Ο υπογραφόμενος αυτής της ανάρτησης είχε σχεδόν αρχίσει την συγγραφική του δραστηριότητα σε έντυπα της αριστεράς το 1974 ασκώντας κριτική στον Κώστα Φιλίνη και στην ερμηνεία του για τις αιτίες της δικτατορίας και την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική προετοιμασία της αριστεράς γι' αυτήν. Κριτική, διανθισμένη με φανατισμό και επιθετικότητα, που ταίριαζε στα ήθη της εποχής και στο νεαρό της ηλικίας... Εκτοτε δεν συμπέσαμε ποτέ ιδεολογικά και πολιτικά με τον Κώστα Φιλίνη...
Ο πρόλογος αυτός αναγκαίος σε ένα τόπο, όπου η καχυποψία, ο δογματικός φανατισμός, η άκρατη και πολλές φορές ιδιοτελής υποκειμενικότητα της κριτικής, η ευκολία προς πολιτικόμορφες υβρεολογίες εξακολουθούν να κυριαρχούν και να αποδεικνύουν του μικροαστισμού την κυριαρχία... Γράψαμε την σύντομη αυτή εισαγωγή για να ξεκαθαρίσουμε (όπως δεν θα έπρεπε να οφείλουμε), ότι ο με σεβασμό χαιρετισμός στον αποχωρήσαντα Κώστα Φιλίνη δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ιδεολογική συνταύτιση... Αποτελεί χρέος τιμής προς την αδιαμφισβήτητη αγωνιστικότητά του σε χρόνους εξαιρετικά χαλεπούς...Προς την σεμνότητά του διαχρονικά, όταν το πνευματικό του έργο θα μπορούσε εύκολα να τον εκτρέψει προς την ίηση και τον ναρκισσισμό... Προς τον πολιτικό λόγο, που τιμούσε τον διάλογο και τον αντίλογο.
Αξίζει επίσης να σημειώσει κανείς την ώριμη θέση του Κώστα Φιλίνη, ότι σοσιαλισμός χωρίς δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει... Εχοντας σοβαρές αντιρρήσεις στο περιεχόμενο, που ο ίδιος προσέδιδε στην δημοκρατικότητα δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε, πως καταρχήν η θέση αυτή είναι ασυγκρίτως ορθολογικότερη από εκείνη την ευρέως διαδεδομένη και "εξόχως" δήθεν ανανεωτική για τον "σοσιαλισμό" με ελευθερία και δημοκρατία... Λες και υπάρχει και άλλο υποείδος του σοσιαλισμού χωρίς δημοκρατία και χωρίς ελευθερία...
Πλατιάσμε, ίσως για έναν χαιρετισμό, που ανήκει ακέραιος στον Κώστα Φιλίνη...
Σχόλια