικότερα η κυρίαρχη αστική του τάξη βγάζει σπυράκια όταν ακούει για σχεδιασμό. Κάτι τέτοιο είναι ολέθριο για την διατήρηση και διεύρυνση των κοινωνικών της προνομίων και των οικονομικών της ‘επιτευγμάτων’. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια, τα μνημονιακά, αυτού του τύπου το δούλεμα έχει περιορισθεί… Είναι σαφώς πιο δύσκολο να πεισθεί ο λαός από ‘μεγαλόπνοες’ υποσχέσεις και ταυτόχρονα είναι πιο δεκτικός, πιο ρεαλιστής για την φθορά και την σήψη, που κατακλύζει τη ζωή μας… Οι σεισμόπληκτοι τ...
Η ΦΑΙΑΚΙΑ αντιγράφει από τα Πρεβεζιάνικα Χρονικά’ το άρθρο του φίλτατου Θεοδόση Πυλαρινού: Πρέβεζα, η πόλη σύμβολο του αυτόχειρα ποιητή όλων των εποχών. Προφανέστατα, το κείμενο αφορά τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη, τον βάρδο του ελληνικού πεσιμισμού, που εκφράζει την σύνθλιψή του από την μίζερη επανάληψη της καθημερινότητας.
Με την γνωστή ενάργεια και περιεκτικότητα, ο λόγος του Θεοδόση ξετυλίγει το γκρίζο κουβάρι της ‘Πρεβεζάνικης’ κατάθλιψης του ποιητή…
Ταπεινά, θα καταθέσουμε την ‘διαφωνία’ μας με τον ποιητή γιατί μας αρέσει πολύ η Πρέβεζα, που την θεωρούμε ως πόλη με προϋποθέσεις ανθρώπινης ισόρροπης διαμονής…
Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο του Θ. Πυλαρινού πατώντας εδώ.

Σχόλια