Ο Στέλιος
Σεραφείδης ανήκει ασφαλώς σε μία άλλη γενιά… Ταυτόχρονα ανήκει σε μία
κατηγορία ποδοσφαιριστών αυτής της γενιάς, που μπορούσε να σκίζεται
για την φανέλα της ομάδας που έπαιζε και υποστήριζε χωρίς να του χρειάζεται να
είναι εχθρός με τον αντίπαλο… Συνθήκη “ιδανική” και μέγα ζητούμενο σήμερα, όχι
τόσο μέσα στα γήπεδα όσο στις κερκίδες, που έχουν διαποτιστεί με αρρωστημένο, εγκληματικό
κάποιες φορές φανατισμό… Σπουδαίο εργαλείο για μαζική χειραγώγηση…
Ο Στέλιος Σεραφείδης, πριν λίγο καιρό χαιρέτησε με την παρουσία του στην κηδεία του τον μεγάλο “αντίπαλο”, τον Σάββα Θεοδωρίδη… Επαιζαν και οι δύο τερματοφύλακες σε δύο μεγάλες ομάδες… Τους παρακολουθούσαμε ραδιοφωνικά… Το πολύ-πολύ στα κινηματογραφικά επίκαιρα και στο ΦΩΣ…
Εντυπωσίαζε,
ο Σάββας για τα καλά λόγια, που έλεγε για τον Στέλιο… Αμοιβαία η εκτίμηση,
τελείως φυσική… Ωραίες ανθρώπινες
σχέσεις, βαθιά στρεβλωμένες σήμερα από το πνεύμα της …ανυπέρβλητης εχθρότητας,
που καλλιεργείται συστηματικά… Για να μετατρέπονται οι οπαδοί σε ελεγχόμενα
ποίμνια…
Καλοτάξειδος
Στέλιο…
ΥΓ. Μία ενδιαφέρουσα νεκρολογία για τον Στέλιο Σεραφείδη, όπου παλιοί ποδοσφαιριστές αντίπαλων ομάδων (Δομάζος, Σιδέρης, Γιούτσος, Αντωνιάδης) μιλάνε στο ΦΩΣ.
Σχόλια