Αυτό το ‘σύνθημα’ το πολυχρησιμοποιούσαμε σε ιδεολογικοπολιτικές τοποθετήσεις και αντεγκλήσεις. Γιατί η ιδέα της ενότητας στην βάση, αποτελεί την υπέρτατη μορφή πολιτικής χειραφέτησης του εργαζόμενου λαού και ταυτόχρονα εγγυάται για την μέγιστη δυνατή επιτυχία των φυσικών ταξικών-πολιτικών του στόχων….
Η επίκλησή της προσέδιδε λαϊκότητα και ριζοσπαστισμό στον ομιλητή, στους εισηγητές ή/και στον χώρο. Αν και δεν ήταν πάντοτε προφανές ότι όσοι την προτείναμε την εννοούσαμε με την ίδιο τρόπο…
Διάχυτη ήταν η καχυποψία, που πολλές φορές είχε την βάση της σε ιστορικά δεδομένα… Δεν ήταν και πολύ κρυφό, πως μέσα από την ‘ενότητα’ για κάποιους ήταν η ευκαιρία ηγεμόνευσης της πολιτικής δράσης.
Οχι απαραίτητα για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών σκοπιμοτήτων… Η πίστη, πως ‘εμείς’ (οι κάθε ‘εμείς’) μπορούμε να οδηγήσουμε ασφαλέστερα τα πράγματα προς την κοινωνική πρόοδο και ανατροπή σπάνια ήταν προϊόν μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων αλλά ‘φυσικής’ δογματικής αντίληψης, που μας γέμιζε την σιγουριά για την αλήθεια μας…
Γι’ αυτό και ‘η ενότητα στην βάση’ σπάνια υλοποιήθηκε και ο κατακερματισμός των αναγκαίων για την αλλαγή δυνάμεων οδηγούσε σε αδιέξοδα και ήττες…
Μία άλλη κακή κληρονομιά του αφ’ υψηλού δογματισμού είναι και η άγνοια ή η υποτίμηση της εξέλιξης των σύγχρονων πολιτικών δεδομένων… Κάτι τέτοιο π.χ. συνέβηκε στην Ευρώπη του μεσοπολέμου, όπως πολύ παραστατικά περιγράφει ο Γκ. Δημητρώφ στην αναφορά του για τον φασισμό. Ετσι, η εγκατάλειψη της προτεραιότητας αλληλοεξόντωσης και η υιοθέτηση μετωπικής δράσης ήλθε …μάλλον πάρα πολύ αργά…
Εχουμε σύγχρονα δεδομένα για να προβληματιστούμε ξανά… Ο Ντόναλντ και τα άλλα …παιδιά μας δίνουν τις ευκαιρίες…
Οι στρατιές των συλλαμβανόμενων αλλοδαπών στις ΗΠΑ που μέχρι χτες ήταν σίγουροι για την παραμονή τους στη χώρα και τώρα τους πετάνε σα φορτία μέσα σε C-130 για επαναπροώθηση.
Η ελαχιστοποίηση ή και η κατάργηση του πολιτικού ασύλου.
Οι μαζικά απολυόμενοι ομοφυλόφιλοι από το στράτευμα και κρίσιμες υπηρεσίες, που θεωρούσαν κεκτημένο το δικαίωμά τους στην σεξουαλική της επιλογή…
Ο στρατός, που συγκεντρώνεται στα σύνορα με το Μεξικό και που θα κληθεί να ….δράσει αν κάποιοι από την άλλη πλευρά του τείχους αποφασίσουν οδηγημένοι από την πείνα τους να το υπερβούν…
Οι ανοιχτές απειλές για την ανεξαρτησία του Παναμά και την Γροιλανδία (για την ώρα).
Η ενθάρρυνση όλων των ακροδεξιών, παρακρατικών, φασιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη, που μόνο τους εχθρό έχουν τους μετανάστες και τα ίδια τα λαϊκά δικαιώματα, που τώρα ύπουλα και υποκριτικά υπερασπίζονται…
Τί μας θυμίζουν όλα αυτά;;; Μήπως πρέπει να ανησυχήσουμε για δικαιώματα, που παλιότεροι κατέκτησαν με αίμα και αγώνα για να γίνουν ‘κεκτημένα’…
Κανένα δικαίωμα δεν είχε την πρόθεση να παραχωρήσει το κεφάλαιο στους εργαζόμενους… Ούτε τα απλούστερα…Όταν το έκανε ήταν μετά από πετυχημένος λαϊκούς αγώνες ή για λόγους πολιτικής αναδίπλωσης ώστε να αποφύγει τις επόμενες κινητοποιήσεις για περισσότερα…
Σήμερα, δείχνει, πως θέλει και μπορεί να τα αφαιρεί ένα-ένα… Για τον καπιταλισμό ή κατάργηση των λαϊκών δικαιωμάτων μοιάζει σαν βασική ανάγκη επιβίωσης… Και αυτή η συνθήκη λέγεται φ α σ ι σ μ ό ς…
Σχόλια