Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Η βαρβαρότητα προ των πυλών

Ο Πρόεδρος της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέϊ έγραψε ιστορία στα κοινοβουλευτικά έθιμα της αστικής δημοκρατίας, όταν κυκλοφορούσε προεκλογικά με ένα μεγάλο πριόνι. Το έβαζε μάλιστα να δουλεύει για να … αποδεικνύει την αξιοπιστία του στην καταπολέμηση της φτώχιας και της διαφθοράς… 

Γονατισμένος ο λαός της Αργεντινής από τις πολλές διαψευσθείσες προσδοκίες επί αρκετές 10ετίες, λησμόνησε την φρικιαστική εμπειρία της χούντας του Βιντέλα, που έφερε φτώχια και αμέτρητο πόνο με χιλιάδες εξορίες, φυλακίσεις, βασανιστήρια, εξαφανίσεις και θανάτους…

Βέβαια, ο Χαβιέρ δεν είναι ...χουντικός στρατιωτικός… Είναι ένας ευυπόληπτος ακροδεξιός πολιτικός, που απλά θαυμάζει και τιμάει την χούντα και τα κατορθώματά της…

Θριάμβευσε στις εκλογές ο σαλεμένος με το πριόνι, αποδείχνοντας -μεταξύ άλλων- την βαθιά κρίση του λαϊκού κινήματος και -κυρίως- της ηγεσίας του… Στην Αργεντινή και σχεδόν παντού…

Ετσι, πήρε θάρρος ο ‘γραφικός παλαβός’, και ονειρεύεται το χτίσιμο μίας ακροδεξιάς διεθνούς!

«Είναι ηθικό μας καθήκον να υπερασπιστούμε την κληρονομιά του δυτικού μας πολιτισμού. Η Δύση κινδυνεύει… Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον σοσιαλισμό να προχωρήσει. Πρέπει να ενωθούμε και να δημιουργήσουμε διαύλους συνεργασίας σε όλο τον κόσμο. Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι είμαστε μια Διεθνής της δεξιάς, ένα δίκτυο αυτοβοήθειας που αποτελείται από όλους εκείνους που επιθυμούν να διαδώσουν τις ιδέες της ελευθερίας σε όλο τον κόσμο».

Ο πρωτοπόρος Χαβιέρ αποθεώθηκε από …ομοίους του, όπως ο Βραζιλιάνος Μπολσονάρο, ο Ισπανός Σαντιάγο Αμπασκάλ και άλλα παρόμοια μπουμπούκια…

Ιδιαίτερη αξία αποκτάει σε αυτό το σκηνικό, η στάση των μεγάλων ιδρυμάτων διαμόρφωσης της κοινής γνώμης σε παγκόσμιο επίπεδο. Οπως π.χ. ο Economist, που προτείνει στον νεοεκλεγέντα Ντόναλντ, στενό φίλο του Χαβιερ να αφήσει στην άκρη τον προστατευτισμό και να ακολουθήσει το παράδειγμα του Αργεντίνου πριονοφόρου, που έχει κάνει την χώρα υπόδειγμα φιλελευθερισμού και …όποιον πάρει ο χάρος… 

Εν τω μεταξύ, ιδεολογικοί συγγενείς σε όλο τον κόσμο τείνουν ‘ευήκοον ους’ στο φασιστικό παραλήρημα του Χαβιέρ. 

Καθόλου περίεργο και εξαιρετικά τρομακτικό το γεγονός,  πως εγκληματικές παλαβομάρες σαν κι αυτές, που πριν έναν αιώνα άρχιζε να διαδίδει ο Αδόλφος στην Γερμανία, βρίσκουν τους λαούς απροετοίμαστους και την φαιά πανούκλα αναθαρρημένη.  


 

Σχόλια