Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Οι φωτεινές εξαιρέσεις, που σε γεμίζουν ελπίδα: Γκιντεόν Λεβί

Η βαρβαρότητα της τελευταίας επιχείρησης του Ισραηλινού στρατού στην Γάζα έχει υπερβεί τα εσκαμμένα…

Υπάρχουν ενέργειες, όπως οι στοχευμένοι βομβαρδισμοί σε σχολεία, Νοσοκομεία, που υπερβαίνουν τα όρια των μέχρι τώρα γνωστών πολεμικών αγριοτήτων ή καθεστωτικών φρικαλεοτήτων…

Όλα αυτά έχουν ανάγκη να βρίσκουν ένα ασφαλές ηθικό-ιδεολογικό στήριγμα στην Ισραηλινή κοινωνία, που γι’ αυτό τον λόγο υφίσταται μία καθημερινή, πολύχρονη, επιστημονικά άρτια προπαγανδιστική πλύση…

Στόχος η διαμόρφωση μίας ακραίας ρατσιστικής συνείδησης, που θα ‘αιτιολογεί’ κάθε πολεμική ακρότητα… Θα την θεωρεί σαν εντελώς φυσική αντίδραση, σαν αμυντική πράξη… Οσα, λοιπόν ακολούθησαν την εισβολή της Χαμάς, τον θάνατο των Ισραηλινών και την αρπαγή ομήρων αποκλήθηκαν δικαίωμα στην αυτοάμυνα

Την ίδια ώρα, τα σιωνιστικά οράματα για την βιβλική πατρίδα βγαίνουν στην φόρα με θέρμη... ενα κράτος δηλαδή, που θα συμπεριλαμβάνει μπόλικο κομμάτι Λιβάνου, Ιορδανίας και Συρίας.

Μία χώρα, ένα κράτος, που ακαδημαϊκοί δάσκαλοι, όπως ο Arnon Sofer (σας έχουμε μιλήσει γι' αυτόν στην ανάρτηση της 2.11.2023 με τίτλο: Σκοτώστε, σκοτώστε, σκοτώστε!)  δεν διστάζουν να χαρακτηρίζουν τις μήτρες των Παλαιστινίων γυναικών ως …βιολογικά όπλα.

Κι’ όμως, σε αυτή την στρατιωτικοποιημένη κοινωνία, υπάρχουν φωνές, που ξεπερνούν την πιο αισιόδοξη ελπίδα ανθρωπιάς, ευαισθησίας και αλληλεγγύης…

Μέσα σε αυτούς, τους αναλογικά πάρα πολλούς, αν σκεφτούμε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, είναι και ο πολύ γνωστός πια Ισραηλινός δημοσιογράφος Γκιντεόν Λεβί, αρχισυντάκτης της Ισραηλινής εφημερίδας Haaretz… Δεν διστάζει να αποκαλεί την παρουσία του Ισραηλινού στρατού κατοχή και να καταγγέλλει συχνότατα το κράτος του Ισραήλ…

Για τον Γκιντεόν Λεβί βρήκαμε ένα ενημερωμένο βιογραφικό του στον ιστότοπο THE MAGAZINE, που σας το προτείνουμε για διάβασμα… Ανάμεσα στα άλλα βοηθάει να κατανοήσουμε τα όρια του ηρωϊσμού των Εβραίων, που ζητάνε Ειρήνη και αναγνώριση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων… Τίτλος του άρθρου (και σύνδεσμος για να το διαβάσετε): ΓΚΙΝΤΕΟΝ ΛΕΒΙ: Ο ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥ.

O Γκιντεόν Λεβί και μαζί του αρκετοί άλλοι Εβραίοι είναι φως στο σκοτάδι του σωβινισμού... Προσφερουν ελπίδα... Μέγα ζητούμενο στην εποχή μας... Εστω και άν ο ίδιος δεν είναι και τόσο αισιόδοξος για τις προοπτικές του κράτους του Ισραήλ.

 

Σχόλια