Η Κύπρος δεν εβίωσε την ένταση του
εμφυλίου της Ελλάδας αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έμεινε έξω από τα δρώμενα της εποχής…
Καθώς, μάλιστα βαδίζουμε προς την όξυνση και το τέλος της εμφύλιας ρήξης η
πολιτική αντιπαράθεση στην Κύπρο κλιμακώνεται με εκατέρωθεν στρατολογήσεις,
εράνους κ.λ.π. προς τις αντίστοιχες πλευρές στην Ελλάδα…
Την ίδια ώρα στην
Κύπρο φουντώνουν και οι ταξικές διαμάχες με κορύφωση την Παγκύπρια εργατική
απεργία του 49. [1]. Σιγά-σιγά διαμορφώθηκαν δύο πολιτικο-κοινωνικά αντίπαλα
μπλοκ με ταξικό προσανατολισμό, όπως περίπου έγινε στις χώρες της δυτικής
καπιταλιστικής Ευρώπης, που δεν εβίωσαν τον εξολοθρευτικό Ελληνικό εμφύλιο και
η ταξική αντιπαράθεση εξελίχθηκε σε πλαίσια αστικοδημοκρατικά…
Με πολλές προβοκάτσιες
από μεριάς κεφαλαίου, σχέδια για φασιστικά, ΝΑΤΟϊκά πραξικοπήματα κ.λ.π.
Ενωτικό δημοψήφισμα του 1950.
Η εξέλιξη των πολιτικών δρώμενων στην
Κύπρο επηρεάζεται αποφασιστικά από την διεξαγωγή του οιωνεί δημοψηφίσματος για
την ένωση, που είχε δύο διαφορετικούς εμπνευστές:
Το κομμουνιστικό κόμμα Κύπρου
ή ορθότερα το ΑΚΕΛ και την Κυπριακή Αρχιεπισκοπή.
Το αποτέλεσμα συντριπτικό υπέρ
της Ενωσης: 215.108 (95,71 %), Κατά: 9.639 (4,29
%).[2]
Θετικά υπέρ της Ενωσης εκφράστηκε στο
συγκεκριμένο δημοψήφισμα και το ΚΚΕ. Η εισήγηση του ΑΚΕΛ προς τους ‘αδελφούς
Τουρκοκύπριους’ εγγυάται τον πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων τους μετά την ένωση της
Κύπρου με την Ελλάδα. Η Κυπριακή δεξιά την 'πάτησε', τασσόμενη κατά του
δημοψηφίσματος…
Χλιαρότατη έως ουδέτερη εμφανίζεται η Ελληνική κυβέρνηση Παπάγου.
Η δεξιά είναι συνεπής εκφραστής των συμφερόντων της Δύσης στην Κύπρο, που έχουν
σαν κύριο στόχο την διακοινοτική οξύτητα και την αποδυνάμωση της αριστεράς… Μην
ξεχνάμε: το ΑΚΕΛ είναι το μαζικότερο ‘κομμουνιστικό΄ κόμμα στην Δύση !!!
Το δημοψήφισμα, μετατρέπεται σε αφορμή για συσπείρωση και ενεργοποίηση
του Τουρκοκυπριακού εθνικισμού, που μέχρι τότε ήταν υποτονικός.
Οι δύο
κοινότητες συνυπήρχαν κατεσπαρμένες στο νησί σε πνεύμα αλληλοκατανόησης και
ανεκτικότητας. Ιδιαίτερα, στο κόσμο της εργασίας η συνεργασία και η συνύπαρξη
υπήρξαν παροιμιώδεις ακόμη και τα ‘δύσκολα’ για το πνεύμα αλληλεγγύης χρόνια
του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Η Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία (ΠΕΟ)
συστέγασε αρμονικά Eλληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους εργαζόμενους.
Για λίγα
χρόνια, όμως, γιατί η εκατέρωθεν τρομοκρατία υπήρξε έντονη. Ιδιαίτερα η
τουρκοκυπριακή πλευρά εβίωσε συστηματικές διώξεις και δολοφονίες από την
Τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ, που είχε ιδρύσει ο Ραούλφ Ντεκτάς.
Αγαπημένο ‘παιδί’
των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, όπως και ο Γρίβας. Αξιο τέκνο του Γρίβα ο Σαμψών...
Θα τον θυμηθούμε παρακάτω πρωταγωνιστή σε όλες τις σκοτεινότερες και αποφασιστικές στιγμές του κυπριακού...
Η δεξιά και κυρίως η ακροδεξιά
επενδύουν στα φυσιολογικά πατριωτικά αισθήματα του Ελληνοκυπριακού πληθυσμού μέσω
της ΕΟΚΑ. Η αντιφατική σε κάποιες περιπτώσεις στάση του ΑΚΕΛ δεν θα του
στοιχίσουν, γιατί το ΑΚΕΛ έχει καταφέρει με μαζική πολιτική δράση στους πιο
επίμαχους κοινωνικούς τομείς να χτίσει ακατάλυτους δεσμούς με τους Κύπριους
εργαζόμενους…
Ιδρυση του Κυπριακής Δημοκρατίας
Το 1958 έχουμε την ίδρυση της Κυπριακής
Δημοκρατίας μετά τις συνθήκες της Λωζάνης και του Λονδίνου… Ένα θνησιγενές
καθεστώς, με πάμπολλες τρύπες στην διακοινοτική συμβίωση αλλά με μέγιστο
πλεονέκτημα την αντιμετώπιση του πνεύματος ανεξαρτησίας, που υπηρετεί η
αριστερά και ‘ουδετεροφιλίας’ που με αρκετές αντιφάσεις και πισωγυρίσματα έχει
υιοθετήσει κι η Αρχιεπισκοπή…
Η Νέα Κυπριακή Δημοκρατία είναι επιτυχία για τους
Δυτικούς, αφού την ύπαρξή της εγγυώνται η Μεγάλη Βρετανία, η Ελλάδα και η
Τουρκία… Κράτος, ιδρυμένο στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, με τρείς
αλλότριους κρατικούς εγγυητές είναι εξ ορισμού περιορισμένης ανεξαρτησίας με
σκοπούς προφανώς πονηρούς…
Η Κύπρος είναι το ‘αβύθιστο
αεροπλανοφόρο’, που μετά την έκρηξη και επιτυχία εθνικοαπελευθερωτικών
κινημάτων στην Μεσόγειο (Αίγυπτος, Αλγερία, Λιβύη) πρέπει να γίνει ένα αδιαμφισβήτητο
ΝΑΤΟϊκό προγεφύρωμα… Μία ματιά στο χάρτη δείχνει, πως η Κύπρος είναι το κέντρο ενός
κύκλου, που η περιφέρειά του ορίζεται από την πιο ‘θερμή’ περιοχή του πλανήτη:
Την εγγύς Ανατολή και την βόρεια Αφρική…
Οσο και αν καθεστωτικά η Κυπριακή
δημοκρατία εγγυάται την αποφυγή ενοχλητικής ανάμειξης της ΕΣΣΔ αι άλλων
σοσιαλιστικών χωρών στα εσωτερικά της, η προνοητική δύση προωθεί ήδη το δεύτερο
σχέδιο, που δεν είναι άλλο από την διχοτόμηση
του νησιού (διπλή ένωση κ.λ.π.)
Τα σχέδια αυτά γίνονται φανερά την
δεκαετία 1964-1974. Οι συντηρητικές κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας, οι ‘προστάτιδες’
δυνάμεις (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, ΝΑΤΟ) και κυρίως η χουντική συμμορία του 1967-1974
απεργάζονται με σταθερότητα και συνέπεια το ‘κατόρθωμά’ τους: χτύπημα με δύο
αλληλεξαρτημένες, αλληλοδιάδοχες φάσεις: πραξικόπημα
του χούντας και Τούρκικη εισβολή.
Θα επανέλθουμε συνεχίζοντας την πονεμένη ιστορία μίας μακρόχρονα προετοιμασμένης προδοσίας… Μίας ακόμα, έργο και αυτή των ...'υπερπατριωτών'.
[1] Ο αντίκτυπος του ελληνικού
εμφυλίου : οι πολιτικές, κοινωνικοοικονομικές, εκπαιδευτικές και αθλητικές
εξελίξεις στο κυπριακό πλαίσιο.
[https://gnosis.library.ucy.ac.cy/handle/7/39345?locale-attribute=el].
[2] Ενωτικό δημοψήφισμα (Κύπρος, 1950)
[https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE
%BD%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1_(%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82,_1950)]
Σχόλια