Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Σαν σήμερα τον στήσανε στον τοίχο

Εδώ, στην Κέρκυρα, στο Λαζαρέτο…




…”Εγκληματική φυσιογνωμία” ο Νίκος Γόδας…Είχε πάρει μέρος στην διάσωση του Πειραιά από την ανατίναξη, που ετοιμάζανε οι Γερμανοί με την αποχώρησή τους. Μαζί του και ο Ανδρέας Μουράτης…

Κατά σύστημα εγκληματίας, αφού πήρε μέρος στην εθνική αντίσταση πολεμώντας τον ναζί καταχτητή… Μέλος του ΚΚΕ και μαχητής του 5ου Λόχου του ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά.





Το μετεμφυλιακό καθεστώς, τον περιποιήθηκε …καθώς του έπρεπε… Και μετά από πολύχρονες περιπέτειες σε φυλακές της χώρας με τελική κατάληξη την πτέρυγα θανατοποινιτών των φυλακών της Κέρκυρας, όπου παρέμεινε για τρία περίπου χρόνια μέχρι την εκτέλεσή του στο Λαζαρέτο στις 19 Νοέμβρη 1948…

"Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του Ολυμπιακού, και να μη μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου πριν από τη χαριστική βολή”.

Ετσι χαιρέτησε τη ζωή ο Νίκος Γόδας



Και επειδή εμείς δεν ανήκουμε στους …“no politica” τιμάμε τη μνήμη του Νίκου Γόδα, που μας γεμίζει την ψυχή με κλέος και τιμή… Εκεί, μαζί με τον Παύλο Φύσσα.

 

Σχόλια