Εχουμε πολλές φορές διατυπώσει ενυπόγραφα
την οργή μας για την χείριστη κατάσταση των Ελληνικών σιδηροδρόμων. Γι’ αυτό
και ο τίτλος του άρθρου είναι προφανώς σαρκαστικός. Στο άρθρο αυτό υπήρξε
απάντηση του φίλτατο Στέφανου Πάντου την οποία παρουσιάσαμε ολόκληρη την 3η
Οκτωβρίου (Ενας
γόνιμος αντίλογος για την σιδηροδρομική γραμμή Κόρινθος-Καλαμάτα)…
Για να εξηγηθούμε από την αρχή: θεωρούμε, ότι:
•είναι απαράδεκτο να μην διαθέτει η Πελοπόννησος
ολοκληρωμένο και πλήρως λειτουργικό σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο
•είναι σκάνδαλο πρώτης γραμμή η ανακαίνιση του δικτύου
με κόστος 80 εκατομ. (το 2008) και η άμεση εγκατάλειψή του, μετά την ολοκλήρωση
του έργου. Πριν καν τελειώσει το πρώτο του δρομολόγιο…
•δεν είναι άσχετο προς την πολιτική θεώρηση και
ιδεολογία των κυβερνητών της χώρας των μεταπρατών, που καθόλου δεν
ενδιαφέρονται για άνετες και ασφαλείς λαϊκές συγκοινωνίες.
• γι αυτό, δεν είναι άσχετη η μοίρα του τρένου της Πελοποννήσου
με το έγκλημα των Τεμπών.
Πρόσφατα, ξεφυλλίζοντας το διαδίκτυο, πέσαμε πάνω σε
σχετικό άρθρο του κ. Δημήτρη Παπασωτηρίου, στον ιστότοπο capital.gr
με τίτλο: Σιδηρόδρομος
Πελοποννήσου: Το τρένο της ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών έχει δύο ρόδες, …το
τρένο της νοσταλγίας έφυγε!
Δεν τον
γνωρίζουμε αλλά από την δική του υποσημείωση στο άρθρο, που μπορείτε και πρέπει
να το διαβάσετε, μάθαμε ένα τεράστιο πλήθος προσωπικών επιστημονικών και
διοικητικών επιτυχιών του συγγραφέα…
Αφού σας παραπέμπουμε στο άρθρο, γιατί δεν το
συμπεριλάβαμε στην σελίδα ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ και διαθέτουμε ξεχωριστή ανάρτηση; Δεν το
κάνουμε για να σχολιάσουμε την ιδεολογική και πολιτική ουσία του άρθρου, που
νομίζουμε ότι θα γίνει εύκολα αντιληπτή στο οποιοδήποτε αναγνώστη του.
Απλά γιατί μερικά πράματα πρέπει να αποκατασταθούν.
Επιγραμματικά:
•Μετρικές γραμμές παραμένουν σε λειτουργία στις πιο
αναπτυγμένες σιδηροδρομικά χώρες του κόσμου, όπως π.χ. στην Ιαπωνία… Τα τρένα,
που κυκλοφορούν σε αυτές μπορούν να είναι ηλεκτρικά χωρίς μάλιστα υπερδομές
καλωδίων. Αρκεί ένα βαγόνι-σκευοφόρος στην μέση του τρένου φορτωμένο με
μπαταρίες, που εξασφαλίζουν ηλεκτρική κίνηση (!) με όλα τα περιβαλλοντικά και
οικονομικά οφέλη… Σε εξέλιξη μάλιστα βρίσκονται οι μπαταρίες υδρογόνου με ακόμη
καλύτερο περιβαλλοντικό profil.
•Η γραμμή Πάτρα-Καλαμάτα, που αναφέρεται σαν
παράδειγμα ταξιδιού 4.5-5 ώρες έχει μήκος το πολύ 220 χλμ, που μπορεί να
μικρύνει με όποιες αναγκαίες αναβαθμίσεις. Αν ξεφυλλίσετε το διαδίκτυο με
κλειδί την έκφραση: ‘σιδηροδρομικό δίκτυο Πελοποννήσου’ θα εντυπωσιαστείτε
από τον ατελείωτο κατάλογο υποσχέσεων και διακηρύξεων για μελέτες και έργα από
την Πάτρα έως την Καλαμάτα. Κάποιες μίλαγαν για εύκολη αναβάθμιση της γραμμής με
όριο τα 160 χλμ/ωρα. Σε αυτή την περίπτωση το ταξίδι θα γίνονταν άνετα σε 2
ώρες. Χρόνος ανταγωνιστικός προς την μέσο χρόνο του ιδιωτικού μέσου (όχι της Ferrari και
όχι του διεθνή τενίστα, που έπιασε τα 210 χλμ/ ώρα στην Αττική οδό).
• Η υπάρχουσα σιδηροδρομική γραμμή Κορίνθου-Καλαμάτας
έχει μήκος περίπου 236 χλμ, και κατ’ επέκταση το ταξίδι σ’ αυτή για τους λόγους
που εκθέσαμε παραπάνω μπορεί να γίνει άνετα σε χρόνο κάτω από 2 ώρες. Σε κάθε
περίπτωση με άνεση του επιβάτη, απόλαυση του τοπίου, επίσκεψη στο μπαρ του
συρμού χωρίς άγχος και εκνευρισμούς για επικίνδυνα προσπεράσματα και
καραμπόλες, που έχουν γίνει ο ‘μοντέρνος’ τρόπος οδικών δυστυχημάτων.
• Παραγνωρίζεται συστηματικά στην ανάπτυξη του
σκεπτικού του ποδηλατόδρομου, η αδυναμία του να μετατραπεί σε μέσο μαζικής
τουριστικής ανάπτυξης και κατ’ επέκταση σε εργαλείο αξιόλογης οικονομικής
αναβάθμισης των περιοχών, που περνάει… Αντίθετα κομμάτια ολόκληρα σιδηροτροχιών,
που θα βρεθούν εκτός κύριας γραμμής μετά την αναβάθμισή της, μπορούν να
χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό της τρενο-ποδηλασίας.
•Ακόμη και χωρίς καμία τεχνική αναβάθμιση είναι
απολύτως δυνατή η αξιοποίηση της γραμμής για τοπικά προαστιακού χαρακτήρα
δρομολόγια, όπως το Ναύπλιο-Αργος, Κατάκωλο-Ολυμπία και Καλαμάτα-Μεσσήνη. Εδώ βρίσκεται και μία
από τις ισχυρότερες αποδείξεις του πραγματικού ‘μίσους’ που τρέφουν οι αστικές
κυβερνήσεις της χώρας για τα μέσα σταθερής τροχιάς, όπως έχουν επανειλημμένα
και εκτεταμένα εκθέσει…
• Η τύχη του σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου
είναι σχεδόν καρμπόν με εκείνη των ‘Σιδηροδρόμων Βορειοδυτικής Ελλάδος’. Δηλαδή
το τρένου, που έκανε την διαδρομή Κρυονέρι-Μεσολόγγι-Αγρίνιο από την εποχή του
Τρικούπη. Σταμάτησε να λειτουργεί παρά την πληρότητα των δρομολογίων του το
1960, με εθναρχικό πρόσταγμα. ‘Επισκευάστηκε’ η γραμμή το 2003 επί
σοσιαλιστικού μεταρρυθμισμού και εγκαταλείφθηκε μετά το πρώτο ταξίδι rail-bus,
που ήλθε για τον σκοπό των εγκαινίων. Κρίθηκε ως ασύμφορη εκ των υστέρων και
αφού μερικά εκατομμύρια είχαν προφανώς ενθυλακωθεί…
• Η εκποίηση του σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου
θα είναι -μεταξύ άλλων- φτηνή εκχώρηση ενός κομματιού γης ανυπολόγιστης αξίας…
Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά;;;
Για να τα βγάλουμε από μέσα μας…Γιατί μας φορτώνουν αβάσταχτα
μαζί με τόσα άλλα παρόμοια…
Σχόλια