Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Μας ‘υποχρεώνουν’ να ελπίζουμε…


Είναι τόσος ο πόνος, το αίμα, το έγκλημα εκεί κάτω στην μικρή λωρίδα πριν την Θάλασσα, που αν σχολιάσεις τα παράπλευρα, τα επακόλουθα, κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς για ‘ελιτισμό’… 
Και όμως, όλη αυτή η εκατόμβη των παλαιστινίων για την ελευθερία τους θα έμενε χωρίς πρακτικό αντίκρισμα αν μερικές εξέχουσες ιστορικές στιγμές δεν έβγαιναν στο προσκήνιο του πλανήτη…

Για παράδειγμα, τί να πούμε για τους εκατοντάδες φοιτητές του Harvard, που απαίτησαν μαζικά την ειρήνευση (τέτοιο έγκλημα!!!) στην Γάζα και τους περιμένει μία …νόμιμη και ‘δημοκρατική’ εξόντωση… Σε ηθικό, πολιτισμικό, επαγγελματικό, επιστημονικό επίπεδο… Κανονικός αφανισμός αφού έχουν μπει σε λίστα γενικευμένης προγραφής ώστε να μην μπορέσουν -εις τον αιώνα τον άπαντα- να βρουν δουλειά. Πιθανόν και στέγη…

Να προσέχουν και αυτοί που θα θελήσουν να κάνουν παρέα μαζί τους!!! Οι ‘κακές’ συναναστροφές πάντα σημειώνονταν στους φακέλους των υπηρεσιών ασφαλείας με ιδιαίτερη έμφαση. Μετά τον εμφύλιο π.χ. δεν αρκούσε να μην είσαι αριστερός… Επρεπε να μην έχεις και επαφές με αυτά …τα μιάσματα.

Σε τέτοιες συνθήκες δεν είναι περίεργο να φοβηθείς, να λυγίσεις, να αποσυρθείς…

Τέτοιες στιγμές, σαν κι αυτές που περνάμε, έρχονται φάροι ανέσπερου φωτός οι πρωτοπόροι της γης, που ανοίγουν δρόμους και μας καλούν να διαβούμε μαζί τους… Ανοίγουμε τα μάτια μας και κλίνουμε με σεβασμό την κεφαλή.

Είναι οι Εβραίοι, που μέσα στο ημιφασιστικό σιωνιστικό καθεστώς του Νετανιάχου, σηκώνουν τη φωνή τους και διαδηλώνουν στους δρόμους.

Είναι αυτοί που καταφέρνουν να τα βάλουν με τις ορδές των ορθόδοξων ‘κοτσιδοφόρων’, που το κεφάλι τους έχει ζαλιστεί από το …πολύ βάρεμα στο τείχος…  

Είναι αυτοί, που τους περιποιούνται οι δυνάμεις καταστολής της χώρας (αστυνομία και στρατός). Από τις πιο ‘έμπειρες’ και ‘αποτελεσματικές’ σε όλο τον …ελεύθερο κόσμο…

Είναι αυτοί, που τολμούν να γράφουν ανοιχτά, ‘αμάσητα’ την αλήθεια, όπως ο Γκιντεόν Λεβί, που η ΦΑΙΑΚΙΑ έχει φιλοξενήσει κείμενά του και συνεντεύξεις του…

Είναι οι Εβραίοι της διασποράς, που κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις μαζί με Παλαιστίνιους, Αραβες, άλλους Μουσουλμάνους και ζητάνε Ειρήνη τώρα… ‘Ειρήνη τώρα’ ονομάζεται και το ισχυρό φιλειρηνικό κίνημα μέσα στο Ισραήλ, που έχει φυσικά μεταχείριση τρομοκρατικής οργάνωσης. Όταν ζητάς ειρήνη μπροστά σε ένα στρατό με το μαχαίρι στο στόμα, τί άλλο είσαι από τρομοκράτης…

Είναι οι Εβραίοι των ΗΠΑ, που τελευταία τους εκδήλωση είναι μία καθιστική διαμαρτυρία στο κεντρικό σταθμό της Νέας Υόρκης πάλι με αίτημα την κατάπαυση του πυρός στην Γάζα. Η αστυνομία μάζεψε ουκ ολίγους τέτοιους …αλήτες τρομοκράτες, που εκμεταλλεύονται την άπλετη δημοκρατία της Δύσης και ζητούν τέτοια …τερατώδη πράγματα…

Δεν είναι πολλοί… Αν ήταν, θα είχαμε άλλους συσχετισμούς… Είναι λίγοι, τολμηροί και αποφασισμένοι… Όπως ήταν πάντοτε οι πρωτοπορίες… Αυτές, που έσπρωχναν το κάρο, χωρίς όμως να βαράνε το άλογο…    

Ολους αυτούς έχουμε μπροστά μας όταν θέλουμε να ονειρευτούμε… Κι’ όταν μας πιάνουν οι …μαύρες μας έρχονται αυτοί και μας …’υποχρεώνουν’ να ελπίζουμε…

 

  

Σχόλια