Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Η ζωή έχει και παρακάτω!


Πάντα αισιόδοξος ο φίλτατος Νίκος Μητσιάλης, εκθέτει την απαρέσκειά του για το σκηνικό των εκλογών στην αξιωματική και πάλαι ποτέ αριστερή αντιπολίτευση αλλά την ίδια ώρα αγναντεύει τον κόσμο και αναγνωρίζει στα σκιρτήματα ανά τον πλανήτη το φως της ελπίδας για τους νέους κύκλους της ιστορίας. Παραθέτουμε.

 

Η πρωτιά του Κασσελάκη έκλεισε στην «κασέλα των αζήτητων» τα πρωτοσέλιδα που αναφέρονταν στη δυσοσμία και στη λάσπη που έπνιξε τη Θεσσαλία μέχρι και τη Χαλκιδική. «Κουράστηκαν» οι πένες και στέρεψε το «συμπονετικό» μελάνι τους, να περιγράφει το δράμα των κατοίκων που έχασαν τα πάντα.

Ευκαιρίας δοθείσης και οι φρουτόμπανκες των πρωινάδικων μαζί με τα απογευματάδικα του τίποτα, αλλάζουν σκηνικό. Τώρα πρωταγωνιστεί ένας ωραίος  που κατέφθασε από το πουθενά, “young leader” σύμφωνα με την ειδησεογραφία της χωματερής που εγκλωβίζει σκέψεις και απονεκρώνει συνειδήσεις.      

Ε, όχι και ουρανοκατέβατος, ό,τι θέτε λέτε; Όταν ο ίδιος στο βιογραφικό του δηλώνει πως κομίζει περγαμηνές από την τράπεζα Γκόλντμαν Ζακς και από το φιλοπόλεμο συντηρητικό αμερικανικό “think tank” CSIS, και όχι μόνο. Περγαμηνές τις οποίες εκτίμησε ο Τσίπρας και τον περιέλαβε στο επικρατείας ως χρήσιμο για τις εσωκομματικές εξελίξεις.

Όλα όμως εδώ πληρώνονται, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας, ο πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος. Ήρθε λοιπόν η ώρα να πάρουν εξιτήριο από το γκισέ της ιστορίας «Τσιπρικοί» και Τσακαλώτοι της τρύπιας ομπρέλας του μανιφέστου των 53. Αυτοί που το ’15 πρωτοστάτησαν στη περιθωριοποίηση όσων αντιστάθηκαν στο τρίτο δολοφονικό μνημόνιο.

Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να μην ακολούθησε… επαναστατική πορεία, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε πως στο φάγωμα ενοχλητικών «συντρόφων» επέτυχε απολύτως! Τώρα με την «αιφνιδιαστική» προώθηση του... αυτοδημιούργητου εφοπλιστή Κασσελάκη θα γίνει ολική φασίνα απολύμανσης του Συριζαίικου σκάφους, προκειμένου να εξαλειφθεί κάθε κίνδυνος αριστερής επιμόλυνσης.

Το «βαθύ σύστημα» εξουσίας στοχεύει σε ένα διπλό μονοκομματικό «παιγνίδι»! Και το επιτυγχάνει από τότε που με «πρωτόκολλο» παράδοσης-παραλαβής η Αγγλία μας παρέδωσε μεσούντος του εμφυλίου στις ΗΠΑ. Στημένο πολιτικό σκηνικό «αντιπαράθεσης» σ’ αυτά που δε θίγουν συμφέροντα ντόπιων και ξένων και τις «ειλημμένες υποχρεώσεις» της χώρας...

Όταν παρακμάζουν οι «ηγέτες», τότε εκείνοι που προγραμματίζουν τη κολασμένη πορεία αυτού του τόπου παρουσιάζουν στο προσκήνιο νέους και άφθαρτους με  προσόντα και διπλώματα, ως τους απαραίτητους σωτήρες. Ορισμένοι και λόγω συγκυρίας πετυχαίνουν, άλλοι εξαφανίζονται αφού εξαντλήσουν ένα βραχύβιο «ποταμίσιο» κύκλο.

Σε μια κατακαημένη και πνιγμένη στη λάσπη, μ’ ένα συνεχώς διογκούμενο δημόσιο χρέος, και με πλήθος άλλα σοβαρά προβλήματα χώρα, τους είναι ανάγκη να υπάρχει ως ρεζέρβα ένας νέος πολιτικός σωτήρας. 

Στόχος, η συσσωρευμένη οργή να μετατραπεί και πάλι σε ελπίδα... Τεχνάσματα σαλτιμπάγκων που πετύχαιναν! Σήμερα όμως το επικίνδυνα ομιχλώδες ευρωπαϊκό τοπίο αλλά και το παγκόσμιο ρευστό, δεν βοηθάνε.

Η Κριστίν Λαγκάρντ τις προάλλες, στο Τζάκσον Χολ του Ουαϊόμινγκ, μπροστά στους παγκόσμιους κεντρικούς τραπεζίτες, προέβλεψε την κατάρρευση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η εργατική τάξη σ’ όλη την καπιταλιστική Δύση, διαπιστώνοντας πως η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση λειτούργησε σε βάρος της, ξεκίνησε απεργίες!

Η ζωή έχει και παρακάτω εκπλήξεις. Δυναμικό έργο ζωής παίζεται στην Αφρική! Εκεί παίρνουν πόδι οι Γάλλοι νέο-αποικιοκράτες, εξελίξεις που θυμίζουν τον Φρανσουά Μιτεράν που είχε πει: «Χωρίς την Αφρική, η Γαλλία δε θα έχει ιστορία στον 21ο αιώνα...»

Εκπλήξεις και στη «πίσω αυλή» των ΗΠΑ! Στην Αβάνα της Κούβας έγινε η συνάντηση των G77 συν την Κίνα! Μια συγκέντρωση 134 εθνών, τουτέστιν το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού!  

Η ζωή έχει και παρακάτω εκπλήξεις αρκεί, βλέποντας το επερχόμενο τέλος της παντοδυναμίας τους, να μην επαναλάβουν το "Little Boy" της Χιροσίμα, στο  πολλαπλάσιο της καταστροφικής του δύναμης...

  

Σχόλια