Το άρθρο του φίλτατου Δημήτρη Λεβέντη μας θυμίζει
…ιστορίες Αγγλο-Ελληνικής ρήξης… Μόνον που τότε, το 63 μία Εγγλέζα αγωνίστρια,
η Μπέτυ Αμπαντιέλου, …στόλισε την χιτλερική βασίλισσα της Ελλάδας Φρειδερίκη… Αξίζει
να θυμηθούμε και να επεκτείνουμε στο μυαλό μας τις αναλογίες…
Μα θυμίζει ακόμη, την ουσία του ζητήματος, που ασφαλώς υπερβαίνει, την μικρότητα, την μιζέρια ή την γελιότητα ενός ζητήματος δήθεν εθνικής υπερηφάνειας...
Το σκίτσο είναι έργο του συγγραφέα, που διαθέτει και
αυτό το τάλαντο…
Βέβαια το χλεμπονίδι που έριξε ο καραγκιόζης Σούνακ
στον κολλητήρι Μητσοτάκη δεν είναι μοναδικό που έφαγε το ελληνικό προτεκτοράτο
σε αγγλικό έδαφος.
Η Μπέτυ Μπάτλερ Αμπατιέλου επιτέθηκε στη βασίλισσα
Φρίκη τον Απρίλη του 1963 έξω από το ξενοδοχείο Κλάριτζες, επειδή εκείνη
αρνήθηκε να παραλάβει μια επιστολή για την αποφυλάκιση του συντρόφου της, Τόνυ
Αμπατιέλου ναυτεργάτη συνδικαλιστή μέλους της Κεντρική επιτροπής του ΚΚΕ.
Η ναζίστρια εστεμμένη έφαγε ένα φούσκο που ήταν όλος
δικός της και με την πριγκιπέσσα Ειρήνη προσπάθησαν να διαφύγουν από το πλήθος
ενώ ο αστυνομικός συνοδός τους είχε εξουδετερωθεί από τους διαδηλωτές, και
έστριψαν σε μια πάροδο που όμως ήταν αδιέξοδο…Εντρομη, η Φρειδερίκη αναγκάστηκε
να χτυπήσει το κουδούνι της πρώτης πόρτας που βρήκε μπροστά της και να ζητήσει
από την έκπληκτη κυρία που έμενε στο σπίτι αυτό, μια αμερικανίδα ηθοποιό, να
τους επιτρέψει την είσοδο μέχρι να έρθουν οι αστυνομικοί να τις παραλάβουν.
Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης διαμαρτυρίας στο
πλευρό της Αμπατιέλου σε βάρος της Φρειδερίκης, είχε συλληφθεί ένας Κύπριος
φοιτητής ο οποίος οδηγήθηκε στο αυτόφωρο, όμως το αγγλικό δικαστήριο τον αθώωσε
με το σκεπτικό ότι οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί όχι μόνο να απευθύνει τον λόγο
προς μία βασίλισσα, αλλά και να εκφράζει τις γνώμες του γι’ αυτήν με πλακάτ,
έστω κι αν αυτές οι γνώμες είναι δυσάρεστες για την βασίλισσα.
Σε μια χώρα στην οποία υπάρχει πλήρης ελευθερία λόγου,
η πράξη του κατηγορούμενου δεν συνιστά αδίκημα.
Ως εκ τούτου, ο κατηγορούμενος κηρύσσεται αθώος.
Στο πλευρό της Αμπατιέλου είχε μεταβεί και ο βουλευτής
της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης, προκειμένου να της συμπαρασταθεί. Εικοσιτρείς μέρες
μετά τα επεισόδια του Λονδίνου, ο Λαμπράκης δολοφονήθηκε από παρακρατικούς της
Καρφίτσας στην Θεσσαλονίκη.
Επί της ουσίας τώρα: η αντίληψη ότι τα μνημεία
πολιτισμού και τέχνης ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο έθνος ή λαό ή κράτος είναι
εντελώς λανθασμένη, ανιστόρητη, βλακώδης.
Όταν η συζήτηση εστιάζεται στο τρόπο πώλησης και τους
τίτλους ιδιοκτησίας κι άλλα κωλόχαρτα είναι μία τρύπα στο νερό και γίνεται για
να αποπροσανατολίσει από την καρδιά του ζητήματος .
Ο Παρθενώνας όπως και όλα τ'άλλα μνημεία που έχουν
βανδαλιστεί και παραμένουν μισά κι αυτό δεν είναι θέμα του ελληνικού λαού ή του
ελληνικού κράτους αλλά ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Oι αδίστακτοι αποικιοκράτες λεηλάτησαν κι έκλεψαν
εκατομμύρια έργα τέχνης από τους τόπους που πάτησαν και οφείλουν να τα
επιστρέψουν εκεί που γεννήθηκαν. Από πνεύματα λαμπρά κι ελεύθερα και πήραν
μορφή από τα χέρια αμέτρητων δούλων που ξεψύχησαν πάνω τους… Ανήκουν στην
ανθρωπότητα ολάκερη.
Κι εκεί θα πρέπει να τελειώνουν όλα τα επιχειρήματα
για το που πρέπει να βρίσκονται τα βανδαλισμένα κομμάτια όλων αυτών των
μνημείων.
Το θέμα της υπεξαίρεσης χιλιάδων μνημείων όπως ο
δίσκος της Ροζέτας, τα μπρούτζινα του Μπενέν, η αγορά της Μιλήτου, ο βωμός της
Περγάμου είναι ένα διεθνές θέμα που αφορά όλη την ανθρωπότητα… Κι’ αν θέλουμε
ποτέ να έχουμε μνημεία που δεν θα είναι μισά και βανδαλισμένα θα πρέπει να
βρεθεί τον τρόπος να αναχθεί σε διεθνές θέμα κι όχι εθνικό που θα ενώσει ΚΑΙ
ΠΟΛΙΤΙΚΑ τους λεηλατημένους λαούς .
YΓ: Οι επίσης λήσταρχοι της Αφρικής Βέλγοι εγκαινίασαν ένα
μουσείο αφρικανικής τέχνης με 130.000 (!!!) αντικείμενα κλεμμένα από το Κογκό
που εκπολίτισαν… Επέστρεψαν 850, γιατί αυτά δικαιούνται οι Αφρικανοί! Τα
υπόλοιπα είναι ‘νόμιμα’. λένε .
Έχει γούστο πάντως να ζητήσουν και οι Ιρανοί τον
θησαυρό των Αχαιμενιδών που ρευστοποίησε ο Αλέξανδρος και μετέφερε από την
Περσέπολη και τα Σούσα στα Εκβάτανα πάνω σε 5000 καμήλες και 10.000 μουλάρια
μέσα σ΄ένα χρόνο σύμφωνα με τον Πλούταρχο ή 180.000 τάλαντα κατά τον Διόδωρο
δηλαδή 2,6 τρίς σημερινά δολάρια… Μόνον οι Ισπανοί ξεπερνούν αυτόν τον όγκο σε
χρυσό κι ασήμι από τα ορυχεία της Αμερικής στην Ευρώπη και χρειάστηκαν
δεκαετίες (περίπου 3,5 φορές περισσότερο). Δεν υπολογίζονται σ' αυτά τα 18
χιλιάρικα που έσκασε στους δολοφόνους του Δαρείου κατά τον Στράβωνα ....
Σκεφτείτε, μετά την ποθούμενη ικανοποίηση των
γερμανικών κατοχικών αποζημιώσεων να πάρουν θάρρος οι απόγονοι του Δαρείου και
να μας ζητάνε τα ρέστα από τότε που τους …εκπολιτίσαμε…
Σχόλια