Καμιά φορά σε τοπικά μέσα ενημέρωσης παρακολουθούμε
μία ειδυλλιακή εικόνα περιγραφής της εξέλιξης του Ανώτατου Εκπαιδευτικού
Ιδρύματος στα Ιόνια Νησιά και ειδικότερα στην Κέρκυρα… Δραστηριότητες, αδελφοποιήσεις,
μεταπτυχιακά, συνεργασίες με Αμερικάνικα Πανεπιστήμια κ.α. Ωραία και ελπιδοφόρα
πολλά από αυτά… Αρκούν για να δημιουργήσουν και να συντηρήσουν την εικόνα της δημιουργικής
αλλά ασαφούς αισιοδοξίας, που προβάλλεται από τις αρχές του Πανεπιστημίου;
Ένα θέμα, που πέρασε στα ψιλά είναι η σαφής μείωση του
αριθμού των εισελθόντων νέων φοιτητών. Μία μείωση, που θα συνεχισθεί και θα
επιταθεί καθώς δύο βασικά αίτια, που την δημιουργούν, θα κλιμακωθούν. Η διατήρηση
κατώτατου ορίου για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία πολιτικής φοιτητικής στέγης…
Και οι δύο αυτές συνθήκες αποτελούν κομμάτι της εφαρμοζόμενης
κυβερνητικής πολιτικής για την Παιδεία, που αποσκοπεί κυρίαρχα στην προαγωγή
και ενίσχυση των ιδιωτικών ΑΕΙ. Οι ‘επενδυτές’ της ιδιωτικής Παιδείας επιθυμούν
και επιβάλλουν την διαμόρφωση κλίματος που να ευοδώνει την διοχέτευση του
νεανικού δυναμικού κοινού προς τις δικές τους επιχειρήσεις…
Λαμβάνοντας υπόψη την πληθυσμιακή ρίκνωση της χώρας
κάθε ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα στην Παιδεία προϋποθέτει τον
υποβιβασμό της δημόσιας Παιδείας ή/και της δημιουργίας σοβαρών εμποδίων για την
προσέλκυση φοιτητικού κόσμου προς αυτήν.
Δεν χρειάζεται μεγάλη συζήτηση για να καταστούν
προφανή τα αίτια για τα οποία τα περιφερειακά Πανεπιστήμια, θα είναι τα πρώτα
θύματα. Το κόστος στέγης και λοιπών βιοτικών αναγκών καθιστούν τα έξοδα σπουδών
σε αυτά περίπου ίσα ή και υψηλότερα από τα αντίστοιχα των ιδιωτικών σχολών… Ιδιαίτερα
τα ‘μικρότερα΄ και τα εγκατεστημένα σε τουριστικούς τόπους…
Ολόκληρες δεκαετίες δεν έγινε κανένα ουσιαστικό βήμα
για την δημιουργία φοιτητικών κατοικιών, που μεταξύ άλλων θα οδηγούσαν στην
εκλογίκευση του κόστους στέγης όλων των πολιτών της περιοχής… Ούτε και σήμερα
γίνεται κάτι. Η γραφειοκρατία αντιμετωπίζεται ως δεδομένη και ανίκητη και έτσι
το επιχείρημα ακόμη και του πρωθυπουργού είναι πως κάθε σχετική προσπάθεια θα
αποδώσει μετά από χρόνια…
Κανονικό κουτόχορτο, αφού όταν η κρατική μηχανή πρέπει
να παρέμβει κατασταλτικά, φορομπηχτικά κ.λ.π. επιδεικνύει έξοχα αντανακλαστικά άμεσης
και υψηλής αποτελεσματικότητας…
Το Ιόνιο Πανεπστήμιο δεν διαθέτει πανεπιστημιούπολη και
με ίδια ευθύνη αφού δεν διεκδίκησε, δεν αγωνίστηκε για την κατασκευή της στον
χώρο του παλιού φρουρίου. Με αξιοποίηση υπαρχόντων και συντηρούμενων κτιρίων
(Αγγλικό Νοσοκομείο) και με την κατασκευή νέων στην θέση των γκρεμισμένων με
απόλυτο σεβασμό στην αρχιτεκτονική εικόνα της παλιάς πόλης, που στεγάζονταν
εκεί. Κάτι, που θα ήταν εφικτό αν αλλότριες δυνάμεις δεν είχαν αλλότριους
σχεδιασμούς για την χερσόνησο.
Αν, λοιπόν, ο φοιτητικός πληθυσμός οδηγηθεί σε
σταδιακή μείωση, το κλείσιμο του Πανεπιστημίου θα μοιάζει κάποια στιγμή ως ώριμο
τέκνο της ανάγκης… Και αν ορισμένες, λίγες επιμέρους σχολές επιδείξουν κάποια βιωσιμότητα
ή θα μεταφερθούν σε άλλο εγγύς πανεπιστήμιο, π.χ. των Ιωαννίνων ή θα συνεχίσουν
να λειτουργούν εδώ ως παραρτήματα… Κάτι, που θα υποβιβάσει καθοριστικά το
δέσιμο του Πανεπιστημίου με τον ευρύτερο κοινωνικό χώρο… Θέμα, που παραμένει
ακόμα και σήμερα μεγάλο ζητούμενο…
Σιγά-Σιγά, λοιπόν το Ιόνιο Πανεπιστήμιο ως
πανεπιστήμιο θα κλείσει… Το κλείσιμο όμως θα ντυθεί με ωραίο περίβλημα, που θα σιγάσει
τις όποιες διαμαρτυρίες των αυτόχθονων ιθαγενών…
Θα μετατραπεί π.χ. σε …Ιόνιο
Ακαδημία! Μεταβολή, που θα καταργήσει κάθε παιδαγωγικό έργο και θα το ‘αναβαθμίσει’
σε …λέσχη δήθεν ερευνητικού περιεχομένου… Σχέδιο που πριν από ορισμένες δεκαετίες
είχε προβάλλει ο ΓΑΠ, ως υπουργός Παιδείας… Λαμπρό δείγμα για την συμβολή της σοσιαλδημοκρατίας
στην διάνοιξη των ‘λεωφόρων’ του φιλελευθερισμού.
Σχόλια