Ξεκινώντας αυτό το
σημείωμα θα ήθελα να αιτιολογήσω την ξεχωριστή ικανοποίησή μου για την
συμμετοχή στην παρουσίαση αυτού του βιβλίου του Γιώργου Ρούση.
Αρχικά, πρέπει να
ξεκαθαρίσω πως η δική μου ένταξή στην αριστερά και η έλξη μου από τον Μαρξισμό
ακολούθησε στα πολύ νεανικά μου χρόνια την βαθιά μου εκτίμηση στον ανθρωπισμό,
στην αγαπητικότητα, στον εξισωτισμό, στην ταπεινοφροσύνη αλλά και στην διάθεση
ρήξης και σύγκρουσης, που διέκρινα στον Χριστιανικό λόγο. Αναφέρομαι σε
σημαντικά αποσπάσματα της Καινής διαθήκης και όχι στην επίσης χριστιανικής
αναφοράς και Ιουδαϊκής προέλευσης Παλιά Διαθήκη, όπου, κατά τη γνώμη μου, ο
Θεός είναι υπέρμετρα αυστηρός και τιμωρητικός…
Ένα από τα πρώτα
ζητήματα, που σκάλισε την κρίση μου ήταν, το πώς αυτό το κυριολεκτικά
επαναστατικό και συγκλονιστικά πρωτοποριακό για την εποχή του κοινωνικό κίνημα
αποστεώθηκε, εκχυμώθηκε και μετατράπηκε σε εξάρτημα της απόλυτης αυτοκρατορικής
εξουσίας. Πώς απώλεσε την ριζοσπαστική του παρεμβατικότητα στο εδώ και τώρα και
μετατράπηκε προοδευτικά σε ευχολόγιο του εκεί, του τότε και του μετά… Τολμώ να
πω, μάλιστα, πως διέκρινα αρκετά ενωρίς, πως η ένοχη γι’ αυτό διαφθοροποιός
δράση της εξουσίας, μάλλον αφορά και τον δικό μας χώρο της Μαρξικής αναφοράς…
Καθόλου τυχαία,
είναι πάλι ο Γιώργος, που με πληροφορούσε, τότε, στα νιάτα μας, πως ο Γερμανός
σπουδαίος διανοητής Κάουτσκυ προσέφερε μία περιγραφή του χριστιανικού ιερατείου,
που θύμιζε συγκλονιστικά την γραφειοκρατική κομματική ιεραρχία.
Αυτή, λοιπόν η αποστέωση,
η ραγδαία απώλεια ανθρωπισμού και αγαπητικότητας οδήγησε ευθέως στην αποξένωση
από την επαναστατικότητα και στην μετατροπή σε σκληρό άτεγκτο δόγμα ιερών
κανόνων, που διαμορφώνουν την πανίσχυρη “ιερά παράδοση”. Σύνολο άγραφων ή και
γραμμένων κανόνων, που στα δύσκολα θεσπίζονται και από οικουμενικές ή άλλες
μικρότερης εμβέλειας συνόδους και που απέχουν έτη φωτός από την ζωντάνια του
αρχικού Χριστικού λόγου και πράξης…
Το βιβλίο του
Γιώργου είναι μία σπουδαία πηγή τεκμηρίωσης για ζητήματα, που διαχρονικά
χρεώθηκαν αμφίσημα… Ο Γιώργος,
καταφέρνει να απομυθοποιήσει την έννοια του όπιου του λαού… Όχι, γιατί δεν
υπάρχει αυτή η διάσταση, που συνήθως τσιτατολογείται από σκληρά δογματικούς
χωρίς να αναλύεται. Αλλά γιατί, η θρησκεία εμπεριέχει ακόμα και στην μεταφυσική
της διάσταση το όραμα για την καλύτερη κοινωνία… Οραμα, που στα πρώτα του
χρόνια ο Χριστιανισμός επιχείρησε με υπερβάλλοντα ζήλο και υπερβολικά πρώϊμα να
υλοποιήσει… Είναι τότε, που δομήθηκε η Χριστιανική ηθική, που παραμένει
διαχρονικά επίκαιρη γιατί στηρίζεται στην πιο φυσική κοινωνικότητα και
αγαπητικότητα… Ζήτημα ανοιχτό για τις Μαρξικές θεωρήσεις τόσο του υπάρξαντος
όσο και του μελλούμενου σοσιαλισμού.
Ο Γιώργος έχει γίνει
“μονότονος” στο να επιλέγει θεματολογία υψηλού ενδιαφέροντος, που υπερβαίνει τα
τετριμμένα και άπτεται των δύσκολων και των επίμαχων… Και αυτό το τηρεί απόλυτα
και στην παρούσα μελέτη του… Θα αποφύγω να παραθέσω ενότητες του κειμένου γιατί
αυτό θα οδηγούσε σε “αδικία” κάποιων άλλων και θα απαιτούσε ακραία παραβίαση της
έκτασης του παρόντος κειμένου…
Ολο το βιβλίο είναι
μία συμβολή σε μία διαλεκτική επαναθεώρηση της σχέσης του υλιστικού και του θρησκευόμενου
ριζοσπαστισμού. Στο προσκήνιο αληθινοί επαναστάτες σαν κι αυτούς π.χ. που έχουν
δομήσει το δικό τους μαρτυρολόγιο στην Λατινική Αμερική… Σύντροφοι στην πράξη
με τον Τσε.
Ταυτόχρονα, οι παράλληλοι
Βίοι, όπως λέει και ο τίτλος του βιβλίου είναι μία σαφέστατη και δυνατή
πρόκληση-εναντίωση στην δογματική ανάγνωση του Μαρξικού λόγου, που οδηγεί σε
θρησκοληπτικές θεωρήσεις και πρακτικές… Ζήτημα, κατά την ταπεινότητά μου,
πρωταρχικής σημασίας σήμερα, που η δομική και όχι κυκλική κρίση του
καπιταλισμού γίνεται προφανέστατη. Δυστυχώς τόσο προφανής όσο και η μέχρι τώρα αδυναμία
οργανωμένης παρέμβασης για την ανατροπή του…
Συνιστώ με θέρμη την
ανάγνωση του βιβλίου… Γιατί προσφέρει πληροφορία, εμπειρία, γνώση και πολλαπλές
αφορμές για συνθετική σκέψη… Γιατί διαθέτει πάμπολλες θεματικές ενότητες, αληθινούς
πειρασμούς και προκλήσεις για παραπέρα διάλογο, προβληματισμό, έρευνα και
μελέτη…
Όλα αυτά που
συνιστούν τα προτερήματα ενός κοινωνιολογικού συγγράμματος υπάρχουν και σ’ αυτό
το δημιούργημα του Γιώργου…
Είναι πάρα πολλά
αυτά που θα σας ερεθίσουν το μυαλό διαβάζοντας το βιβλίο. Ας πάψουμε, λοιπόν
εμείς να φλυαρούμε…
Ανοίξτε το, ξεφυλλίστε
το, διαβάστε το…
Ας ανοίξουμε χώρο
για την γνωστική του κατάθεση…
Σχόλια