O Βασίλης είναι δύσκολο να φύγει…

Υπάρχουν κάποιες συγκυρίες, που δίνουν ξεχωριστό βάρος στα ανθρώπινα έργα… Και ο Βασίλης Βασιλικός ‘ευτύχησε’ να γράψει ένα τέτοιο έργο - σύμβολο για μία ολόκληρη εποχή…

Το ‘Ζ’ είναι η λογοτεχνική αφήγηση της μετεμφυλιακής Ελλάδας… Του φτιαγμένου και πλασμένου σε ξένα χέρια κράτους του χωροφύλακα, του παρακρατικού, του τραμπούκου… Του τρόμου, της εξορίας, των εκτελέσεων, της μετανάστευσης… 

Αλλά και ενός λαού αγέρωχου, πολεμικά ηττημένου από τα πιο προχωρημένα τεχνολογικά όπλα της ‘προστάτιδας’ δύναμης και ταυτόχρονα αήττητου στο πείσμα, στο ήθος, στην ελπίδα… Η δολοφονία του Λαμπράκη έρχεται 15 χρόνια μετά το ‘τέλος’ για να δηλώσει, πως τίποτε δεν τελείωσε…

Αυτό το πνεύμα και το κλίμα το συλλαμβάνει εξαιρετικά ο Βασίλης Βασιλικός και μας προσφέρει ένα έργο, που σαν σενάριο  κινηματογραφήθηκε εξαιρετικά από τον Κώστα Γαβρά για να μας δώσουν ένα θαυμάσιο πολιτικό θρίλερ…

Ο κόσμος ολόκληρος έμαθε για την Ελλάδα, το παρακράτος, την χούντα, τους πόνους,  τα βάσανα και τους αδιάκοπους αγώνες αυτού του λαού μέσα από το ‘Ζ’.  

Αδικούμε τον Βασίλη Βασιλικό αν σταθούμε μόνον σε αυτό του έργο του. Η Τριλογία του: Το Φύλλο, Το Πηγάδι, Τ' Αγγέλιασμα, ανήκουν στα σημαντικότερα έργα της λογοτεχνίας μας στον 20^ο αιώνα, όπως λένε οι ειδικοί…

Πολυμεταφραμένος συγγραφέας ο Βασίλης, όπου και αν ανακατεύτηκε μετά την μεταπολίτευση έδινε το στίγμα του μέτρου, της σταθερότητας αλλά και της ανεκτικότητας, που διέκρινε την ώριμη προσωπικότητά του…

Σήμερα, ανατρέχοντας στις μνήμες της νιότης βλέπουμε τον λόγο του Βασίλη, την Μουσική του Μίκη και την κάμερα του Κώστα να αναλαμβάνουν σταθερά να μας ξεναγούν σε χρόνια σημαδιακά, που έχουν πολλά να μας πουν και να μας διδάξουν…

Μακάριοι, όσοι αντιλαμβάνονται τις ομοιότητες μέσα από τις αναλογίες και τις διαφορές...