Στην μεταχείριση των
βιβλίων ως χαρτιού προς ανακύκλωση εκ μέρους των τραπεζών, που οδήγησαν σε
κατάσχεση την περιουσία χρεωκοπημένων εκδοτικών οίκων αναφέρεται το άρθρο του
φίλτατου Νίκου Μητσιάλη.
Η πολτοποίηση…
«Όταν ακούω τη λέξη
κουλτούρα τραβάω το πιστόλι μου…» Αυτά ο περιβόητος ναζιστής… Οι τράπεζες όμως,
ως ευαγή ιδρύματα, δεν τράβηξαν κουμπούρα, αλλά οδήγησαν στην πολτοποίηση την
κουλτούρα! Έγιναν πολτός σωροί βιβλίων με έργα συγγραφέων και ποιητών, επειδή ο
μακαρίτης εκδότης Γαβριηλίδης δεν είχε αποπληρώσει δάνεια. Και τι κέρδισαν;
Εξόφληση κάποιου μέρους του χρέους, ασφαλώς και όχι.
Ο μεγάλος Φράνσις
Φορντ Κόπολα στο αριστούργημα του “Αποκάλυψη τώρα”, στη σκηνή του
περίφημου «καλπασμού», δίνει σε δύο λεπτά και μόνο την αδιαμφισβήτητη αλήθεια,
ότι ο φασισμός φοβάται τη μόρφωση, την πνευματική καλλιέργεια, τον πολιτισμό,
όπως ο διάολος το λιβάνι, και γι’ αυτό ευκαιρίας δοθείσης του βάζει φωτιά ή τον
κάνει πολτό...
Το τελικό αποτέλεσμα
της πολτοποίησης είναι πως όλος αυτός ο πλούτος της γνώσης όπως, το ταξίδι στο
όνειρο, η ελπίδα της ουτοπίας, η αύρα της ποίησης, δηλαδή το: «Φως,
περισσότερο φως…» όπως πρόσταζε ο Γκαίτε, να μη μοιραστεί σε βιβλιοθήκες
σχολείων, πολιτιστικών συλλόγων, φυλακών, στο Χαμόγελο του παιδιού και σ’ άλλα
παρεμφερή ιδρύματα και οργανώσεις…
Ο πολιτισμός με τη
μορφή βιβλίου πρέπει μάλλον να πολτοποιηθεί, ακολουθώντας τη μοίρα ανθρώπων που η ζωή τους γίνεται πολτός, όταν
κάτω από ειδικές συνθήκες αδυνατούν να πληρώσουν τα πανωτόκια τους…
Αδελφοξάδελφες
εικόνες καταστροφής πνευματικού μόχθου,
με τις φωτιές που καίνε βιβλία, αναμμένες από κείνους τους φαιοχίτωνες
που χόρευαν ηδονιζόμενοι απ’ τις σπίθες της καιόμενης γνώσης…
Όμως, εκτός από την
παγκοσμιοποίηση της νεοφιλελεύθερης ανθρωποκτόνας ζούγκλας, υπάρχει και η
παγκοσμιοποίηση της ελπίδας… Πριν λίγο καιρό στη Βολιβία του Μοράλες, χθες στη
Χιλή και σήμερα στο Περού! Η κόκκινη σημαία με έμβλημα το «Μολύβι», του νικητή
των εκλογών δασκάλου αγροτικής σχολής στην πατρίδα του Chonta, Πέδρο Καστίγιο,
γίνεται ελπίδα των αναλφάβητων περουβιανών ιθαγενών και κυματίζει σε κτίρια και
καλύβες…
Αντίπαλος του
Καστίγιο στην εκλογική αναμέτρηση, ήταν η κόρη του περιβόητου Αλμπέρτο
Φουτζιμόρι, Κέικο. Η 46χρονη θυγατέρα του καταδικασμένου με 25ετή φυλάκιση
δικτάτορα, για διαφθορά και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και ο γιος δύο
αγράμματων ιθαγενών αγροτών, έδωσαν μάχη ψήφο τη ψήφο μέχρι τη νικηφόρα
ανάδειξη του 51χρονου δασκάλου!
Χαρακτηριστικό της
πόλωσης, η γεωγραφική και κοινωνική κατανομή των ψήφων. Ο φτωχοδάσκαλος
Καστίγιο σάρωσε στις νότιες επαρχίες, όπου φτωχοί ιθαγενείς των Άνδεων και της
περουβιανής Αμαζονίας ψήφισαν σαρωτικά υπέρ του. Ενώ στις αστικές περιοχές,
κατά μήκος της ακτής του Ειρηνικού και στα βόρεια της χώρας, επικράτησε η
Φουτζιμόρι.
Αξιοσημείωτο είναι
πως η Κέικο Φουτζιμόρι μετά την παγίωση της ήττας της, αντιμετωπίζει ποινή
κάθειρξης 30 ετών για υπόθεση διαφθοράς – ξέπλυμα χρήματος – στο πλαίσιο του
σκανδάλου της “Οντεμπρέχτ”, για την οποία ήδη εξέτισε 16 μήνες προφυλάκισης…
Παρ’ όλες αυτές τις
καθόλου αμελητέες δικαστικές εκκρεμότητες της εν λόγω κυρίας, η υποψηφιότητα
της στηρίχτηκε οικονομικά και οργανωτικά από τα μεσαία στρώματα αυτών των
αστικών περιοχών! Έχοντας παράλληλα στη διάθεσή της όλα γενικά τα ΜΜΕ,
ιδιοκτησίας επιχειρηματικών ομίλων, να εξαπολύουν ένα τρομακτικό κήρυγμα για το
τι θα σήμαινε για το Περού αν γινόταν Βενεζουέλα ή Κούβα, προφητεύοντας τη
δυστυχία από την «απειλή του κομμουνισμού».
Όπως υποστηρίζει ο
καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο “Pontifical Catholic” της Λίμα, Λέβι Ντελ
Αγουίλα Μαρτσένα, «πέρα από τη χυδαία χειραγώγηση των ΜΜΕ, αυτό που εκφράζουν
είναι ο τρόμος για την απώλεια των προνομιακών θέσεων τους...»
Πρόκειται για την
παγκοσμιοποίηση του τρόμου, που διαχέεται πλανητικά με τα ίδια ακριβώς συνθήματα,
με στόχο την αποτροπή μιας ενδεχόμενης αλλαγής από το διεφθαρμένο μοντέλο
κυριαρχίας… Με τη «πολτοποίηση» Λαών να παραμένει η… «τελική λύση» για τα «παιδιά» της σχολής του
Σικάγο του Μίλτον Φρίντμαν.
Σχόλια