Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Προσβλέποντας στην Δευτέρα

Γράφει ο φίλτατος Δημήτρης Λεβέντης και παραθέτουμε.

ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ

H εθνικοαπελευθερωτική αναμέτρηση της Κυριακής είναι πάνω απ'όλα ταξική.
Παλεύει η φτωχολογιά με τους τραπεζίτες.
ΟΙ φιμωμένοι με τα μεγάφωνα της εξάρτησης.
Oi σεμνοί καθημερινοί άνθρωποι με τα Celebrities.
Kαι τόσοι,άλλοι μιλιούνια ενάντια στους λίγους προύχοντες.
Αυτοί που μοιράζονται σε αρτοκλασία από τις 6.00 το πρωί τη παγκόσμια δυστυχία.
Όλοι τούτοι θα πάνε στο ξερό γήπεδο της Β' Εθνικής και θα περιμένουν αφού περάσουν από τα ταμεία να βάλει η ομάδα μισό γκόλ.
Μισό ας είναι, αλλά να είναι γκόλ στο πλεχτό,με φαόυλ με μελέ, με στίβα με τσεκουριές, παλουκιές, κόκκινες κάρτες, με ομάδα αποδεκατισμένη.
Οι άλλοι έχουν βεντέτες, ακριβοπληρωμένους ντιντήδες που φυλάνε τα ποδάρια τους.
Μη συγκινήστε απ'τις κραυγές τις κάλπικες μη δείξετε οίχτο !
Τη Δευτέρα θα μετρήσουμε απώλειες στην αναφορά της Ομάδας.
Κι είναι μεγάλη τούτη η ομάδα που δημιουργήθηκε στο ατσάλι της βάσης και πήρε την πρωτοβουλία από τους Φωτισμένους
Ταιριάξαν τα χνώτα μας.
Γελάσαμε με τα ίδια αστεία.
Πειράξαμε τις ίδιες κοπέλλες.
Βάλαμε ρεφενέ τα ψιλά μας για να αγοράσουμε κόκκινη μπογιά και να τυπώσουμε προκυρήξεις
Kολαστήκαμε βλαστημώντας τους ίδιους θεούς και δαίμονες στις νυχτερινές μας κόντρες
Αλλάξαμε τα βιβλία μας και τα γραφτά μας.
Θα είναι σκληρή η προσγείωση της Δευτέρας.
Πάλι στη καθημερινή φρίκη στο κυνήγι ενός άχαρου μεροκάματου.
Ας το διασκεδάσουμε όμως δεν μας μένουν και πολλά να χαρούμε.
Και μες τη Τέχνη πάλι από τη δουλεψή της Ξεκουράζομαι...
Κι ας είναι αυτή η Επιστήμη εκκαθάρισης εντερικών αποβλήτων σε κατουρίστρες και χέστρες
Τι είναι τούτο κι αναγκαίο και μεγάλο και σπουδαίο.
Ένα σκίτσο από την ακρόαση Κυριακάτικου Θεάτρου του Αρμπούζωφ με ολίγο Αλεξανδρινό και αναπολώντας την Έλλη να αποδίδει ένρινα τον στίχο.
https://www.youtube.com/watch?v=Dx02vGvvDMA

Σχόλια