Τις τελευταίες μέρες βιώνουμε θεαματική στροφή στην …επιφάνεια
των Ελληνοτουρκικών… Οι Τουρκοφάγοι έχουν ελαττωθεί κατά το ήμισυ περίπου… Οι
εναπομένοντες έχουν κατεβάσει τους τόνους κατά τα τρία τέταρτα… Τα φωνακλάδικα μεσημεριανάδικα
έχουν υποστείλει την σημαία της επίθεσης και …διάγουν σε κλίμα ανακωχής…
Ακόμα
και αυτοί, που εύχονταν την καταστροφή και την εξαφάνιση της Τουρκίας, δηλαδή ουσιαστικά
του Τούρκικου λαού, έχουν περιορίσει την ανάρτηση σχετικών σύγχρονων προφητειών…
Οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης έχουν διπλή έμπνευση…
Από την μία, την επίσημη κυβερνητική θέση, που επιδιώκει με πάθος να αναδείξει και
να συντηρήσει ένα νέο διπλωματικό κλίμα στηριγμένο στην απήχηση του εγκέλαδου…
Η λεγόμενη ‘διπλωματία των σεισμών’. Θέση για την οποία έχουν εκφράσει τον άμετρο
ενθουσιασμό τους οι ιθύνοντες των ΗΠΑ…
Από την άλλη, δεν υπάρχει αμφιβολία, πως το σύστημα της
κυβερνητικής στήριξης εισπράττει τα συναισθήματα του Ελληνικού λαού, που με μία
απίστευτη και άδολη προθυμία προστρέχει να εκφράσει βαθιά συναισθήματα
αλληλεγγύης στην πράξη… Η συγκέντρωση υλικών σπάει ρεκόρ. Η προθυμία
δραστηριοποίησης εξαιρετικά μεγάλη… Η συμπαράσταση μεταξύ των λαών -όχι μόνον
του Ελληνικού προς τον Τουρκικό- αναδεικνύεται στο προσκήνιο.
Αυτά, για την ώρα…
Γιατί, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης κοιτάζουν πιο
μπροστά από το φορτισμένο με μεγάλη συγκίνηση σήμερα… Οι λαοί πρέπει να
βούλονται κατά τις επιταγές της εξουσίας… Και η εξουσία φροντίζει για την
συγκρότηση ενός συγκινησιακού φορτίου, που να κατευθύνεται κατά το επιθυμητό… Όταν
τα αισθήματα του λαού διαμορφώνονται αυτόνομα, ανεξάρτητα από τις κεντρικές
κατευθύνσεις, χτυπάει συναγερμός…
Ο μηχανισμός θα κληθεί να ενεργοποιηθεί όσο γίνεται
συντομότερα… Τα συναισθήματα πρέπει να επανέλθουν στην ελεγχόμενη εχθρότητα. Η συνθήκη αυτή είναι ιδανική για τις προστάτιδες
δυνάμεις… Όσο οι λαοί υιοθετούν τα μίση και τα εθνικιστικά πάθη τόσο
εξασφαλίζεται η παράταση του status quo...
Πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά, γεωπολιτικά.
Η αντιπαράθεση αυτή πρέπει να βρίσκεται σε ανεκτό πλαίσιο,
ώστε να επιτρέπει τους διπλωματικούς χειρισμούς των κυβερνώντων με την ευρύτερη
δυνατή αποδοχή ή έστω ανοχή…
Οι λαοί, λοιπόν σύντομα θα κληθούν να …αποτοξινωθούν
από αισθήματα φιλικά και αλληλοϋποστηρικτικά… Να γυρίσουν στην πεπατημένη του
μίσους, των απειλών, των τσαμπουκάδων… Σε ένα τέτοιο κλίμα, είναι εύλογη η
προσδοκία, ότι θα ξεφύγουν από τον κίνδυνο βαθύτερων κοινωνικών προβληματισμών
και ανατρεπτικών πρακτικών…
Οι φιλειρηνικές δυνάμεις έχουν μπροστά τους δύσκολο
έργο, που σχετίζεται με την κρίση και την μνήμη των λαών. Πάνω σε αυτές διαμορφώνονται τα
συλλογικά συναισθήματα.
Σχόλια