…Για
τον Αλέξη Πάρνη…Τον αγωνιστή, τον συγγραφέα, τον ποιητή, τον ασυμβίβαστο,
τον υπερβατικό… Τον κατά κόσμο: Σωτήριο Λεωνιδάκη.
Από
νέος στις γραμμές της αντίστασης, του κομμουνιστικού κινήματος. Τραυματισμένος
σε μάχη με τους Γερμανούς και στα Δεκεμβριανά, νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο της Κορυτσάς,
όπου τον βρίσκει και το τέλος του πολέμου.
Σύντομα
ξεδίπλωσε το ταλέντο του. Εδώ γράφει και το πρώτο του θεατρικό έργο: Τελευταία
νύχτα με αναφορές στα Δεκεμβριανά. Παίχτηκε από θίασο ανταρτών.
Πολεμιστής
στον εμφύλιο και ανταποκριτής του ‘Δελτίου ειδήσεων’. Την ίδια εποχή
κάνει και την εμφάνισή του στην λογοτεχνία με την έκδοση: ‘Είμαι μαχητής του
Δημοκρατικού Στρατού’.
Πρόκειται για διηγήματα με κεντρικό θέμα τον εμφύλιο,
που τυπώθηκε στο τυπογραφείο του ΔΣΕ στις Πρέσπες.
Ταξίδεψε
μαζί με την πλειοψηφία των μαχητών δημοκρατικού στρατού για την Τασκένδη και δούλεψε
στην Ελληνική εφημερίδα. Το 1951 αρχίζει τις σπουδές φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο
Μαξίμ Γκόρκυ της Μόσχας.
Εδώ γνωρίζει και συνδέεται φιλικά με τον Ναζίμ Χικμέτ
και τον Μπόρις Πάστερνακ. Το ποίημά του: Μπελογιάννης, κερδίζει το 1955,
το παγκόσμιο βραβείο ποίησης στην Βαρσοβία.
Υπήρξε
στενός φίλος του Νίκου Ζαχαριάδη και η φιλία αυτή του κόστισε …κάποιες
επισκέψεις στα γραφεία της Κα Γκε Μπε, την εποχή της …’αποσταλινοποίησης’.
Στο
μεταξύ το θεατρικό του έργο: το νησί της Αφροδίτης γνωρίζει μία
ασύλληπτη επιτυχία στην ΕΣΣΔ και συμβάλλει αποφασιστικά στην δημιουργία φιλελληνικού
και φιλοκυπριακού πνεύματος ανάμεσα στους πολίτες της ΕΣΣΔ.
Παίχτηκε σε 180 θέατρα
και για περισσότερες από 22 χιλιάδες παραστάσεις…
Το
1963 ήλθε στην Ελλάδα με ειδική άδεια και το έργο παίχτηκε από το Κρατικό
Θέατρο Βορείου Ελλάδος με σκηνοθέτη τον Αλέξη Σολωμό και πρωταγωνίστρια την Κυβέλη.
Στην
συνέχεια της δημιουργικής του διαδρομής ο Αλέξης Πάρνης στρέφεται πιο ανοιχτά
στην ψυχογραφία, όπως αποδεικνύεται από τα βιβλία του: Ο διορθωτής
(1978), Λεωφόρος Πάστερνακ (1979), Μια Πράγα στον καθένα (1979), Ο
μαφιόζος (1980), και Ο κινηματίας (1990), Η οδύσσεια των διδύμων,
(2009).
Στη
ζωή του αλλά και στα έργα του κυριαρχεί η υπερβατικότητα του χαρακτήρα του, που
δεν καθηλώνει τον συναισθηματισμό του σε κλισέ και σε δεδομένες τυπικές κατατάξεις
και διαχωρισμούς… Σέβεται τον ηρωϊσμό, την πάλη, το ήθος, την ανθρωπιά ακόμη
και πέρα από την ιδεολογικο-πολιτική ταυτότητα των ηρώων και των καταστάσεων…
Αυτό
το στοιχείο το έχει αναγνωρίσει και ο ίδιος για τον εαυτό του… Είναι ο ποιητής
του: Μπελογιάννης και ο συγγραφέας του: το νησί της Αφροδίτης. Μπόρεσε
και συνδύασε, δηλαδή, την Μαρξιστική του συγκρότηση με τον πατριωτισμό, χωρίς μεζούρες
και δοσολογικά σχήματα… Αποδεικνύοντας έτσι, στην πράξη την διαλεκτικότητα της σκέψης
του.
Αυτή
είναι η υπαρξιακή πρόκληση του Αλέξη Πάρνη, που διατήρησε πεντακάθαρη την
διαύγεια του πνεύματός του μέχρι την προχθεσινή του αποχώρηση… Στα 99 του γεμάτα, δημιουργικά, παραγωγικά του χρόνια.
Καλοτάξιδος…
Σχόλια