Η στατιστική είναι μία εξαιρετικά γοητευτική επιστήμη… Δίνει
στον άνθρωπο μαγικές δυνατότητες… Με σωστές μετρήσεις από πεπερασμένα δείγματα
μπορεί να βγάλει συμπεράσματα για τεράστιους πληθυσμούς… Για όλους τους …κατοικούντες
επί της γης. Ταυτόχρονα μπορεί με εξαιρετικά υψηλές πιθανότητες να κάνει
ακριβείς προβλέψεις για πολλά από …τα μελλούμενα… Όχι, απόλυτες βεβαιότητες, βέβαια… Ο
άνθρωπος δεν είναι αυτός που τα … πανθ’ ορά ούτε κατέχει το χάρισμα της προφητείας
…πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, που περιγράφονται ως τέτοιες…
Σπουδαίο εργαλείο λοιπόν η στατιστική, που όταν βρεθεί σε
κατάλληλα χέρια μπορεί να είναι πολύτιμος βοηθός της ανθρωπότητας… Ως εργαλείο,
βέβαια, δεν έχει από μόνο του αποφασιστικές ικανότητες… Μπορεί π.χ. να πέσει
στα χέρια (όπως συχνότατα συμβαίνει) μεγάλων οικονομικών κολοσσών, που έχουν
κεντρικό τους ενδιαφέρον την αύξηση του ποσοστού του κέρδους τους, την διεύρυνση
της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας και την ενίσχυση της αλλοτρίωσης… Σε
τέτοιες περιπτώσεις η στατιστική θα κάνει σατανικές εισηγήσεις για να γίνει πιο
δύσκολη έως εφιαλτική η ζωή των εργαζόμενων…
Με διαφορετική χρήση μπορεί να μας βοηθήσει συγκλονιστικά… Επιβεβαιώνοντας
π.χ. ή απορρίπτοντας την αποτελεσματικότητα θεραπευτικών σχημάτων, να “επιλέξει” θεραπευτικές επιλογές, να
διαγνώσει την βλαπτική επίδραση περιβαλλοντικών παραγόντων κ.λ.π.
Οι αριθμοί, λοιπόν πρέπει να είναι βοηθοί του ανθρώπου… Αυτό
εξάλλου ισχυρίζονται και οι … αποφασίζοντες στο όνομα της ανθρωπότητας… Η
αλήθεια είναι πως όσο πιο συχνά ακούμε την διακήρυξη: οι άνθρωποι πάνω από τους
αριθμούς, τόσο περισσότερο πρέπει να τους φοβόμαστε…
Η πανδημία υπήρξε λαμπρό πεδίο χρησιμοποίησης των αριθμών για δημαγωγία,
“φρονηματισμό”, αποπροσανατολισμό και υποταγή… Ουσιαστικά, οι αριθμοί υπήρξαν
φανερό και κρυφό εργαλείο της “Νεκροπολιτικής”. Ετσι, ορίζει ο Καμερουνέζος
φιλόσοφος Αχιλλέας Μπέμπε, στο δοκίμιο του: “Νεκροπολιτική” το περιεχόμενο του
Νεοφιλελευθερισμού, που στο απώγειό του αποφασίζει
-μέσω του πολιτικού του προσωπικού- ποιος αξίζει να ζει και ποιος όχι… Οι επιλογές
αυτές δεν γίνονται τυχαία και πρόχειρα αλλά με την βοήθεια υπολογιστικών αλγορίθμων…
Η κρίση της πανδημίας υπήρξε κρίσιμη για την προώθηση αυτής της πολιτικής…
Στην Βραζιλία π.χ. των εκατοντάδων χιλιάδων κρουσμάτων και θυμάτων, ο πρόεδρος
Ζαΐρ Μπολσονάρο δήλωνε: «Κάποιοι θα πεθάνουν; Ας πεθάνουν. Λυπάμαι, έτσι
είναι η ζωή» Με αυτό τον τρόπο αιτιολόγησε την σχεδόν πλήρη ανυπαρξία
αντι-επιδημικής πολιτικής και την “φυσική” του προτεραιότητά του στην συνέχιση της
οικονομικής δραστηριότητας. Πρωτοπόρος
στην λογική αυτή και ο πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος παράκαμπτε ακόμη και τους συντηρητικότερους
επιδημιολόγους.
Αλλά και οι πιο …δημοκρατικές κυβερνήσεις (π.χ. Μεγάλη Βρετανία,
Σουηδία κ.λ.π.) με δυσκολία απέκρυπταν την σφοδρή τους επιθυμία να μην
επηρεασθεί η οικονομική δραστηριότητα ακόμη και στις δυσκολότερες φάσεις της πανδημίας…
Και εδώ οι αριθμοί λένε την καθαρή αλήθεια, ιδιαίτερα αν τους παρακολουθήσουμε
διαχρονικά και αν βεβαίως ψάξουμε σε κατάλληλες πηγές του διαδικτύου να τους βρούμε.
Διότι, χρησιμοποιούνται και αυτοί ως εξαρτήματα της συστημικής προπαγάνδας και
γι’ αυτό άλλοτε προβάλλονται και άλλοτε αποσιωπώνται ή διαστρεβλώνονται…
Υπάρχουν πλείστα όσα παραδείγματα αριθμητικών fake news. Γενικά, σε όλη την …πολιτισμένη Δύση οι αριθμοί-δείκτες των
συστημάτων Υγείας ακόμη και προ κορονοϊού αποσιωπούνταν συστηματικά… Και αυτό, για
να μην προκαλείται το κοινό αίσθημα από την βαθιά και εγκληματική εγκατάλειψη
των δημοσίων συστημάτων υγείας σε κλίμα φιλελευθερισμού, είτε …ανθηρού είτε
αποξηραμένου…
Οι αριθμοί, λοιπόν, είναι
εξαιρετικά χρήσιμοι… Στην πρώτη φάση π.χ. της πανδημίας χρησιμοποιήθηκαν για να
δομήσουν το κυβερνητικό αφήγημα, που μας ήθελε …πρώτους και καλύτερους σε όλη της
Ευρώπη. Οποιος τολμούσε να κάνει κριτική για τις δομικές ανεπάρκειες του ΕΣΥ ή
για τις τραγικές παλινωδίες, που μας εισήγαγαν στην βαθύτερη κρίση των δύο
επόμενων κυμάτων, βρισκόνταν αντιμέτωπος με το αποστομωτικό: ιδού οι αριθμοί!!!
Στην διάρκεια, όμως του δεύτερου και του τρίτου κύματος, που
φτάσαμε να κατέχουμε τα πρωτεία στην θνητότητα και την θνησιμότητα στην Ευρώπη,
οι αριθμοί έφυγαν από το σχετικό προσκήνιο… Χρειάστηκε …αγώνας για να ανακοινώνεται
όχι μόνον ο αριθμός των κρουσμάτων αλλά και ο αριθμός των πραγματοποιούμενων τεστ
ώστε να γίνεται γνωστός ο κρίσιμος δείκτης θετικότητας…
Βαδίζοντας προς το τέλος της πανδημίας (;) δεν είναι δύσκολο να
προβλέψουμε, πως οι αριθμοί θα γίνουν και πάλι εργαλείο θριαμβολογίας… Ηδη δεν
κρύβουμε τη χαρά μας, που “πέσαμε” στα δύο χιλιάδες κρούσματα, στους εξακόσιους
τόσους διασωληνωμένους και σε αριθμό νεκρών μικρότερο από τριψήφιο ανά 24ωρο… Φαντάζεστε
τι θα γίνεται καθώς οι αριθμοί αυτοί θα υποχωρούν…
“Θρίαμβος” θα είναι έτσι και αλλιώς αν το τέλος της πανδημίας μας
βρει με 15 ή 20 ή 30 χιλιάδες νεκρούς… Τι να κάνουμε, που λέει ωμά αλλά
ειλικρινέστατα και συνεπέστατα προς την ιδεολογία του ο Μπολσονάρο. Αυτό, που και
οι υπόλοιποι εννοούν αλλά το διατυπώνουν με την γνωστή Μαυρογιαλούρικη,
υποκριτική και παραπλανητική δημοκρατικοφάνεια… Οποιος και αν είναι ο τελικός
απολογισμός θα αποτελεί νίκη… Θα επιστρατευθούν και ειδικοί, που απέδειξαν, ότι
γνωρίζουν …πώς πετάει ο γάιδαρος. Αυτοί θα …τεκμηριώσουν επιστημονικά το
περιεχόμενο της νίκης… Σαν τέλειοι σεφ θα ανακατέψουν, θα αποκλείσουν και θα
μαγειρέψουν τους αριθμούς, ώστε το συμπέρασμα για το πέταγμα του γαϊδάρου να
έχει και …στατιστική φερεγγυότητα…
Ασφαλώς κρίσιμα μεγέθη σε αυτή την πραγμάτωση είναι ο βαθμός εξοικείωσης,
συναίνεσης, προσαρμογής και υποταγής των άμεσων ενδιαφερομένων, δηλαδή ημών…
Αξίζει να αναλογισθούμε, πως η έκφραση: οι άνθρωποι πάνω από τους
αριθμούς είναι εγγενώς φαύλη και αποτελεί έμμεση αλλά σαφή ομολογία… Οι
αριθμοί (κυρίως η δυναμική τους) αντιπαρατίθενται με τους ανθρώπους, μόνον εκεί,
που τα κέρδη των ολίγων ενδιαφέρουν αυτόνομα, πέρα από την συλλογική ανθρώπινη ποιότητα
ζωής, υγείας και ύπαρξης.
Σχόλια