Δεν μπορεί, θάχε τρελαθεί το παιδί, είπαν κάποιοι γνωστικοί συμπολίτες -Κερκυραίοι και μη-, που είχαν αποδεχτεί με ...απολύτως σώας τα φρένας την εθνοσωτήριο...
Πράγματι... Θυσία πάνω από τα όρια... Κατάθεση μεγαλείου μέσα από τις στάχτες... Υψιστη τιμή στη ζωή μέσα από την άρνησή της δικής του... Κώστας Γεωργάκης ετών 22...
Συγκινητική η πρωϊνή υπόμνηση του φίλτατου Γιάννη Λύχρου, που ... φοβήθηκε, πως τόχαμε ξεχάσει...
Θυμάται και γράφει ο φίλτατος της ΦΑΙΑΚΙΑΣ Νίκος Μητσιάλης...
Ξημερώματα της 19ης Σεπτέμβρη του
1970, οι οδοκαθαριστές της Γενοβέζικης πλατείας Ματεότι, βρέθηκαν μπροστά
σε μια εικόνα που έμελλε να σφραγίσει το ξεκίνημα της διεθνούς αντίδρασης
κόντρα στη αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα στην Ελλάδα. Ένας νέος,
τυλιγμένος στις φλόγες, έτρεχε μπροστά από το δικαστικό μέγαρο και φώναζε «Ζήτω
η Ελλάδα, κάτω η δικτατορία». Ήταν ο Κερκυραίος Κώστας Γιωργάκης που
σήμερα το άγαλμά του στη γενέτειρα του, βρίσκεται πνιγμένο στα τραπεζοκαθίσματα
και στη πλαστικούρα σαν ελάχιστο δείγμα τιμής στην ηρωική προσφορά του… Αυτό το προνόμιο δεν το έχει μόνο
το άγαλμα του Γιωργάκη αλλά και όλα τα άλλα των επιφανών Κερκυραίων που
βρίσκονται ανάμεσα σε μακαρονάδες, μπύρες, καπουτσίνους και μπουρδέτα!!!
Σχόλια