Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Σαν σήμερα ... 52 χρόνια πριν...

Τα "σαν σήμερα" του φίλτατου Στέφανου Πάντου είναι υπομνήσεις ιδιαίτερα σημαντικών ιστορικών στιγμών δοσμένες με αφοπλιστική ειλικρίνεια, απόλυτη σαφήνεια και γλαφυρότητα γραφής... Το σημερινό πονάει ξεχωριστά γιατί καταπιάνεται με την εισβολή των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία... 
Το παρουσιάζουμε:

Σαν σήμερα ... 52 χρόνια πριν...

«Λένιν, ξύπνα! Ο Μπρέζνιεφ τρελάθηκε», ήταν γραμμένο πάνω στα σοβιετικά τανκς στους δρόμους της Πράγας από τους Τσεχοσλοβάκους διαδηλωτές...

Τη νύχτα της 20ής προς 21η Αυγούστου 1968 γραφόταν μια από τις πλέον τραγικές σελίδες στην ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. 


 Ήταν η στιγμή που τα στρατεύματα των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας εισέβαλαν στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας, υποχρεώνοντας στον βίαιο τερματισμό των ματαρρυθμίσεων οι οποίες συντελούνταν υπό την καθοδήγηση του κυβερνώντος Κομμουνιστικού Κόμματος και είχαν γίνει παγκοσμίως γνωστές με τον όρο «η άνοιξη της Πράγας».

Το σύνθημα «Λένιν, ξύπνα! Ο Μπρέζνιεφ τρελάθηκε», γραμμένο πάνω στα σοβιετικά τανκς στους δρόμους της Πράγας, ήταν χαρακτηριστικό. 

Διαδηλωτές με κόκκινες σημαίες υπερασπίζονταν την κυβέρνηση του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ και τις επιλογές του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας...

Επρόκειτο για μια από τις τελευταίες  εκδηλώσεις προσήλωσης του τσεχοσλοβακικού λαού στα ιδανικά του σοσιαλισμού.

Όταν μετά από μια εικοσαετία το καθεστώς θα καταρρεύσει με τη «βελούδινη επανάσταση» στα τέλη του 1989, κανένας δεν θα βγει στους δρόμους να το υπερασπιστεί...

Η εισβολή στην Τσεχοσλοβακία το 1968 στην πραγματικότητα ήταν ο  επιθανάτιος ρόγχος του λεγόμενου "υπαρκτού σοσιαλισμού". 

Ύστερα από 20 περίπου χρόνια τελματώδους ακινησίας ,μετά την Άνοιξη της Πράγας, το 1989  υπήρξε ιστορικά η πιο άγρια και τεράστια κατάρρευση όλων αυτών των χωρών. 

Αξιοσημείωτο είναι ότι κανένας πολίτης, κανένα σώμα ασφαλείας, ούτε καν  ο στρατός δεν υπερασπίστηκε την προηγούμενη κατάσταση εξουσίας...

Σε όλες σχεδόν τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης και του αντίστοιχου ασιατικού τμήματος της πάλαι ποτέ Ε.Σ.Σ.Δ., σήμερα το 2020, 30 περίπου χρόνια μετά την κατάρρευση, οι κυβερνήσεις τους διευθύνονται από τους ίδιους διεφθαρμένους της παλιάς νομενκλατούρας, ή από τις ακροδεξιές εκδοχές τους και με την, έτσι ή αλλιώς, πλειοψηφία των λαών, των αντίστοιχων χωρών, χωρίς δημοκρατική παράδοση και κουλτούρα, να τους ακολουθούν και να τους υποστηρίζουν...

Πρόκειται για την κατάντια του ονείρου μας...

 Στέφανος Πάντος






Σχόλια