Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Εγραψε ο Πελέ για τον Μαραντόνα…

Το σημείωμα του Πελέ για τον Μαραντόνα είναι πολύ ανθρώπινο, γιατί πιάνει το ζήτημα του ανταγωνισμού, που πολλές φορές ξεφεύγει υποβιβάζοντας τις διανθρώπινες σχέσεις και επικοινωνίες…  Το παραθέτουμε, όπως το διαβάσαμε:

 

 




Έχουν περάσει επτά μέρες από τότε που έφυγες. Πολλοί άνθρωποι αγάπησαν να μας συγκρίνουν σε όλη τους τη ζωή. Ήσουν μια ιδιοφυΐα που μάγεψε τον κόσμο. Ένας μάγος με την μπάλα στα πόδια. Ένας πραγματικός θρύλος. Αλλά πάνω απ' όλα, για μένα, θα είσαι πάντα ένας υπέροχος φίλος, με μεγαλύτερη καρδιά.

 Σήμερα, ξέρω ότι ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν μπορούσαμε να συγκρινόμαστε λιγότερο μεταξύ μας και να θαυμάζουμε ο ένας τον άλλον περισσότερο. Με αυτό εννοώ ότι είσαι ασύγκριτος.

Η πορεία σου σημαδεύτηκε από την ειλικρίνεια. Πάντα δήλωνες τις αγάπες σου στους τέσσερις ανέμους. Και με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο σου, να διδάξεις ότι πρέπει να αγαπάμε και να λέμε "σ αγαπώ" πολύ πιο συχνά. Ο χαμός σου με έκανε να γράψω: Σ' αγαπώ Ντιέγκο. Κάτι που δεν είχα προλάβει να στο πω.

 Φίλε μου, σε ευχαριστώ πολύ για όλο το ταξίδι μας. Μια μέρα στον παράδεισο θα παίξουμε μαζί στην ίδια ομάδα. Και θα είναι η πρώτη φορά που θα σηκώσω τα χέρια στον αέρα όχι για να πανηγυρίσω ένα γκολ, αλλά επειδή θα μπορώ να σε αγκαλιάσω…

 

Σχόλια