Το κείμενο που ακολουθεί μας είχε κοινοποιήσει πριν λίγες μέρες ο
συγγραφέας του φίλτατος Στέφανος Πάντος. Το παραθέτουμε εκτιμώντας την
ιστορική και την …”διδακτική” του αξία
…στις 26 Δεκέμβρη του 1991 στην
τελευταία του συνεδρίαση, το Ανώτατο Σοβιέτ (σοβιετικό κοινοβούλιο) υιοθετεί
ψήφισμα, που ορίζει το τέλος της ΕΣΣΔ.
Έτσι σφραγίζει την ιδεολογική,
κοινωνική και πολιτική νίκη της συντήρησης και της αντίδρασης...
Όταν αντί για επανάσταση, εξέλιξη,
ανατροπή και μετάβαση στο καλύτερο, έχουμε οπισθοχώρηση, συντηρητισμό και νίκη
των πιο αντιδραστικών δυνάμεων και μετάβαση στο χειρότερο...
Και αναρωτιέσαι αν το σύστημα που
επικράτησε και εξελίχθηκε στην Σοβιετική Ένωση και στις χώρες του ανύπαρκτου
"υπαρκτού σοσιαλισμού" ήταν μια απόπειρα αποτυχημένου σοσιαλισμού η
μια περίεργη μορφή δικτατορίας μιας "αντικαπιταλιστικής" ηγεσίας ....
Ο ενθουσιασμός και η ευτυχία της
επανάστασης του 1917 μετατράπηκε σε ένα σύστημα που κανένας δεν θέλησε να
υπερασπιστεί, στις χώρες αυτές, όταν κατέρρευσαν…
«Η ημέρα που τελείωσε η ΕΣΣΔ, ήταν
μια ημέρα απελευθέρωσης» φωνάζουν τα ΜΜΕ και οι υποστηρικτές του
καπιταλισμού...
Ομως τελειώνω με τα σοφά λόγια του Αλβέρτου
Αινστάιν:
"Είμαι πεπεισμένος ότι μόνο
ένας δρόμος υπάρχει για να εξαλειφθεί όλο αυτό το θανατηφόρο κακό του
καπιταλισμού, κι αυτός δεν είναι άλλος από την εγκαθίδρυση μιας σοσιαλιστικής οικονομίας, μ’ ένα
εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο θα είναι προσανατολισμένο προς την επίτευξη
κοινωνικών στόχων.
Σε μια τέτοια οικονομία, η ίδια η
κοινωνία κατέχει τα μέσα παραγωγής και τα διαχειρίζεται με βάση το
σχεδιασμό.
Μια σχεδιασμένη οικονομία, η οποία
θα προσαρμόζει την παραγωγή στις ανάγκες της κοινωνίας, θα κατανέμει την
εργασία που πρέπει να γίνει σε αυτούς που είναι ικανοί να εργαστούν και θα
εγγυάται τα προς το ζην σε κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί.
Η παιδεία, εκτός από την ανάπτυξη
των έμφυτων ικανοτήτων του κάθε ατόμου, θα προσπαθεί να αναπτύξει την έννοια
της ευθύνης για το συνάνθρωπο, στη θέση της εξύμνησης της εξουσίας και της
επιτυχίας, όπως γίνεται στη σημερινή κοινωνία.
Ωστόσο, είναι απαραίτητο να
θυμόμαστε ότι μια σχεδιασμένη οικονομία δεν είναι ακόμα σοσιαλισμός.
Η σχεδιασμένη κοινωνία, αυτή
καθεαυτή, μπορεί να συνοδεύεται από την πλήρη υποδούλωση της
προσωπικότητας.
Η επίτευξη του σοσιαλισμού
προϋποθέτει την επίλυση ορισμένων εξαιρετικά δύσκολων κοινωνικοπολιτικών
προβλημάτων: για παράδειγμα, πώς είναι δυνατόν, λαμβάνοντας υπόψη την
εκτεταμένη συγκέντρωση της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, να αποτραπεί η
γραφειοκρατία απ΄ το να γίνει παντοδύναμη και υπερφίαλη;
Πώς μπορούν να προστατευτούν τα
ατομικά δικαιώματα και ταυτόχρονα να υπάρχει εγγύηση ενός δημοκρατικού
αντίβαρου στην εξουσία της γραφειοκρατίας;
Η σαφήνεια σχετικά με τους στόχους
και τα προβλήματα του σοσιαλισμού είναι εξαιρετικά σημαντική σ’ αυτή τη
μεταβατική εποχή.
"
Σχόλια