Η ιστορική μνήμη ως υποχρέωση των λαών χρωστάει
χάριτες στο Αυγκούστο Πινοσέτ… Η αιματοβαμμένη δικτατορία του, έδωσε στον κόσμο
ολόκληρο το πιο ξεκάθαρο μήνυμα για το …τί εστί βερύκοκο ήτοι φιλελευθερισμός…
Η σχολή του Σικάγου, του πιο αχαλίνωτου καπιταλισμού,
με την βοήθεια επιτελείων των μυστικών υπηρεσιών ΗΠΑ και Χιλής επεξεργάστηκαν
και υλοποίησαν (11 Σεπτέμβρη του 1973) ένα κτηνώδες πραξικόπημα με δύο άξονες:
-την συντριβή ενός προχωρημένου εργατικού-λαϊκού
κινήματος, που παρ’ όλες τις παλινωδίες της κυβερνώσας αριστεράς έδωσε
πρωτοποριακά δείγματα σε θεσμικά κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά μέτρα
αποαποικιοποίησης.
-την ανεμπόδιστη εφαρμογή κάθε είδους φιλελεύθερου
πειραματισμού με εξασφαλισμένη επί ποινή εύκολου θανάτου ‘ανοχή’ του Χιλιανού
λαού…
Ο Πινοσέτ μπορούμε να πούμε ότι ‘πέτυχε’ και στα δύο…
Η βαρβαρότητα, η παλιανθρωπιά, η ατέρμονη βία μπορούν να του αποδώσουν επάξια τον
τίτλο του πιο αιματοβαμμένου δικτάτορα του τέλους του 20ου αιώνα. Δεν
υποτιμάμε και άλλα καθίκια ανά τον κόσμο και ειδικότερα στην Λατινική Αμερική
αλλά ο Αουγκούστο έχει τα αδιαμφισβήτητα πρωτεία… Η συνεχής επικουρία, στήριξη και
ενθάρρυνση των …δημοκρατικών αφεντικών του βορείου ημισφαιρίου ήταν ασύλληπτη
σε …’μεγέθη’ και ‘ποιότητα’.
Σύντομα η Χιλή πέτυχε δείκτες ανάπτυξης, που οι
χρήσιμοι ηλίθιοι τους διέδιδαν και τους καμάρωναν ανά τον πλανήτη…Ακόμη και σήμερα! Μόνο, που οι
δείκτες αυτοί αφορούσαν τις εταιρείες και όχι τον λαό… Υπήρχε αυτή η μικρή
διαφορά… Στα χρόνια της χούντας έγινε μία τεράστια μετακίνηση ιδιοκτησίας του
πλούτου…
Ένα από τα πρώτα μέτρα της χιλιανής χούντας, ήταν η ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων της χώρας με ρήτρα, μάλιστα
συνταγματικής κατοχύρωσης… Σήμερα,
βέβαια, κατανοούμε ακόμη καλύτερα αυτή την …’φιλάνθρωπη’ φιλοδοξία του καπιταλισμού. Το νερό είναι το
υλικό, που αρχίζει να προβληματίζει για τις επάρκειές του…
Μελλοντολόγοι επιστήμονες δεν παραλείπουν να τονίζουν, πως αν συνεχίσουμε στον δρόμο της ‘ανάπτυξης’, που συνεπάγεται ατέρμονη και σπάταλη κατανάλωση του υδάτινου πλούτου του πλανήτη, μπροστά μας είναι οι πόλεμοι για το νερό και, φυσικά, πρωτόγνωρες απειλές κατά της ίδιας της ζωής…Θα πούμε, δηλαδή, το νερό - νεράκι…
Ακριβώς αυτό συνέβηκε μέσα σε μόλις 30 χρόνια στην
μακρινή μας Χιλή… Γιατί;;;
Η Χιλή είναι μία εξαιρετικά πλουτοπαραγωγική χώρα σε
ορυκτά μεταξύ των οποίων ο χαλκός… Τρίτη στον κόσμο στην παραγωγή του πολύτιμου
μεταλλεύματος! Η εξόρυξή του, όμως είναι απαιτητική σε νερό…
Η κυβέρνηση Αλλιέντε είχε εθνικοποιήσει τα ορυχεία χαλκού,
πράγμα, που είχε κάνει έξαλλες τις μεγάλες εταιρείες των ΗΠΑ… Ο Πινοσέτ, έπραξε
αμέσως τα ‘δέοντα’ επιστρέφοντας στους προηγούμενους ιδιοκτήτες τους τα ορυχεία…
Όμως, έτσι είχε γίνει η μισή δουλειά…
Αουγκούστο,
του είπαν οι yankees θέλουμε και
το νερό τζάμπα… Αμέσως παιδιά
είπε ο …εθνικόφρων δικτάτορας… Και στα άψε – σβήσε πέρασε νόμο συνταγματικής
ισχύος με βάση τον οποίο τα νερά ιδωτικοποιούνται και οι εταιρείες, που θα
σχηματισθούν μπαίνουν στο χρηματιστήριο…
Τα αποτελέσματα αυτής της εξαιρετικής φιλελεύθερης
πρωτοβουλίας φάνηκαν πολύ γρήγορα αλλά οι μέσο- και μακροπρόθεσμες εγκληματικές
επιπτώσεις αυτής της ιδεολογικής εφαρμογής εξελίσσονται ακόμη…
Το πρώτο, που συνέβη ήταν να αυξηθεί η χέρσα επιφάνεια
γης αφού, το ζωογόνο ύδωρ απέσβετο, γιατί κλειδώθηκε στους ταμιευτήρες των εταιριών…
Ετσι ανέβηκαν θεαματικά οι θάνατοι, που οφείλονταν άμεσα και έμμεσα σε λειψυδρία
ενώ εκπληκτική άνοδο σημείωσαν τα νοσήματα -λοιμώδη και μη- που σχετίζονται με
την ποιότητα ενυδάτωσης και διατροφής…
Αλλά και αυτοί που μπορούσαν να πλησιάσουν το νερό, το
κατάφερναν μετά από τεράστια καθημερινή ταλαιπωρία ταξιδιών στην έρημο Ατακάμα,
ελπίζοντας στο τέλος στην …’ανθρωπιστική’ ευαισθησία των εταιριών.
Συγκλονιστικές, όμως είναι και οι ορατές
μακροπεριβαλλοντικές επιπτώσεις αυτής της πολιτικής…
Πενήντα χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας Σαντιάγκο υπήρχε
μία λιμνοθάλασσα, η Aculeo.
Χώρος αναψυχής η λίμνη με ξύλινα μπαράκια και μπόλικες βάρκες να την διασχίζουν
ήταν τόπος ξεκούρασης και ευχαρίστησης… Το 2010 και πάντοτε ‘νόμιμα’, ιδιώτες
και κυρίως εταιρείες, που διέθεταν κτήματα στην περιοχή φρόντισαν να αγοράσουν
τα ποτάμια, που κατέληγαν στην λίμνη, για να καταστήσουν πιο παραγωγικά, πιο
καρποφόρα τα …κτηματάκια τους. Μάλλον το πέτυχαν αλλά με ένα …ελάχιστο τίμημα: η λίμνη Aculeo είναι πρώην λίμνη…
Σήμερα, η νέα κυβέρνηση της Χιλής σχεδιάζει την
αναβίωση της λίμνης και όλης της πανίδας και χλωρίδας, που ξεριζώθηκε βίαια από
το περιβάλλον της…
Όμως κεντρικό ζήτημα παραμένει η συνταγματική απαλοιφή του δικαιώματος
ιδιωτικοποίησης του νερού… Η κατάργηση της νομιμότητας της κλοπής του
νερού από τους ζωντανούς οργανισμούς σε όφελος των μεγαλοκαπιταλιστών είναι
πρώτιστο καθήκον και μέτρο ζωής για τον Χιλιανό λαό!!!
Προσοχή!!! Η
Χιλή είναι ακραίο αλλά όχι μοναδικό παράδειγμα… Σε όλο τον ‘ελεύθερο’ κόσμο
αναπτύσσεται …’κίνημα’ υπέρ της ιδιωτικοποίησης του νερού… Καμία αναστολή από τους
ισχυρούς, που θα μπορούσαν να ιδιωτικοποιήσουν και τις κατσαρίδες αν διέγνωσκαν
κερδοφόρες δυνατότητες από αυτά τα όχι και τόσο συμπαθή έντομα!!!
Μεταξύ των πολλών και εμείς οι αυτόχθονες ιθαγενείς…
Ηδη έχουν γίνει κάποιες σοβαρές τροποποιήσεις στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της μεγαλύτερης στην
Ελλάδα εταιρείας της ΔΕΥΑΠ. Προσφάτως, βεβαίως, βεβαίως… Πριν από λίγο στο
επίκεντρο ήταν και η αντίστοιχη της Θεσσαλονίκης, δεύτερη σε δυναμικότητα στην
χώρα…
Όπως δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς, οι ανά
την χώρα δημοτικές επιχειρήσεις νερού είναι στα κακά τους χάλια. Οχι τυχαία,
όχι ασυνείδητα… Ο καλύτερος προπαγανδιστής υπέρ της αγίας …ιδιωτικοποίησης, είναι
ως γνωστόν η πλήρως απορρυθμισμένη λειτουργία της δημόσιας εταιρείας και της υπηρεσίας,
που αυτή ελέγχει και ρυθμίζει…
Μετά τα σκουπίδια, λοιπόν, ιδού πεδίον κέρδους λαμπρόν…
Τα ΣΔΙΤ καιροφυλακτούν… Να αγιάσουν και τα κόκαλα του Αουγκούστο!
Σχόλια