Γράφει ο φίλτατος της ΦΑΙΑΚΙΑΣ Γιώργος Ρούσης αναφερόμενος στην ουσία των πραγμάτων, που διαδραματίζονται γύρω μας και ειδικότερα στο ζήτημα του εκποιούμενου Ερημίτη. Αναπαράγουμε..
Η μισή αλήθεια είναι ψέμα…
Απ' αφορμή την καταστροφή του Ερημίτη.
Πολλοί από εκείνους που
αντιδρούν, ή και αντιστέκονται σε μια απόφαση, μια ενέργεια, μια
πολιτική......δεν θίγουν το ίδιο το παγόβουνο αλλά μόνον την κορυφή του, ή
διαφορετικά εναντιώνονται σε κάτι αλλά όχι στις αιτίες που το δημιούργησαν.
Έτσι, εκφράζοντας το
ανεπαρκές επίπεδο συνειδητότητας τους, άθελά τους, λένε την μισή αλήθεια, που
σημαίνει ότι ψεύδονται .
Και με αυτόν τον τρόπο,
μη θίγοντας τον γεννήτορα του υπό αμφισβήτηση ζητήματος, αποδυναμώνουν την
αποτελεσματικότητα της όποιας αντίδρασης τους, την καθιστούν μερική, ή και
συντεχνιακή και τελικά, συμβάλουν στην αναπαραγωγή και διαιώνιση του γεννήτορα
του αιτιατού.
Αυτή είναι και η
περίπτωση πολλών από εκείνους, που ορθώς και καλώς μάχονται για να σωθεί ο
Ερημίτης από την επικείμενη καταστροφή του από τους κερδοσκόπους, οι οποίοι και
δολίως αποκαλούνται επενδυτές, αποδίδοντας σε αυτόν τον όρο περίπου το νόημα
των σωτήρων, αν όχι κάποιου φιλοπτώχου ταμείου .
Στην πραγματικότητα ο
κάθε ιδιώτης "επενδυτής" έχει μοναδικό του στόχο το κέρδος, εξ' ού και
δεν μπορεί παρά να λειτουργεί κερδοσκοπικά.
Η πώληση λοιπόν της
οποίας δημόσιας ιδιοκτησίας, σε ιδιώτες σημαίνει πάντοτε και χωρίς καμία
εξαίρεση παραχώρηση αυτής της ιδιοκτησίας σε κάποιον ο οποίος στοχεύει να
αποκομίσει από αυτήν περισσότερα απ' όσα δαπάνησε για να την αγοράσει .
Και αυτό ισχύει πολύ
περισσότερο όταν η τιμή πώλησης είναι πολύ κάτω από την πραγματική αξία του υπό
πώληση αντικειμένου όπως συμβαίνει με τον Ερημίτη αλλά και το Ελληνικό .
Από κει και πέρα ο
αγοραστής, κερδοσκόπος είτε νόμιμα , είτε παράνομα, και αυτό έχει μάλλον
δευτερεύουσα σημασία, θα επιδιώξει να αποκομίσει το μέγιστο κέρδος, από την
εκμετάλλευση της λαϊκής περιουσίας .
Και φυσικά όπως
συμβαίνει συνολικά με τη αντιμετώπιση της φύσης από το κεφάλαιο , που
κινδυνεύει να αφανίσει τον πλανήτη, είναι βέβαιο ότι ο ιδιώτης κερδοσκόπος δεν
πρόκειται να σεβαστεί ούτε τη λαϊκή βούληση, ούτε το φυσικό περιβάλλον .
Η αιτία λοιπόν της καταστροφής του Ερημίτη,
οπως άλλωστε και πολλών άλλων περιοχών της Ελλάδας , δεν είναι άλλη από την
πώληση και ιδιωτικοποίηση τους .
Και υπεύθυνοι για την
εγκληματική αυτή πράξη δεν είναι άλλοι από εκείνους οι οποίοι εθελοδουλως
δημιούργησαν το 2011 το κατ όνομα "Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας
του Δημοσίου" (ΤΑΙΠΕΔ) και κατ ουσία Ανώνυμη Εταιρεία ξεπουλήματος της
χώρας, και ενέταξαν σε αυτό μεταξύ άλλων και τον Ερημίτη. Για να το εκφράσω ποιητικά όπως ο Τάσσος
Λειβαδίτης
"H
προσφορά κι η ζήτηση ρυθμίζουνε την κοινωνία
έλεγε
ο μεγάλος αδερφός μου Mαρξ. Ένα μικρό, ανήθικο
εμπόριο
κάθε
χειρονομία, κάθε λέξη, κι η πιο κρυφή σου σκέψη ακόμα,
μεγάλα
λόγια στις γωνιές των δρόμων, οι ρήτορες σαν τους
λαχειοπώλες
διαφημίζοντας
όνειρα για μελλοντικές κληρώσεις
τα
αισθήματα στο Xρηματιστήριο, στα λογιστικά βιβλία
δούναι
και λαβείν, πίστωση, χρέωση,
ισολογισμοί,
εκπρόθεσμες συναλλαγματικές, μετοχές,
χρεώγραφα
κι ας
κλαίει αυτή η γυναίκα στο δρόμο, τί σημασία έχει;
«ζούμε
σε μια μεγάλη εποχή», οι παπαγάλοι δεν κάνουν
ποτέ
απεργία
μικροί,
ανάπηροι μισθοί αγορασμένοι με νεκρές
περηφάνειες
γνώση
αβέβαιη, πληρωμένη μ' όλη τη βέβαιη νειότη σου,
βρέχει
νομίσματα, οι άνθρωποι τρέχουν σαν τρελλοί να τα
μαζέψουν
νομίσματα
όλων των εποχών, ελληνικά, ρωμαϊκά, της Bαβυλώνας,
δολλάρια
ασημένια
η βροχή
είναι πυκνή, ανελέητη, πολλοί σκοτώνονται
πλανόδιοι
έμποροι αγοράζουνε τα πτώματα ― θα χρειαστούν
μεθαύριο
σαν
ανεξόφλητες αποδείξεις της «μεγάλης μας εποχής»,
κι
αυτούς τους λίγους στίχους χρειάστηκε ένα ολόκληρο
θησαυροφυλάκιο
πόνου, για να τους αποσπάσω
απ'
τη φιλάργυρη αιωνιότητα, σαν τοκογλύφοι οι μέρες μας
μάς
κλέβουν τη ζωή, τί ζέστη, θε μου, κι όμως βρέχει,
τί
καιρός, μα δε θα μου τη σκάσετε εμένα, κύριοι,
είμαι
ιδιοφυία στο είδος σας, πίστωση, χρέωση,
ο
Pοκφέλλερ άρχισε
πουλώντας
καρφίτσες. Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο
προστατευτικό
σπίτι
με
τις πέτρες που μου ρίξατε
σ'
όλη τη ζωή μου."
Δεν αρκεί λοιπόν μόνον
το "Σώστε τον Ερημίτη" αλλά χρειάζεται αυτό να συνδυαστεί με το Σώστε
την Κέρκυρα και την Ελλάδα ολάκερη από τους κερδοσκόπους και τους πολιτικούς
τους υπηρέτες κάθε απόχρωσης, και ακόμη παραπέρα Σώστε την ανθρωπότητα από την
βαρβαρότητα της κυριαρχίας της εμπορευματικής παραγωγής.
Ένας από τους
πολιτικούς εκπροσώπους αυτής της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων είναι και ο
Μητσοτάκης, τον οποίο και καλούμαστε να υποδεχτούμε, μαζί με την κουστωδία του
δεόντως στον Ερημίτη, όπως ο Χριστός αντιμετώπισε τους εμπόρους στο ναό του.
Σχόλια