Δεν μας είχαν πείσει οι απόψεις του... Μας είχε όμως καθηλώσει το δημόσιο ήθος του ανδρός, που υπηρέτησε με απόλυτη σταθερότητα τις θέσεις του αλλά και με βαθύ σεβασμό στην διαφορετική άποψη. Ο κυρίαρχα μεταρρυθμιστικός και ελάχιστα ρηκτικός του λόγος δεν μας συγκινούσε, ιδιαίτερα. Ομως του αναγνωρίζαμε συγκρότηση και τεκμηρίωση, νοητική θετική προκλητικότητα και διαλογική προθυμία και ανιδιοτέλεια. Γνήσια αντιδογματικός... Οχι σαν τους μετακινούμενους από σέχτα σε σέχτα και διαλαλούντες κάθε φορά μία διαφορετική και πάντοτε απόλυτη αλήθεια... Κάποιες φορές το παρεξηγούσαμε και αναρωτιόμαστε με καχυποψία, "πού το πάει"... Ε! λοιπόν ο Μιχάλης δεν το πήγε πουθενά αλλού από εκεί που ο ίδιος δήλωνε. Δεν χρησιμοποίησε την πολιτική του συμμετοχή για προσωπικά οφέλη... Δεν μετέτρεψε την κομματική του ένταξη σε όχημα μετάβασης προς το διπλανό διαμέρισμα της εξουσίας, όπως πολλοί από τους θεωρούμενους ομοϊδεάτες του... Πέρα, λοιπόν από την ταύτιση ή την διαφορά με τις θέσεις του μετράει το ήθος του... Το πολιτικό ήθος του Μιχάλη ήταν δυστυχώς σπάνιο και οπωσδήποτε γνήσια προοδευτικό...
Σχόλια