Ετσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, όπως τεκμηριωμένα ανέφερε κατά την συνάντηση με τον Υπουργό Παιδείας ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Κέρκυρας Νίκος Μεταλληνός:
η Κέρκυρα βρίσκεται στην πιο καθυστερημένη θέση εκπαιδευτικής κατάρτισης σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Κοινωνικών Ερευνών… Δείκτης συγκλονιστικής σημασίας με συγκλονιστικούς για τον τόπο αριθμούς. Σημαντική και η διαχρονική τεκμηρίωση της δυναμικής του φαινομένου, που προσέφερε ο εισηγητής, αφού, όπως είπε, ακριβώς πριν από 100 χρόνια τα Ιόνια Νησιά βρισκόνταν στην πρώτη θέση μεταξύ των περιοχών της χώρας…
Μήνυμα προς πολλούς αποδέκτες. Καταρχήν προς τους εκπρόσωπους της Κρατικής εξουσίας, που οφείλει να επιστρέψει στην Κέρκυρα πολλά χρεωστούμενα… Οι θριαμβολογίες και τα χαμόγελα κυβερνητικών παραγόντων αδυνατούν να απαλύνουν την απαισιοδοξία, την σχεδόν βεβαιότητα , ότι τίποτε ουσιαστικό δεν θα αλλάξει στην ραθυμία και απροθυμία της πολιτείας. Μήνυμα ταυτόχρονα προς όλους εμάς τους μάλλον απαθείς θεατές μιας συνεχούς υποβάθμισης του τόπου, που η απαιδευσία μας αδυνατεί να την συσχετίσει με τους εκπαιδευτικούς δείκτες του τόπου. Ας μην ξεχνάμε, πως σε πολλές Ελληνικές πόλεις «χύθηκε αίμα» για την δημιουργία Πανεπιστημίων ή Σχολών τους ενώ στο νησί μας, παρ’ όποιες επιμέρους καταγγελίες, νοσταλγικού-τοπικιστικού δεν υπήρξε λαϊκό κίνημα (με την κυριολεκτική σημασία του όρου) για την δημιουργία του Ιόνιου Πανεπιστήμιου, που εξαγγέλθηκε σε μία μακαριστή στιγμή πρωθυπουργικού κεφιού. Μάλλον φοιτητοφοβία υπήρχε σε ορισμένους κύκλους, που αργότερα εκφράστηκε ανοιχτά και απροκάλυπτα στην υπόθεση στέγασης αυτού του πανεπιστήμιου, δηλαδή στην ουσιαστική ματαίωση χρησιμοποίησης του ιδανικού χώρου του Παλαιού φρουρίου και στην «τακτοποίησή» του στην οδό Αβραμίου.
Σε αυτό το κλίμα των χαμηλότατων εκπαιδευτικών επιδόσεων μοιάζει …φανταστική και ανόητη η συσχέτιση της συνεχούς υποβάθμισης του «τουριστικού μας προϊόντος» και του επίπεδου εκπαιδευτικής κατάρτισης. Λες και ο κοινωνικός πολιτισμός μας, όπως εκφράζεται και δοκιμάζεται στην καθαριότητα της πόλης και του νησιού, στην οδική συμπεριφορά των πολιτών, στην φτηνιάρικη παρουσίαση των εκθεμάτων, στην κατάληψη δημόσιων χώρων, στην ανεξέλεγκτη ηχορρύπανση, στην συστηματική και διογκούμενη βεβήλωση μνημείων, στην παντελή έλλειψη συντήρησης δημόσιων χώρων και κτιρίων στην αδυναμία ή την απροθυμία εστίασης σε στόχους και ιεράρχησης σε επιδιώξεις, είναι άσχετος προς την εκπαιδευτική μας κατάρτιση… «ΗΚΕΡΚΥΡΑΜΑΣ» αυτή η άκλιτη έκφραση αυτοϊκανοποίησης και ψωροπερηφάνειας, που διανθίζει συχνότατα τον ανούσιο λόγο πολλών ταγών του τόπου - κατεξοχήν των οψίμως εμφανισθέντων- αν και αποστολή της έχει τον αποπροσανατολισμό των μαζών, δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά ασυνείδητη ομολογία κενότητας. Σε αυτό το μήκος κύματος και το σχετικό editorial της «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ» (22/8/2008). Αν στην «πιο καθυστερημένη θέση εκπαιδευτικής κατάρτισης» προσθέσουμε και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά μιας εκπαιδευτικής πολιτικής, που αποβλέπει στην ευόδωση και τόνωση της ανταγωνιστικής προσωπικότητας (… η πάρτη μου) και αποφεύγει διαβολικά το …. «λιβάνι» της κοινωνικότητας τα πράγματα αποκτούν και την ποιοτική διάσταση της καθημερινότητας μας.
Σχόλια