…Τον Μισέλ Δημόπουλο, που έφυγε
σήμερα μετά από μακρόχρονη μάχη με δύσκολη ασθένεια…
Πραγματοποίησε τις κινηματογραφικές
του σπουδές στην Γαλλία ενώ η καριέρα του ξεχωρίζει για το έργο του ως κριτικού
κινηματογράφου… Πρώτα στην ‘ΑΥΓΗ’ και μετά στο περιοδικό ‘σύγχρονος
κινηματογράφος’, που το υπηρέτησε από θέση εκδότη, αρχισυντάκτη και διευθυντή…
Το έργο του το γνωρίσαμε από την ΕΡΤ,
όπου συμμετείχε σαν προγραμματιστής της ‘κινηματογραφικής λέσχης’, που
παρουσίαζε ο Νίνος-Φενέκ Μικελίδης και που για πολλά χρόνια τροφοδότησε τα video recorder μας με κασσέτες ποιοτικών ταινιών, που
ήταν δύσκολο ή και αδύνατο να βρούμε στα video-clubs.
Υπήρξε ο μακροβιότερος διευθυντής του φεστιβάλ
Θεσσαλονίκης (1992-2004). Για τον τρόπο διοίκησης και οργάνωσης του φεστιβάλ
υπήρξαν και κριτικές τοποθετήσεις… Πιθανότατα υπερβολικές… Συνηθίζεται στον καλλιτεχνικό
χώρο οι διαφορετικές απόψεις να βάφονται με χρώματα εντονότερα…
Παραμένει όμως αδιαμφισβήτητο το γεγονός,
πως ο Μισέλ Δημόπουλος υπηρέτησε το ‘μοναδικό’ Ελληνικό φεστιβάλ με κυρίαρχο
άξονα την αναβάθμισή του σε διεθνές… Και το κατάφερε με μεγάλη επιτυχία,
λαμβανομένων υπόψη, μάλιστα, της υποβιβασμένης θέσης του πολιτισμού στις κυβερνητικές
επιλογές διαχρονικά…
Το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το αποχαιρετά
θερμά: Ο Μισέλ θα είναι πάντα εδώ. Στο Ολύμπιον και στο λιμάνι, στις μεγάλες
οθόνες και στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, στις κουβέντες, στα βιβλία και τα
περιοδικά. Θα είναι ζωντανός, ευθυτενής, γελαστός, δίκαιος και πάντα έτοιμος να
ξαναδεί και να μας δείξει τις υπέροχες ταινίες που λάτρευε, να μας κάνει να
ανακαλύπτουμε το καινούριο και το ανήσυχο σινεμά σε κάθε μας βήμα.
Καλοτάξιδος.
Σχόλια