Αν πέσει το μάτι σας στο πάνω μέρος κάποιου ιστότοπου,
που ερευνάτε, πιθανόν θα δείτε να ρέει η πληροφόρηση για το κυκλοφοριακό της
Αττικής. Προσέξτε τί γράφει για τον Κηφισό ολόκληρο το 24ωρο… Η κίνηση οχημάτων
ποικίλει από …πολύ μεγάλη έως αφόρητη… Το ίδιο ισχύει και για την λεωφόρο
Κηφισίας. Και για την Βασιλέως Κωνσταντίνου, την Βουλιαγμένης, την Συγγρού και
πάει λέγοντας για όλους τους κεντρικούς δρόμους του ‘κλεινού άστεως’.
Η πολυδιαφημισμένη Αττική οδός όλο και περισσότερο
χάνει τον περιφερειακό της χαρακτήρα κι γίνεται δρόμος πόλης… Με
μποτιλιαρίσματα τουλάχιστον σε συγκριμένα ωράρια μετακίνησης από και προς
τόπους εργασίας. Το μέλλον της ζοφερότερο…
Ηδη ο κυκλοφοριακός φόρτος μεταφέρεται και προς την
περιφέρεια του λεκανοπεδίου… Περιοχές που πριν λίγα χρόνια χαρακτηρίζονταν
προνομιούχες, τώρα αρχίζουν να γεύονται καταστάσεις πρωτόγνωρες και μέχρι
πρότινος απρόσμενες.
Η αύξηση των
οχημάτων τα τελευταία χρόνια 2022-2024, ακολουθεί εκθετικούς ρυθμούς. Πρακτικά,
σε μία 5ετία θα έχουμε διπλασιασμό του στόλου των κυκλοφορούντων οχημάτων χωρίς
προσθήκη ούτε μέτρου ζωτικού κυκλοφοριακού άξονα…
Καμία ορατή ελπίδα επί γης ενώ οι υπόγειες προσδοκίες
μας, που ακούνε σε νέα γραμμή ή γραμμές του μετρό αναφέρονται το ενωρίτερο μετά
μία 5ετία. Και αυτό είναι άκρως απίθανο, έχοντας υπόψη τις μέσες τιμές
καθυστερήσεων του μεγάλων έργων στην χώρα… Μία υπόμνηση: το 1936 το λεκανοπέδιο
διέθετε περίπου 170 χιλόμετρα σε σιδηροτροχιές μεταφορικών μέσων (τραμ,
ηλεκτρικός, θηρίο, Τραίνο του Λαυρίου). Σήμερα και μετά το ‘εκσυγχρονιστικό’
θαύμα της Ολυμπιάδας του 2004 φτάνουμε περίπου στα 80 χιλιόμετρα…
Για την ώρα, υπομονή… Υπομονή, που φαίνεται, πως
διαθέτουμε αρκετή… Τόση όση χρειάζονται οι ένοχοι του μετεμφυλιακού εγκλήματος
για να απολαμβάνουν την ανοχή μας και την στήριξή μας…
Τόση όση να επιτρέπει
την εκτόνωση της οργής μας σε βλαστήμιες και εκνευρισμούς έναντι αλλήλων στην
διάρκεια των πολύωρων μετακινήσεών μας…
Πάνω σε παραμορφωτικές αξίες κοινωνικής ανέλιξης οι
έχοντες και κατέχοντες διαμόρφωσαν το παγκόσμιας πρωτιάς τέρας: μία χώρα με τον μισό της πληθυσμό συγκεντρωμένο στην
πρωτεύουσά της.
Εδώ και περίπου 30 χρόνια ο αγωνιστής -μακαρίτης
πλέον- Χρήστος Σταμούλος, στέλεχος του ΚΚΕ και
συνδικαλιστής στον χώρο των αστικών συγκοινωνιών είχε αποκαλύψει ένα
συγκλονιστικό στοιχείο: στα 25 χρόνια
εργασίας ένας εργαζόμενος-κάτοικος του λεκανοπεδίου καταναλώνει 1.5 έτη στις
μετακινήσεις του προς και από τον εργασιακό χώρο.
Μάλιστα!!! Αυτό πριν 30 χρόνια με υποτριπλάσιο στόλο
κυκλοφορούντων οχημάτων στο λεκανοπέδιο της ‘προόδου’ …
Από τότε έως τώρα το φαινόμενο δεν αφορά μόνον την
πρωτεύουσα αλλά έχει απλώσει τα πλοκάμια του σε όλες τις μεγάλες ελληνικές
πόλεις, που ακολουθούν φυσικά το γενικό οικονομικό συστημικό μοντέλο ανάπτυξης…
Η τραγωδία δεν είναι η εκ μέρους των αστικών
κυβερνήσεων παντελής έλλειψη σοβαρής πρόβλεψης για τις μαζικές μεταφορές… Αυτό
επιδιώκει ο καπιταλισμός -με διαβαθμίσεις είναι αλήθεια- από τις ΗΠΑ μέχρι την
Νιγηρία… Ο υπογραφόμενος πριν 20 χρόνια διήνυσε
με ΙΧ την απόσταση Σαν Ντιέγκο-Λαχόγια (37 χιλιόμετρα) σε 1.5 ώρα…
Τραγικότερη και από την ίδια την πραγματικότητα είναι
η δική μας παθητική αποδοχή της. Δηλαδή της κατανάλωσης του συνόλου του
προσδόκιμου βίου μας μέσα στην κυκλοφοριακή κόλαση… Η απαλλαγή μας από το
καθημερινό μας βασανιστήριο φαίνεται να βρίσκεται έξω από τα ζωτικά μας
αιτήματα… Μοιάζει εκτός θέματος…
Σχόλια