Η εκλογή ενός ημιπαράφρονα ακροδεξιού στην προεδρία της
Αργεντινής με το πριόνι στο χέρι για να … καρατομήσει την κρατική διαφθορά είναι
κάτι πολύ περισσότερο από μία νότα φαιδρότητας στην πολιτική ζωή της
ταλαιπωρημένης χώρας.
Η εκλογή του Μιλέι με ‘δημοκρατικές’ διαδικασίες προκαλεί
σοκ και δέος σε πολλά επίπεδα… Αρχικά, είναι αψευδής μάρτυρας μιας βαθιάς
παρακμής του δημόσιου βίου… Αλλά και ενός λαϊκού κινήματος ανίσχυρου -για διάφορους
λόγους- να αντιπαρατεθεί με επιτυχία στην επέλαση του φυρερίσκου-σωτήρα…
Η ανυποληψία των πολιτικών αξιών της αριστεράς στην συνείδηση
του Αργεντίνικου λαού φτάνει στο σημείο της θερμής υποδοχής των βαθιά και
ανοιχτά αντιλαϊκών εξαγγελιών του Μιλέι, προ των εκλογών…
Το φαινόμενο είναι γενικότερο, με ευρύτερη γεωγραφική
κατανομή χωρίς την εξαίρεση της …προηγμένης δημοκρατικά Ευρώπης. Κάποτε, η
κλασσική δεξιά-ακροδεξιά έκρυβε και καμουφλάριζε έντεχνα τις αληθινές της προθέσεις
πίσω από διακηρύξεις με πολλά ‘ΘΑ’ αρεστά στην κοινή γνώμη.
Σιγά-σιγά οι συντηρητικοί πετάνε την μάσκα των ‘φίλων
του λαού’ και όλο και περισσότερο χρησιμοποιούν την …’γλώσσα της αλήθειας’ για
να κερδίσουν την συμπάθεια και την υποστήριξη των λαϊκών στρωμάτων. Με
συνθήματα για ανάπτυξη της …ελεύθερης οικονομίας, της κατάργησης των εργασιακών
κεκτημένων, της ραγδαίας ιδιωτικοποίησης βασικών τομέων της κοινωνικής ζωής
(Υγεία, Παιδεία), την εγκατάλειψη της κοινωνικής πρόνοιας, την αδιαφορία για τις
δημόσιες υποδομές οι ακροδεξιοί σαλτιμπάγκοι αποκτούν ερείσματα στον λαό, που
υπογράφει με την ψήφο του την καταδίκη του…
Διακρίνει εδώ κανείς, μία διαφορά από τον κλασσικό
φασισμό-ναζισμό, όπου οι υποσχέσεις για στήριξη των λαϊκών στρωμάτων, για
βελτιώσεις των κοινωνικών παροχών έδιναν και έπαιρναν.
Η γενικά ‘επιτυχημένη’ αμφισβήτηση των σοσιαλιστικών
ιδανικών αποθρασύνει τις πολιτικές μαριονέτες του μεγάλου κεφαλαίου ώστε να μην
διστάζουν να προκαλούν με την γυμνή περιφορά της φιλελεύθερης-καπιταλιστικής τους
πραμάτειας.
Η Αργεντινή, προσφέρει αυτές τις ώρες αρκετά
αποκαλυπτικές εικόνες του συνολικού σχεδιασμού ποδηγέτησης των λαών, ιδιαίτερα στην
βασανισμένη Νότια Αμερική. Και εξόχως διδακτικές…
Μόλις ο Χαβιέ Μιλέι ανήγγειλε μία σειρά δρακόντιων
μέτρων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων με απελευθέρωση απολύσεων, μεγάλες
ιδιωτικοποιήσεις κ.λ.π. το γνωστό και μη εξαιρετέο ΔΝΤ τον τροφοδότησε με 4.7
δις δολάρια. Τα οποία βεβαίως θα αναλάβει να ξεπληρώσει εις το …πολλάκις
πολλαπλούν ο Αργεντίνικος λαός.
Εξάλλου ο εκτελεστής με το πριόνι νεότευκτος πρόεδρος
δείχνει, πως βασική του αποστολή είναι να ξεκόψει την χώρα του …από τις κακές παρέες.
Ετσι, ενώ η Αργεντινή ήταν υποψήφια για ένταξη στους BRICS και
εξέταζε την έκδοση κοινού νομίσματος με την Βραζιλία αφήνοντας στην άκρη το δολάριο,
ο Ξαβιέ φρόντισε να δηλώσει άμεσα την πίστη του στον Αμερικάνικο χαρτονόμισμα
(στην κυριολεξία) και φυσικά να ματαιώσει κάθε κίνηση προς τους BRICS.
Τα νέα αυτά δεν
είναι ευχάριστα για κανέναν λαό της Λατινικής Αμερικής και του κόσμου
γενικότερα. Ιδιαίτερα, όμως αφορούν τους Βραζιλιάνους, που προσέβλεπαν σε
αλληλοϋποστήριξη με μία μη-υποταγμένη στο ΔΝΤ Αργεντινή… Ενας άξονας Βραζιλίας-Αργεντινής
σε κατεύθυνση αντιϊμπεριαλιστική αλλάζει ουσιαστικά το πολιτικό σκηνικό της Ηπείρου…
Αρκεί να σκεφτεί κανείς την ενίσχυση, που θα αισθάνονταν και θα εισέπρατταν
καθεστώτα φιλολαϊκά, όπως της Βενεζουέλας, της Βολιβίας, του Περού κ.α.
Όμως και στην ίδια την Βραζιλία τα πράγματα δεν είναι
ούτε εύκολα ούτε ευχάριστα… Ένα χρόνο μετά την αποτυχημένη απόπειρα
πραξικοπήματος του Bolsonaro,
οι οπαδοί του παραμένουν αποθρασυμένοι, αποκαλώντας την 8η Ιανουαρίου -μέρα της
απόπειρας- «Ημέρα του Πατριώτη».
Οι διώξεις των πραξικοπηματιών προχωρούν με
αργούς ρυθμούς ενώ είναι φανερό, πως συνωμοσίες κατά του Λούλα και υπέρ των
ακροδεξιών εξυφαίνονται καθημερινά…
Το ζήτημα του συσχετισμού των δυνάμεων παραμένει και
για την Βραζιλία κεφαλαιώδες… Το μάθημα από την απόπειρα πραξικοπήματος κατά
του Τσάβες το 2002 είναι σαφέστατο: Η πιθανότητα επιτυχίας των
Αμερικανοέμπνευστων στρατιωτικών κινημάτων καθορίζεται από τον βαθμό ελέγχου
των κρίσιμων εστιών στον κρατικό μηχανισμό και ειδικότερα στον στρατό…
Φυσικά, κεφαλαιώδες παραμένει το ζήτημα διάτρησης της ιδεολογικής
επιτυχίας του συστήματος, που καταφέρνει να πείθει, ότι η οικονομία της αγοράς
στην πιο αποχαλινωμένη της μορφή είναι ‘λύση’ για τα φτωχά λαϊκά στρώματα…
Στον τομέα αυτό έχουν να μελετηθούν και να γίνουν πάρα
πολλά…
Ζητείται ελευθερία σκέψης και φαντασία προσέγγισης των
μεγάλων ζητημάτων της εποχής…
Σχόλια