Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Πάλι έκανε το θαύμα της η Ντάντα

Ντάντα την λέω από μικρή. Απ’ όταν τη γνώρισα… Γιατί μου φαινόντανε πιο γλυκό, πιο τρυφερό, λιγότερο επίσημο από το ωραιότατο βέβαια, Αλεξάνδρα. Χώρια, που το Ντάντα είναι Κερκυραίικο…

Η Ντάντα, λοιπόν είχε ξεχωριστό πάθος με τα ζώα…Τα περισσότερα παιδιά αγαπάνε τα μικρά κατοικίδια αλλά η Ντάντα είχε διευρυμένους ορίζοντες ζωικού ενδιαφέροντος… Πώς να ξεχάσω π.χ. όταν μας έφερε έναν μικρό πύθωνα τυλιγμένο στην μικρή της φούστα…

Η Ντάντα μεγάλωσε αλλά μαζί μεγάλωσε και το ταλέντο της και οι γνώσεις της αφού σπούδασε ταυτόχρονα βιολογία και φωτογραφία…

Τώρα πιά κουμαντάρει τα αναγκαία ζώα σε σημαντικές κινηματογραφικές παραγωγές με αντίστοιχες απαιτήσεις…

Αλλά και στον ιδιωτικό της βίο έχει μεγάλη αγκαλιά για πολλά συνηθισμένα και όχι τόσο ζώα… Δεν είναι πολύς καιρός, που ανέλαβε και περιέθαλψε ένα περίεργο μαρσιποφόρο της Μαδαγασκάρης…

Στον Λάλα της Ηλείας, λοιπόν, που μένει εδώ και λίγο καιρό της δόθηκε η ευκαιρία να ασκήσει τα προσόντα της… Πιο πολύ την αγάπη της και το ενδιαφέρον της… Μία γερακίνα βρέθηκε στην μέση του χωριού ανήμπορη να πετάξει. Αρρωστη, κουρασμένη, χαμένη, ποιος ξέρει…
Φυσικά την ανέλαβε η Ντάντα… Φροντίδα, αγάπη, περιποίηση χωρίς κάποια εξειδίκευση στα άρρωστα πτηνά. Κανονικά το γεράκι έπρεπε να μεταφερθεί σε ειδικό κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων… Δεν ήταν εύκολο…

Το γεράκι, λοιπόν συνήλθε στα χέρια της Ντάντας… Εμεινε όσο έπρεπε και όταν ήταν έτοιμο και γερό άνοιξε τα φτερά του περήφανα και έφυγε μακριά… Εφ ω ετάχθη…

Μπράβο Ντάντα!!!

 

Σχόλια