Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Να, γιατί η ΛΑΡΚΟ …''πρέπει να κλείσει''


Διαβάζοντας το άρθρο του Πάνου Κοσμά: 19 φορές θα αυξηθεί η ζήτηση για νικέλιο, στον ιστότοπο efsyn αντλήσαμε μία σπουδαία πληροφορία. Στα επόμενα χρόνια της απεξάρτησης (;) του πλανήτη από τους υδρογονάνθρακες, θεματική θα είναι η αύξηση της ζήτησης των ενεργειακών μετάλλων.

Στον μνημειώδες σύγγραμμά του: Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα, ο Δημήτρης Μπάτσης αναλύει την σημασία των κοιτασμάτων γαιανθράκων (λιγνίτη και τύρφης) στην οικονομική ανάπτυξη και ανεξαρτησία της Ελλάδας. Τότε, 70 τόσα χρόνια πριν.

Οι δοσίλογοι, οι εξαρτημένοι και υποταγμένοι τον αντάμειψαν με κάποιες σφαίρες από το εκτελεστικό απόσπασμα που τον …φρόντισε μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη, Ηλία Αργυριάδη, Νίκο Καλούμενο…

ΤΟ σύγγραμμα αυτό αποτελούσε την επιστημονική τεκμηρίωση της θέσης του Νίκου Ζαχαριάδη στο 7ο συνέδριο του ΚΚΕ (1945) πως …η Ελλάδα μπορεί να στηριχτεί πάνω στις δικές της δυνάμεις και να μεγαλουργήσει αποχτώντας μια πραγματικά ανεξάρτητη οικονομική βάση. Μια πρωταρχική προϋπόθεση είναι η απαλλαγή μας από την οικονομική εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο…    

Κλείνουμε την ιστορική παρένθεση και ερχόμαστε στο σήμερα…

Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνησή μας απευθυνόμενη σαν σε όχλο κορόιδων έκλεισε πανηγυρίζοντας τις μονάδες λιγνίτη της Δυτικής Μακεδονίας, χωρίς να διαθέτει η χώρα καμία άλλη σοβαρή ενεργειοπαραγωγική μονάδα… Εμπαίζοντας τον Ελληνικό λαό για δήθεν περιβαλλοντική ευαισθησία κατάφερε να πληρώνουν πανάκριβη την ηλεκτρική ενέργεια, όσοι αντέχουν να την πληρώνουν…

Από δίπλα και διάφοροι μεγιστάνες του χώρου, που ‘ανταγωνίζονται’ στον ένδοξο αγώνα της ελεύθερης αγοράς με αντιπάλους εμάς και τα βαλάντιά μας.

Σταματώντας (;), λοιπόν, την εξόρυξη και την χρήση υδρογονανθράκων τον ρίξαμε στις …εναλλακτικές πηγές ενέργειας, τις οποίες επίσης θα εκμεταλλεύονται τα μεγάλα καρτέλ του χώρου.

Στην παγκόσμια αγορά της σύγχρονης τεχνολογίας Κοβάλτιο, Νικέλιο και Λίθιο θα είναι στην πρώτη γραμμή της ζήτησης. Το δείχνουν πεντακάθαρα πολλές γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές πρακτικές της Κίνας, που φροντίζει …να έχει πριν πεινάσει…

Ειδικότερα για το Νικέλιο προβλέπεται μία αύξηση της ζήτησης κατά 19 φορές!!!  

Η Ελλάδα λοιπόν διαθέτει ένα ολοκληρωμένο εξορυκτικό μεταλλουργικό συγκρότημα, την ΛΑΡΚΟ. Αντί, λοιπόν να στέρξει η Ελληνική Πολιτεία, να στηρίξει, να αναπτύξει μία απολύτως υγιή επένδυση, επιχειρεί με πάθος το τελικό κλείσιμο της Εταιρείας. Στην γωνία, βέβαια, θα συγχρωτίζονται οι …άξιοι επενδυτές, που αντί πινακίου φακής θα την ξαναβάλουν μπροστά για να πολλαπλασιάσουν τα ιδιωτικά τους κέρδη και να στριμώξουν στο μη περαιτέρω το εργατικό κόστος.

Για να αντιληφθούμε την κατάσταση, αξίζει να παραθέσουμε την τοποθέτηση του γενικού γραμματέα της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων Ελλάδος: «Η ΛΑΡΚΟ είναι μια επιχείρηση με εσωτερική αξία που ανέρχεται σε 16 δισ. δολάρια, αλλά παρ’ όλα αυτά ξεπουλιούνται τα 1 εκατ. στρέμματα και μεταλλευτικές άδειες ιδιοκτησίας της με 5 ευρώ το στρέμμα»

Η υπόθεση της ΛΑΡΚΟ είναι βαθύτατα ταξική, εθνική και πατριωτική… Από τα κόμματα της αντιπολίτευσης το ΚΚΕ έχει καταθέσει πλειστάκις την ευαισθησία του και την αγωνιστικότητά του με πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις, συλλαλητήρια… Αντίθετα οι δυνάμεις της …κεντροαριστεροδεξιάς αναφέρονται στο θέμα αραιά και πού με τόνους και φράσεις, που το μετατρέπουν σε ζήτημα τριτεύουσας σημασίας…

 

  

Σχόλια