Τί θα σήμαινε για μία ευνομούμενη πολιτεία η ύπαρξη τμημάτων
με λιγότερους μαθητές σε κάποια σχολεία όσα και αν είναι αυτά;;;
Θα ήταν μία χαρμόσυνη είδηση, γιατί θα έδινε την
δυνατότητα καλύτερης διδασκαλίας, εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής εποπτείας των
αυριανών πολιτών της χώρας…
Τί σημαίνει, όμως για την συγκεκριμένη αγριοφιλελεύθερη κυβέρνησή μας;;; Μία θαυμάσια ευκαιρία για να περιορίσουμε το κόστος διδασκαλίας, περιορίζοντας διδακτικό και βοηθητικό προσωπικό, εποπτικά μέσα διδασκαλίας και ό, τι άλλο συνεπάγεται οικονομικό τίμημα…
Γιατί, το ‘ευλογημένο’
μας κοινωνικό status
έχει ως μέγιστη και ύψιστη αρχή την ελαχιστοποίηση του κόστους λειτουργίας των
κοινωνικών του λειτουργιών, ει δυνατόν και την κατάργησή τους ή την παράδοσή τους
στο ιδιωτικό κεφάλαιο ώστε αυτό να κερδοσκοπήσει ασύστολα και οι κυβερνώντες να
ονομάζουν το φαινόμενο: ανάπτυξη.
Επόμενο, λοιπόν είναι, αυτοί που αντιτίθενται στην
επικερδή ‘σύμπτυξη’ εκπαιδευτικοί και γονείς να έχουν την μοίρα των εχθρών της κυβέρνησης
και με την ευρεία έννοια της πατρίδας. Επόμενο είναι να τους περιμένουν οι
χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και τα χημικά. Στα πλαίσια μάλιστα μίας ακραίας επιείκειας
Όλα αυτά, που συντελούνται καθημερινά σε όλους τους βασικούς
τομείς κοινωνικο-οικονομικής δραστηριότητας πρέπει επιτέλους να εξετασθούν με
προσοχή από τους αποδέκτες, δηλαδή τους πολίτες… Στην Παιδεία π.χ. έχουμε μία
ουσιαστική εγκατάλειψη των υποδομών, μία πολιτική προσλήψεων με το
σταγονόμετρο, για πολλά χρόνια τώρα, που έχουν διαμορφώσει ένα άθλιο εκπαιδευτικό-παιδαγωγικό
περιβάλλον…
Σήμερα, στο Μεταξουργείο, που είχαμε πάρτυ χημικών συνέβηκε
κάτι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο: δάσκαλοι, καθηγητές και γονείς βρέθηκαν δίπλα-δίπλα και
μοιράστηκαν τα …’δώρα’ της κυβέρνησης. Η συγκρότηση μετώπων από τα κάτω για τους
μεγάλους τομείς της δημόσιας ζωής (Παιδεία, Υγεία, δικαιοσύνη, συγκοινωνίες-μεταφορές)
είναι μέγα και επείγον ζητούμενο…
Σχόλια