Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Ηθος νεο-φιλελέ !!!

💥Θα έχετε βεβαίως διαπιστώσει, ότι η ΦΑΙΑΚΙΑ διακατέχεται από ένα πάθος για τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, που δεν μπορούμε να τον κρύψουμε… Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε…



Ως νεοφιλελεύθεροι, λοιπόν αλλά και ως θεωρητικοί του νεοφιλελευθερισμού είμαστε υποχρεωμένοι να σας υπενθυμίσουμε, ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν συνιστά απλά μία ιδεολογικο-πολιτική επιλογή… Είναι κάτι πολύ βαθύτερο… Πρόκειται για ένα σύστημα αξιών υπαρξιακού μεγέθους, που διέπονται από βαθύ ανθρωπισμό και γνήσια φιλαλληλία… Βέβαια, αρκετοί γνωστοί κακεντρεχείς, διακρίνουν στον νεοφιλελευθερισμό έναν αχαλίνωτο εγωκεντρισμό και μία βαριά περιφρόνηση προς τους άλλους, του τύπου: η πάρτη μου πάνω απ’ όλα και ας πάνε όλοι οι άλλοι να @@@@θούν   

Νομίζουν, οι ανόητοι, πως θα μας παρασύρουν στο τραγικό λάθος να μην μπορούμε να διακρίνουμε τις αληθινές ευαισθησίες των φιλελέδων… Ορίστε, λοιπόν παράδειγμα πρόσφατο και κραυγαλέο:

Σαν και χτες, όπως πιθανόν να γνωρίζετε (δεν χρειάζεται, βέβαια και να το γνωρίζετε ή να το θυμάστε… Δεν είναι τίποτε σπουδαίο…) ήταν, που ένα δεκαπεντάχρονο παιδί βρέθηκε …κατά λάθος στην πορεία μίας σφαίρας, που είχε εκτοξευθεί από μόνη της από το όπλο ενός αστυνομικού, που είχε εκπυρσοκροτήσει από μόνο του…

Να, λοιπόν, με πόσο βαθύ σεβασμό προς το…ατυχές συμβάν ένας γνήσιος νεοφιλελέ ο κ. Θάνος Τζήμερος αναφέρεται στο γεγονός: «Γιατί κατέθεσε η ΑΔΕΔΥ λουλούδια στο σημείο που σκοτώθηκε ο Γρηγορόπουλος; Γιατί αν ζούσε, θα είχε ήδη διορισθεί στο Δημόσιο».

Ξεκάθαρες κουβέντες, όχι κουταμάρες… Αληθινή μαρτυρία για τον πόνο, την θλίψη και τον σεβασμό προς τον 15χρονο νεκρό και τους δικούς του ανθρώπους… Το πατέρα του, την μάνα του, τους φίλους του…

Και θα μας πουν, μετά, οι άσχετοι, για το νέο-φιλελέ ήθος !!! Ανώτερα πράματα, ρε! Μία κοινωνία με …τέτοιους ονειρευόμαστε, ρε!

 

 

Σχόλια