Συνέβαινε κάποτε...

Το σημείωμα του φίλτατου Στέφανου Πάντου θυμίζει …ρομαντικές ιστορίες από το παρελθόν, που φαίνονται τόσο απόμακρες σήμερα ώστε να μοιάζουν περισσότερο με μύθους και θρύλους παρά πραγματικότητα.

Αναφέρεται σε δύο Καναδούς γιατρούς, τον Frederick Banting και Charles Best, που, το 1922 εφάρμοσαν πρώτοι την ινσουλίνη, που έμελλε να αποτελέσει μία από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις στην ιστορία της υγείας για την ανθρωπότητα…

Ανήκαν λοιπόν, στην κατηγορία, που όπως θα διαβάσετε, πίστευαν, ότι η γνώση, που προσθέτει κάθε άνθρωπος στην κοινωνία, περιέρχεται στην κοινωνία χωρίς την οικονομική ‘αξιοποίηση’ της ανακάλυψης ή της εφεύρεσης… 

Σήμερα οι παραπάνω γιατροί AN ακολουθούσαν το …τρέχον ήθος της φιλελεύθερης ιδεολογίας και της …’αναπτυγμένης’ κοινωνίας θα είχαν εξασφαλίσει μία ζωή Κροίσων γι΄αυτούς και τις επερχόμενες γενεές γενεών τους με τον περιβόητο θεσμό της ‘πατέντας’. Αυτόν, που κρύβεται πίσω από πολλές -ένοπλες και μη- ενδοκαπιταλιστικές συρράξεις…

Παραθέτουμε το σημείωμα του Στέφανου...   

 

Ιούνιος 1922, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Τορόντο, Καναδάς.

 
 Σε ένα θάλαμο 50 παιδιά σε διαβητικό κώμα, με τους απελπισμένους γονείς δίπλα τους, περιμένουν απλά το θλιβερό τέλος.



Στο θάλαμο έρχονται οι Καναδοί γιατροί Frederick Banting και Charles Best.

Τους χορηγούν Ινσουλίνη ενδοφλέβια, την οποία απομόνωσαν και δοκίμασαν πρώτα σε πειραματόζωα, στον εαυτό τους και σε φίλους τους. 

Πριν φθάσουν στο τελευταίο παιδί, το πρώτο ανακτά τις αισθήσεις του και συνέρχεται.



Μια ιστορική στιγμή για την ανθρωπότητα.

Χωρίς να διεκδικήσουν καμία πατέντα, χάρισαν την νέα θεραπεία συμβολικά έναντι ενός δολαρίου στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Σχόλια